Honger maakt rauwe bonen zoet......
Door: Anneke/Judith/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
29 April 2009 | Kenia, Ngong
Waarom zitten we hier in vredesnaam, vragen we ons wel eens af? Eigenlijk wil je sommige dingen helemaal niet weten of zien. Tuurlijk wil je graag helpen maar het moet toch wel een beetje binnen de grenzen blijven. Tja, en dan vindt Lub het nodig om naar Sidai te gaan. We hebben er al allerlei dingen over gehoord, we kennen een aantal kinderen die vanuit Sidai in Huruma op school komen, maar waarom moesten we zo nodig gaan kijken?
Oke, wat is Sidai? Sidai Rehabilitation Centre, het mag de naam Centre werkelijk niet dragen, is een oud krot van golfplaten in de sloppenwijk van Ngong waar 70 kinderen overdag opgevangen worden omdat ouders er niet voor kunnen zorgen, geen tijd hebben, dronken zijn of met andere nuttige dingen bezig zijn waarbij je geen kinderen om je heen kunt hebben. En daarnaast is er een gehuurd huis waar 30 kinderen die geen ouders hebben, ook kunnen slapen. Het is soms om gek van te worden. Eerlijk gezegd weten we niet hoe we het moeten omschrijven wat we gezien hebben, 3 paar ogen knipperen en de druppels knallen hier weer gezellig over het toetsenbord omdat je het gewoon niet droog kunt houden als je terugdenkt aan wat je gezien (en geroken) hebt.
Er is een vrouw die de kinderen opvangt in dit golfplaatgeval, samen met haar zoon die haar aan alle kanten helpt . Maar….. het eten was op en dus konden ze de kinderen niet meer helpen. Gelukkig konden we IETS doen, we hebben voor een week voedsel voor deze 70 kinderen gekocht en het hen gebracht maar volgende week is het weer op!! Er vielen een paar rauwe bonen op de grond en dus lagen we daar met een hele groep kinderen op de grond de bonen te zoeken want een paar bonen laat je dan dus echt ff niet liggen!!!
Waar moeten we beginnen? Op dit moment weten we het gewoon even niet meer. Je ziet wat geld teweeg kan brengen. Dat zien we heel duidelijk aan Huruma. Hier is het zover dat de kinderen een kans krijgen om wat op te bouwen. Daar raak je al van onder de indruk maar dan zie je vandaag de sloppenwijken en ben je even alles kwijt. We gaan maar even naar de prayers en daarna zien we wel verder.
Zo, we zijn 2 uur en heel wat prayers en slapende, weer wakker gemaakte kids, verder. Goeiemorgen zeg, een gebed van een half uur is helemaal niets. Het is echt niet te geloven (oke, misschien niet helemaal de goede opmerking in deze context) en dan 150 kinderen die mee blijven doen of in slaap vallen dus. Het is wel heel bijzonder.
Maar…… wat hebben we geleerd?
HAVE FAITH IN GOD!! Ja, dat is het dus. We willen het zelf zo graag allemaal oplossen en krijgen dan ff te horen dat we het bij Hem neer mogen leggen. Ook onze zorgen en onze onzekerheden over wat we hier zien en het machteloze gevoel dat we hebben. Bij Hem mogen we de oplossingen zoeken.
Maar het is wel Bid en Werkt. Als er mensen zijn met goede ideeen die uitgevoerd kunnen worden, kom maar op, laat het horen alsjeblieft. Wil je een zak rijst of bonen doneren aan de kids van Sidai, dan ben je van harte welkom om dit te doen op het rekeningnummer van de stichting. (ahum 54.27.69.123 St.Huruma MEVA)
Liefs van ons
Oke, wat is Sidai? Sidai Rehabilitation Centre, het mag de naam Centre werkelijk niet dragen, is een oud krot van golfplaten in de sloppenwijk van Ngong waar 70 kinderen overdag opgevangen worden omdat ouders er niet voor kunnen zorgen, geen tijd hebben, dronken zijn of met andere nuttige dingen bezig zijn waarbij je geen kinderen om je heen kunt hebben. En daarnaast is er een gehuurd huis waar 30 kinderen die geen ouders hebben, ook kunnen slapen. Het is soms om gek van te worden. Eerlijk gezegd weten we niet hoe we het moeten omschrijven wat we gezien hebben, 3 paar ogen knipperen en de druppels knallen hier weer gezellig over het toetsenbord omdat je het gewoon niet droog kunt houden als je terugdenkt aan wat je gezien (en geroken) hebt.
Er is een vrouw die de kinderen opvangt in dit golfplaatgeval, samen met haar zoon die haar aan alle kanten helpt . Maar….. het eten was op en dus konden ze de kinderen niet meer helpen. Gelukkig konden we IETS doen, we hebben voor een week voedsel voor deze 70 kinderen gekocht en het hen gebracht maar volgende week is het weer op!! Er vielen een paar rauwe bonen op de grond en dus lagen we daar met een hele groep kinderen op de grond de bonen te zoeken want een paar bonen laat je dan dus echt ff niet liggen!!!
Waar moeten we beginnen? Op dit moment weten we het gewoon even niet meer. Je ziet wat geld teweeg kan brengen. Dat zien we heel duidelijk aan Huruma. Hier is het zover dat de kinderen een kans krijgen om wat op te bouwen. Daar raak je al van onder de indruk maar dan zie je vandaag de sloppenwijken en ben je even alles kwijt. We gaan maar even naar de prayers en daarna zien we wel verder.
Zo, we zijn 2 uur en heel wat prayers en slapende, weer wakker gemaakte kids, verder. Goeiemorgen zeg, een gebed van een half uur is helemaal niets. Het is echt niet te geloven (oke, misschien niet helemaal de goede opmerking in deze context) en dan 150 kinderen die mee blijven doen of in slaap vallen dus. Het is wel heel bijzonder.
Maar…… wat hebben we geleerd?
HAVE FAITH IN GOD!! Ja, dat is het dus. We willen het zelf zo graag allemaal oplossen en krijgen dan ff te horen dat we het bij Hem neer mogen leggen. Ook onze zorgen en onze onzekerheden over wat we hier zien en het machteloze gevoel dat we hebben. Bij Hem mogen we de oplossingen zoeken.
Maar het is wel Bid en Werkt. Als er mensen zijn met goede ideeen die uitgevoerd kunnen worden, kom maar op, laat het horen alsjeblieft. Wil je een zak rijst of bonen doneren aan de kids van Sidai, dan ben je van harte welkom om dit te doen op het rekeningnummer van de stichting. (ahum 54.27.69.123 St.Huruma MEVA)
Liefs van ons
-
29 April 2009 - 18:46
"Anne's Daddy":
Hey meiden, gaan jullie alle problemen in Kenia oplossen? Ik vind het gigantisch wat jullie doen, maar denk ook een beetje aan jezelf.... Baaideweej, wat kost een week eten voor Sidai? -
29 April 2009 - 19:52
Willemien En Pa Lubb:
Hoi meiden,
Inderdaad eerst vertrouwen en dan werken.Misschien ook een aktie voor Sidai, wat eenvoudiger van opzet !
Een knuffel voor allemaal. -
29 April 2009 - 20:32
Wim Kuipers:
Raak niet uit je evenwicht, houd goede moed, ik bid voor jullie en denk om jezelf. You never walk alone.
wat kost een zak bonen?
Veel goeds,
Wim -
29 April 2009 - 20:56
Martin:
Dag dames,
Wat een verhaal weer! Ik kan me voorstellen dat je stilvalt als je de triestheid tot je laat doordringen. Blijf beseffen wat je wel kunt doen en niet te veel denken aan wat je niet kunt doen. God zorgt door en voor jullie. Ik wens jullie Gods zegen toe.
Groet'n
-
29 April 2009 - 21:01
Pa En Ma Nieland:
Hallo Anneke, Judith en Ina,
Moeilijk om al die nood aan te zien en er weinig of niets aan te kunnen doen.
Neem inderdaad niet te veel hooi op de vork.
Blijf bidden en werken.
Voor Sidai maken wij € 25,00 over op rekening 5427.69.123
Knuffel voor Anneke en Judith. Twee knuffels voor Ina.
-
29 April 2009 - 21:22
Martine:
Hoe ontzettend tof dat je een instrument in Gods hand mag zijn... Hoe klein en onbeduidend je hulp mag zijn.. God werkt! Ook in Nederland wordt voor jullie gebeden! -
30 April 2009 - 16:14
Marian Schutter:
Hi dames,
kan me voorstellen hoe moeilijk het is om al die ellende te zien en dat je graag wilt helpen. Heel veel kracht en Gods wijsheid toegewenst en denk ook aan jullie zelf hè veel liefs en ik bid voor jullie en de kids! -
02 Mei 2009 - 07:33
Nielandjes:
Veel sterkte hoor en gauw tot ziens.
Liefs mimjc -
02 Mei 2009 - 17:13
Harriet:
Hey meiden,
Erg triest als je jullie verhaal leest. Hopelijk blijven jullie ook wel aan jezelf denken en kunnen jullie het straks, hoe moeilijk dat ook zal zijn en hoe makkelijk het ook is gezegd wel van jullie afzetten. Ik weet wel niet wat een zak bonen kost, maar ik zal een dezer dagen wel een kleine bijdrage leveren...
Groetjes Harriët -
02 Mei 2009 - 17:26
Janny:
Dag alledrie,
Heel veel sterkte in jullie ontzettend moeilijke taak. Gods zegen en een goede zondag toegewenst.
Groeten,Janny -
02 Mei 2009 - 21:15
Wim En Liseth:
Lieve IJA,
We genieten weer van jullie berichtjes.Het komt door jullie allemaal wat dichterbij! Als je leest over het bezoek aan Sidai besef je wel weer hoe bevoorrecht wij in Nederland zijn en wij hebben vaak zo weinig faith!
Liefs van ons allen -
03 Mei 2009 - 15:30
Erika:
Hoi,
Ik heb nu net alle berichten zitten lezen, maar vooral de honger en ellende in Sidai is toch iets wat enorme indruk maakt. En dan te bedenken dat er zo ws overal ter wereld nog veel meer van die schrijnende gevallen zijn.Dat moet je inderdaad een plek bij God zien te geven. Maar inderdaad het is ook bid en werk.
Heel veel liefs en sterkte Erika
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
