Ziekenhuizen, driverskapriolen en inspecteurs....
Door: Anneke/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
14 Mei 2008 | Kenia, Ngong
He daar allemaal,
Laten we ons verhaal maar beginnen bij afgelopen maandag.
Met Kamau gaat het weer goed, koorts is gezakt en hij is weer vrolijk.
Samuel is er wat minder aan toe. Hij heeft een gecompliceerde beenfractuur opgelopen.
Het kereltje is ondertussen geopereerd en ligt alleen in het ziekenhuisbed te kijken.
Was alles bij elkaar een beroerde situatie. Hij heeft geprobeerd om in een draaimolentje z’n been als rem te gebruiken. Maar ja, been werkte niet mee. En dan zit je dus bovenop zo’n bult die Ngong Hill heet en moet er eerst een taxi naar boven komen, Samuel ondertussen gespalkt door de verpleegkundige en daarna moesten we hem in de taxi zien te krijgen. Oh wat zielig, hij had zo’n pijn. Gelukkig had de verpleegster erg goed werk geleverd met het spalken want we moesten zo’n 3 kwartier met de taxi, eerst de heuvel af, wat geen pretje was en daarna die rottige slechte wegen over naar St. Mary’s hospital. Daar moest hij weer de auto uit. Hij gilde het uit. Daarna ben ik ff op de grond gaan zitten, niet dat ik ergens last van had natuurlijk maar het werd alleen wat zwart met sterretjes voor de ogen. Jippie, Lub op hulpverlenerspad, werkt altijd! Daarna zijn we van kamer naar kamer gereden, gelukkig werden we overal redelijk snel geholpen, en tegen een uur of 3 lag hij in een ziekenhuisbed. Hij is gelijk maandagavond geopereerd en moet nog 2 weken in het ziekenhuis blijven. Alleen.
We hopen vandaag of morgen nog even naar hem toe te kunnen gaan.
Heb wel bekeken dat als je hier in het ziekenhuis terecht komt, je toch maar het beste voor een prive-kliniek kunt kiezen. Het was best wel redelijk geregeld maar …………. toch maar niet.
Gisteren zijn we een groot deel van de dag kwijt geweest met de driverskapriolen van Mama Zipporah in Nairobi. Wat een avontuur op zich was dat.
Het verkeer is hier al gekkenwerk maar zet daar Mama nog tussen en het spektakel is compleet. Dat we hier weer rustig zitten, is een regelrecht mirakel.
Maar gelukkig hebben we dat ook weer meegemaakt. En de school is weer een mooie voorraad rijker aan materialen voor de kids. Dat is een van de zaken die we met het extra geld hebben kunnen doen. Daarnaast hebben we twee kasten kunnen kopen die ook erg hard nodig bleken te zijn. De muskietennetten is nog niet gelukt. We hebben er een paar geprobeerd maar het past niet. Nu gaan we op zoek naar materiaal en dan laten we ze, op maat, maken. Er zijn hier allemaal stapelbedden en daar passen de gewone muskietennetten met geen mogelijkheid fatsoenlijk om heen. En als het al past, dan krijgen de kinderen bovenin , het toch wel wat benauwd.
Na al die avonturen zijn we verder gegaan met het werk.
En dan is het nu bijna zover…… de inspecteurs kunnen elk moment arriveren!
Tja, de 2 weken die we kregen om alles voor elkaar te maken, blijken maar 8 dagen te zijn.
Het is razend spannend. Het is net of je zelf examen moet doen.
We hebben, volgens mij, gedaan wat we konden. Gisteravond zijn we tot half 10 doorgegaan, vanmorgen al weer vroeg aan de bak en nu kunnen we nog bidden en hopen.
Op dit moment hoor ik een autodeur….. daar zullen ze wel zijn!
We hebben de afgelopen anderhalve week geprobeerd om alle dossiers up-to-date te krijgen en het admissionboek aan te passen. Dit bleek een ontzettende klus te zijn waarbij je soms bijna ging verlangen naar het roosteren. (en dat wil wat zeggen in de vakantie!) Elke keer als het erop leek dat het klaar was, bleek er opnieuw wat toegevoegd te moeten worden en kwamen alle dossiers weer opnieuw op tafel. En nu maar hopen dat ze niet echt elk dossier van A tot Z door gaan spitten want dan komen ze vast nog wel weer een paar fouten tegen.
Het einde van onze reis begint in zicht te komen.
Eigenlijk hebben we het gevoel dat we er nog maar net zijn en dat we nog zo graag veel willen doen waar we helemaal niet aan toe zijn gekomen. Er waren nog wel een aantal plannen maar het liep allemaal wat anders. We hebben allebei het gevoel dat we er nog graag een paar weken achteraan willen plakken (als we een keertje kunnen douchen). Maar goed dat zit er niet in, dus komen we zaterdag toch maar naar Nederland.
We gaan nog ff proberen een paar foto’s te plaatsen.
Groetjes,
Ina
Anneke
Laten we ons verhaal maar beginnen bij afgelopen maandag.
Met Kamau gaat het weer goed, koorts is gezakt en hij is weer vrolijk.
Samuel is er wat minder aan toe. Hij heeft een gecompliceerde beenfractuur opgelopen.
Het kereltje is ondertussen geopereerd en ligt alleen in het ziekenhuisbed te kijken.
Was alles bij elkaar een beroerde situatie. Hij heeft geprobeerd om in een draaimolentje z’n been als rem te gebruiken. Maar ja, been werkte niet mee. En dan zit je dus bovenop zo’n bult die Ngong Hill heet en moet er eerst een taxi naar boven komen, Samuel ondertussen gespalkt door de verpleegkundige en daarna moesten we hem in de taxi zien te krijgen. Oh wat zielig, hij had zo’n pijn. Gelukkig had de verpleegster erg goed werk geleverd met het spalken want we moesten zo’n 3 kwartier met de taxi, eerst de heuvel af, wat geen pretje was en daarna die rottige slechte wegen over naar St. Mary’s hospital. Daar moest hij weer de auto uit. Hij gilde het uit. Daarna ben ik ff op de grond gaan zitten, niet dat ik ergens last van had natuurlijk maar het werd alleen wat zwart met sterretjes voor de ogen. Jippie, Lub op hulpverlenerspad, werkt altijd! Daarna zijn we van kamer naar kamer gereden, gelukkig werden we overal redelijk snel geholpen, en tegen een uur of 3 lag hij in een ziekenhuisbed. Hij is gelijk maandagavond geopereerd en moet nog 2 weken in het ziekenhuis blijven. Alleen.
We hopen vandaag of morgen nog even naar hem toe te kunnen gaan.
Heb wel bekeken dat als je hier in het ziekenhuis terecht komt, je toch maar het beste voor een prive-kliniek kunt kiezen. Het was best wel redelijk geregeld maar …………. toch maar niet.
Gisteren zijn we een groot deel van de dag kwijt geweest met de driverskapriolen van Mama Zipporah in Nairobi. Wat een avontuur op zich was dat.
Het verkeer is hier al gekkenwerk maar zet daar Mama nog tussen en het spektakel is compleet. Dat we hier weer rustig zitten, is een regelrecht mirakel.
Maar gelukkig hebben we dat ook weer meegemaakt. En de school is weer een mooie voorraad rijker aan materialen voor de kids. Dat is een van de zaken die we met het extra geld hebben kunnen doen. Daarnaast hebben we twee kasten kunnen kopen die ook erg hard nodig bleken te zijn. De muskietennetten is nog niet gelukt. We hebben er een paar geprobeerd maar het past niet. Nu gaan we op zoek naar materiaal en dan laten we ze, op maat, maken. Er zijn hier allemaal stapelbedden en daar passen de gewone muskietennetten met geen mogelijkheid fatsoenlijk om heen. En als het al past, dan krijgen de kinderen bovenin , het toch wel wat benauwd.
Na al die avonturen zijn we verder gegaan met het werk.
En dan is het nu bijna zover…… de inspecteurs kunnen elk moment arriveren!
Tja, de 2 weken die we kregen om alles voor elkaar te maken, blijken maar 8 dagen te zijn.
Het is razend spannend. Het is net of je zelf examen moet doen.
We hebben, volgens mij, gedaan wat we konden. Gisteravond zijn we tot half 10 doorgegaan, vanmorgen al weer vroeg aan de bak en nu kunnen we nog bidden en hopen.
Op dit moment hoor ik een autodeur….. daar zullen ze wel zijn!
We hebben de afgelopen anderhalve week geprobeerd om alle dossiers up-to-date te krijgen en het admissionboek aan te passen. Dit bleek een ontzettende klus te zijn waarbij je soms bijna ging verlangen naar het roosteren. (en dat wil wat zeggen in de vakantie!) Elke keer als het erop leek dat het klaar was, bleek er opnieuw wat toegevoegd te moeten worden en kwamen alle dossiers weer opnieuw op tafel. En nu maar hopen dat ze niet echt elk dossier van A tot Z door gaan spitten want dan komen ze vast nog wel weer een paar fouten tegen.
Het einde van onze reis begint in zicht te komen.
Eigenlijk hebben we het gevoel dat we er nog maar net zijn en dat we nog zo graag veel willen doen waar we helemaal niet aan toe zijn gekomen. Er waren nog wel een aantal plannen maar het liep allemaal wat anders. We hebben allebei het gevoel dat we er nog graag een paar weken achteraan willen plakken (als we een keertje kunnen douchen). Maar goed dat zit er niet in, dus komen we zaterdag toch maar naar Nederland.
We gaan nog ff proberen een paar foto’s te plaatsen.
Groetjes,
Ina
Anneke
-
14 Mei 2008 - 12:09
Herma:
Ha Lady's,
Het zijn me de avonturen wel weer, ik hoop en bid dat alles naar wens mag gaan en dat alle kids mogen blijvenen mama Zippora haar werk kan blijven doen.
Kom op die douche komt wel weer, geniet er nog maar even van.
Goede reis en tot gauw.
Groetjes herma -
14 Mei 2008 - 12:16
Peetje:
leuke foto,s tot gauw nog veel sterkte de laatste dagen en veel plezier nartuurlijk tot gauw ina!!! -
14 Mei 2008 - 12:41
Gertine:
Wat een avonturen!
Jullie waren er zo te horen precies op de juiste tijd om alles weer goed voor elkaar te maken. Ik wens jullie nog een paar goede dagen toe en voor zaterdag een rustige terugvlucht.
Tot volgende week Ina! -
14 Mei 2008 - 12:45
Gertine:
Wat een avonturen!
Jullie waren er zo te horen precies op de juiste tijd om alles weer goed voor elkaar te maken. Ik wens jullie nog een paar goede dagen toe en voor zaterdag een rustige terugvlucht.
Tot volgende week Ina! -
14 Mei 2008 - 12:51
Evelien:
Echt super jammer dat jullie niet langer kunnen blijven, van mij mag het hoor...het gaat nog best even goed zonder je...
hey, succes nog en hopelijk worden de dossiers goedgekeurd...
tot snel Evelien
-
14 Mei 2008 - 15:29
Hanneke Meints:
alle respect voor jullie.
en fijn dat het lukt.
groetjes hanneke -
14 Mei 2008 - 18:00
\willemien En Pa.L:
Hoi meiden, even een berichtje uit
Enschede.Fijn dat het weer goed gaar met de beide jongens.Zien jullie daar ook
kans om iets voor Samuel te kopen (voor
onze rekening natuurlijk)? Of is dat te
moeilijk. Sterkte met de controle !
Als jullie daar nog iets over horen laat
het dan nog even weten, voordat jullie
weer vertrekken.Oh ja Ina in het vorige
berichtje roemde je A zangtalent,nu kun
je eens zien uit wat voor een zeer muzi-
kale familie of Anneke komt.Bij ons zit
zeer veel zangtalent.
Een goede terugreis en de groeten aan
alle mensen daar.
God bless you ! -
14 Mei 2008 - 20:23
Marian:
Hi meiden,
nou jullie hebben heel wat werk gedaan en ik hoop van ganse harte dat de dossiers in orde zijn en ze niet verder zeuren. Heel veel sterkte ermee en geniet van die laatste daagjes tot gauw! liefs marian -
15 Mei 2008 - 10:51
Jan & Henny:
Deze periode maar één keer een berichtje geplaatst, maar dat komt niet omdat het allemaal alweer een beetje 'gewoon' wordt, integendeel. Ik merk dat het allemaal veel meer aangrijpt dan vorig jaar, het is veel dichterbij gekomen.
We hebben voortdurend met jullie meegeleefd! We hopen jullie gauw weer te spreken. Nog een paar goede dagen gewenst.
Liefs, Jan & Henny -
15 Mei 2008 - 11:23
Miranda:
tjonge, wat een avontuur maken jullie mee zeg, je zou er een boek over kunnen schrijven. We hopen en bidden dat het goed af mag lopen. Goede reis terug.
gr. Gerard en Miranda -
15 Mei 2008 - 14:32
Ron:
Hey lad's
Zaterdag alweer...? Da's best wel weer rap he!
Zijn benieuwd naar jullie verdere fotoos (neem ik aan) en video (neem ik ook aan)
Veel succes nog de laatste dagen en een behouden thuiskomst.
su,
Ron (en Petra) -
15 Mei 2008 - 15:38
Ma En Pa Nieland:
Hallo Ina en Anneke,
Wat fijn dat jullie zoveel werk kunnen doen. Ik (Ma)kan merken dat Anneke geen werk in de gezondheidszorg zal kiezen. Gelukkig zijn de velerlei talenten over de mensen verdeeld.
Wat erg met Samuel. Hopenlijk komt het goed.
Zijn de inspecteurs inmiddels geweest? We hopen dat de verrichte inspanningen niet voor niets zijn geweest.
Leuk dat er nu ook foto's zijn.
We vinden het fijn dat het eind van jullie reis in zicht is.
Groeten, Ma en Pa -
16 Mei 2008 - 08:36
Annet :
Geweldig wat jullie allemaal weer in zo'n korte tijd gedaan hebben. Super!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
