Nieuw jaar

Hallo allemaal,

We willen u/jullie heel veel goeds, gezondheid en zegen voor 2008 wensen!

Eigenlijk was het de bedoeling om aan het begin van het nieuwe jaar een berichtje op de site te zetten om mee te delen dat we op 2e kerstdag de tickets geboekt hebben om terug te gaan naar Kenia op 25 april. Dan weten jullie dat je vanaf dat moment weer wat verhalen tegemoet kunt zien.

Maar vlak nadat de tickets geboekt waren, gebeurde er wel heel erg veel in Kenia.
Op 27 december hebben de presidents- en parlementsverkiezingen plaatsgevonden in Kenia.
In eerste instantie leek dit allemaal redelijk goed te verlopen. Maar na 2 dagen begonnen de problemen.
Odinga, de leider van de ODM (de tegenstander van Kibaki, huidige president), begon zich danig te roeren en riep dat hij de verkiezingen had gewonnen. Hiermee begon de onrust. Tot veler verbazing bleek Kibaki ineens zondag toch de verkiezingen te winnen en binnen een uur na de uitslag, werd hij beëdigd. En dat was het begin van de ellende die over Kenia werd afgeroepen.

Er komen dan blijkbaar krachten los die niemand kan of wil beteugelen. Het voert te ver om dit hier allemaal breed uit te gaan meten, voor zover wij het enigszins, met allerlei achtergrondinformatie, begrijpen.
Wat we wel zien en begrijpen, is dat er hier machten bezig zijn die heel moeilijk te bestrijden zijn.
Het is verschrikkelijk wat er gebeurt. Gezinnen die uit elkaar gerukt worden omdat het blijkt dat de man van de Luo-stam is en de vrouw Kikuyu. Iets dat nooit een probleem is geweest. Mensen die als man en vrouw veel van elkaar houden maar de druk van de omgeving wordt zo groot dat de vrouw met de kinderen moet vluchten. In de slums hebben mensen altijd als goede buren naast elkaar gewoond en elkaar overal in geholpen maar ineens blijkt de stam toch meer te betekenen dan de persoon.
Odinga maakt daar dankbaar gebruik van en Kibaki hoopt aan de andere kant de macht in handen te kunnen houden door onderdrukking.
Waarschijnlijk hebben jullie de beelden allemaal gezien op de televisie.

We hebben een aantal keren contact gehad met Mama Zipporah. Zij leven in een, betrekkelijk, rustig gebied qua stammenstrijd. Er leven, zover wij nu begrijpen, vooral Kikuyu in dit gebied.
Mama Zipporah heeft aangegeven dat het rustig is in en rond het tehuis. De start van de school, na de grote vakantie, is een week uitgesteld. (de zomervakantie is net ten einde) Maar deze week zijn de kinderen weer naar school. Er is wel extra beveiliging. Een groep donateurs uit Canada heeft hier extra geld voor beschikbaar gesteld. In Ngong zijn de winkels gelukkig gewoon geopend en daar kan voedsel gekocht worden. De prijzen stijgen wel heel erg sterk door alle ontwikkelingen. Ook heeft Mama in Nairobi nog uniformen voor de kinderen kunnen kopen. (leerlingen in Kenia dragen een schooluniform). In Nairobi was het afgelopen week redelijk rustig. Er zijn veel politie- en legereenheden op straat maar er begint toch weer iets van een normaal leven te ontstaan.
Voor het overige is het afwachten of er genoeg druk uitgeoefend kan worden door Kofi Annan om de partijen om de tafel te krijgen.
Maar er is zoveel leed aangericht bij veel families dat het heel moeilijk lijkt te worden om de mensen weer het gevoel van veiligheid en vertrouwen in de toekomst te geven. Daarnaast heeft de economie zwaar te lijden onder deze crisis waardoor er door nog meer mensen armoede en honger geleden wordt. Er zijn veel verhalen van mensen in kerken, schoolgebouwen en politiebureau’s die geen plek meer hebben om te leven.

Nu is het al half januari en goed de tickets liggen op de tafel maar we hebben geen flauw idee hoe het verder zal gaan in Kenia. We houden er terdege, rekening mee dat we eind april niet naar Huruma kunnen gaan. Al weten we dat de vrijwilligers die momenteel in Huruma zijn, zich geen moment onveilig hebben gevoeld en ook niet van plan zijn te vertrekken. Maar of het verstandig is om te vertrekken terwijl er een negatief reisadvies is, is een ander verhaal. We zullen het zo goed mogelijk proberen te blijven volgen.
Natuurlijk alleen al omdat we heel graag willen weten hoe het in Huruma gaat maar ook omdat we eigenlijk heel erg graag naar hen toe willen gaan. We hebben ons zorgen gemaakt en we zijn blij dat het met de kinderen, gelukkig, goed gaat. We weten ook dat het bij andere kindertehuizen veel moeilijker ligt en dat daar veel meer problemen zijn. Dankbaarheid is er voor de kids van Huruma.

Waarom schrijven we dit bericht?
Na de acties die er de afgelopen maanden zijn gevoerd, hebben we beloofd jullie op de hoogte te houden. Er is geld opgehaald door diverse activiteiten en er zijn mensen die het kindertehuis regelmatig willen ondersteune. Daarvoor willen we iedereen graag ontzettend bedanken.
Maar daarnaast willen we graag uw/jullie gebed vragen voor de situatie in Kenia.
Er zijn daar krachten en machten aan het werk waarbij we weten dat alleen God het tij kan keren.
We hebben daar het afgelopen jaar mensen ontmoet, zoals u en ik. Ze hadden, in materieel opzicht, veel minder dan wij, maar het zijn mensen die liefde en warmte geven en met elkaar probeerden om een goed leven voor de kinderen op te bouwen en om God te dienen. Deze mensen worden in een maalstroom van ellende meegesleurd. Hier hebben zij zelf niet om gevraagd. We kunnen hen, als mensen, op dit moment niet helpen. Maar we kunnen wel het machtigste wapen in de strijd gooien en dat is bidden.
Doet u alstublieft mee?

We hopen binnenkort weer van ons te laten horen. En dan hopelijk met positiever nieuws.

Hartelijke groet van
Ina
Anneke