Ups en downs
Door: Anneke/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
03 April 2010 | Kenia, Nairobi
Wanneer we vanuit Huruma op pad gaan moeten we drie heuvels op en af om naar het eind van de straat te gaan. Daar gaan we verder met de matatu (busje voor 14 personen waar ze er minstens 20 instoppen) Het went….. We zijn altijd in gezelschap van 5 honden die de Wazungu (blanken) altijd en overal achterna lopen (heeft duidelijk te maken met de liefde die door de maag gaat, ook bij honden). We hebben de strijd opgegeven om ze achter te laten dus gaan we al struikelend over de honden op pad. Anneke loopt dan onderweg 5x KWALE te roepen, geen idee wat het betekent en ze luisteren ook niet echt , maar ja we moeten wat als we niet willen dat ze achter andere honden of achter de geiten aangaan.
Het is een mooie weg met een prachtig vergezicht maar wel heel stijl. Gelukkig krijgen we op de hoogste top altijd een snoepje van Anneke, de kinderen weten het al precies. Wanneer het regent (momenteel regelmatig) hebben we de zolen van onze schoenen 2x zo dik en waden we door slik en modder terwijl de Kenianen er zo ongeveer doorheen rennen. Het is zo ongeveer ‘Kluners in Kenia’. Iedere week is er 1 middag dat de kinderen vrij zijn en we gaan dan altijd met een stuk of 6-8 op pad om kip en patat te eten. Zo ongeveer het enige vlees wat zij en wij krijgen op wat onbestemde geit na (geldt alleen voor ons). Het is een feest om iedere week weer met steeds andere kids op pad te gaan, de gezichten te zien van diegene die wel (of niet) mee mogen. Voor sommigen is dit even van Huruma weg te kunnen zijn een feest op zich. De kleintjes genieten al van het hotsen en botsen in de matatu en de groten van de gesprekken onderweg. We sluiten altijd af met fruit op de markt (voor de nodige vitaminen) en vertrekken verzadigd en met een doggie-bag weer naar Huruma. Supergaaf om te doen.
Afgelopen week hebben we een school voor Esther gevonden, zij kan nu op 5 mei starten. Ook hebben we David inderdaad een prothese kunnen laten aanmeten, hij krijgt een kunstarm. Dove Moses zit nu in een andere klas en krijgt extra begeleiding tot hij naar de dovenschool gaat als hij zes jaar is. We hebben een hele batterij aan medicijnen gekocht voor het ziekenhuisje en een aantal testkits besteld voor Malaria en HIV. Het naaimachinelokaal is af, de kinderen kunnen de rest van het jaar weer schrijven in schriften. Sidai heeft weer geld om voedsel te kunnen kopen, de situatie daar is regelmatig schrijnend. De gesprekken om samen te werken met een ander kindertehuis zijn nog in volle gang en de respectievelijke budgetten en boekhouding voor zowel Huruma als Sidai zijn bijna af. Nog een week met een aardige rij afspraken te gaan en dan we kunnen op vakantie naar Mombasa met onze sponsorkids. Joepi!
Deze week zal niet de makkelijkste worden in onze Huruma-geschiedenis.
We zullen een aantal beslissingen moeten nemen en sommige hebben we al genomen die ons niet in dank zullen worden afgenomen door Mama Zipporah. Maar we hebben ervoor gekozen om hier te werken om deze kinderen te helpen, dat willen we graag doen en zullen we hier ook blijven doen als we de kans krijgen. Dit kan wel eens botsen met sommige belangen van volwassenen binnen een organisatie. En daar zijn we nu tegenaan gelopen. Dit klinkt misschien heel gewichtig en zo is het niet bedoeld maar het zit ons wel dwars.
Een klein voorbeeld is dat er kinderen in vakanties naar hun familieleden terug worden gestuurd omdat dat Mama Z. beter uitkomt. (het kost haar geen slaapplek en geen voedsel voor deze kinderen) Dat betekent dat er kinderen die totaal verwaarloosd werden en gered zijn uit de sloppenwijken daar nu weer naar terug moeten. Het gaat dan om de grotere kinderen die meestal 3 maanden op een internaat zitten, direct door moeten naar de sloppenwijk, daar een maand moeten verblijven en dan weer terug moeten naar het internaat. Ze zijn hun thuis dus helemaal kwijt. Familieleden accepteren hen vaak met moeite en ze hebben daar niets. Het gaat onder het mom van integratie maar deze kinderen zullen van ze lang zal ze leven nooit weer terug gaan naar deze plekken om te leven als ze klaar zijn met de highschool. De familieleden die nooit naar hen hebben omgekeken zitten niet op hen te wachten en zij net zo min op de familieleden. Maar er is geen enkel overleg, ze krijgen een exit-brief en hebben te gaan. En daar zie je dan weer een verdrietige puber met een box, geholpen door een paar andere kids, de poort uitgaan. Sommigen gaan de poort wel uit maar niet naar de beoogde familieleden.
Dit is een klein voorbeeld van wat er hier momenteel gebeurd en wat er anderhalf jaar geleden, voordat Pastor Isaac overleed, nooit mogelijk zou zijn geweest. Zo kunnen we nog wel ff doorschrijven maar dat is niet echt leuk om te lezen en daarmee zullen we jullie verder niet vermoeien. Gelukkig zijn er hier heel veel kinderen die blij zijn dat we er zijn.
Oh ja, morgen krijgen 300 kinderen in de slums een zakje met een ei, biscuits, halve sandwich en wat snoep. Prachtig initiatief van Mama G. En wij mogen de sandwiches smeren vandaag!
Wij wensen u allemaal hele goede paasdagen toe.
Hosanna, Hosanna,
For the lamb who is slain
Hosanna, Hosanna,
Jesus died and rose again.
Liefs van ons allebei.
Het is een mooie weg met een prachtig vergezicht maar wel heel stijl. Gelukkig krijgen we op de hoogste top altijd een snoepje van Anneke, de kinderen weten het al precies. Wanneer het regent (momenteel regelmatig) hebben we de zolen van onze schoenen 2x zo dik en waden we door slik en modder terwijl de Kenianen er zo ongeveer doorheen rennen. Het is zo ongeveer ‘Kluners in Kenia’. Iedere week is er 1 middag dat de kinderen vrij zijn en we gaan dan altijd met een stuk of 6-8 op pad om kip en patat te eten. Zo ongeveer het enige vlees wat zij en wij krijgen op wat onbestemde geit na (geldt alleen voor ons). Het is een feest om iedere week weer met steeds andere kids op pad te gaan, de gezichten te zien van diegene die wel (of niet) mee mogen. Voor sommigen is dit even van Huruma weg te kunnen zijn een feest op zich. De kleintjes genieten al van het hotsen en botsen in de matatu en de groten van de gesprekken onderweg. We sluiten altijd af met fruit op de markt (voor de nodige vitaminen) en vertrekken verzadigd en met een doggie-bag weer naar Huruma. Supergaaf om te doen.
Afgelopen week hebben we een school voor Esther gevonden, zij kan nu op 5 mei starten. Ook hebben we David inderdaad een prothese kunnen laten aanmeten, hij krijgt een kunstarm. Dove Moses zit nu in een andere klas en krijgt extra begeleiding tot hij naar de dovenschool gaat als hij zes jaar is. We hebben een hele batterij aan medicijnen gekocht voor het ziekenhuisje en een aantal testkits besteld voor Malaria en HIV. Het naaimachinelokaal is af, de kinderen kunnen de rest van het jaar weer schrijven in schriften. Sidai heeft weer geld om voedsel te kunnen kopen, de situatie daar is regelmatig schrijnend. De gesprekken om samen te werken met een ander kindertehuis zijn nog in volle gang en de respectievelijke budgetten en boekhouding voor zowel Huruma als Sidai zijn bijna af. Nog een week met een aardige rij afspraken te gaan en dan we kunnen op vakantie naar Mombasa met onze sponsorkids. Joepi!
Deze week zal niet de makkelijkste worden in onze Huruma-geschiedenis.
We zullen een aantal beslissingen moeten nemen en sommige hebben we al genomen die ons niet in dank zullen worden afgenomen door Mama Zipporah. Maar we hebben ervoor gekozen om hier te werken om deze kinderen te helpen, dat willen we graag doen en zullen we hier ook blijven doen als we de kans krijgen. Dit kan wel eens botsen met sommige belangen van volwassenen binnen een organisatie. En daar zijn we nu tegenaan gelopen. Dit klinkt misschien heel gewichtig en zo is het niet bedoeld maar het zit ons wel dwars.
Een klein voorbeeld is dat er kinderen in vakanties naar hun familieleden terug worden gestuurd omdat dat Mama Z. beter uitkomt. (het kost haar geen slaapplek en geen voedsel voor deze kinderen) Dat betekent dat er kinderen die totaal verwaarloosd werden en gered zijn uit de sloppenwijken daar nu weer naar terug moeten. Het gaat dan om de grotere kinderen die meestal 3 maanden op een internaat zitten, direct door moeten naar de sloppenwijk, daar een maand moeten verblijven en dan weer terug moeten naar het internaat. Ze zijn hun thuis dus helemaal kwijt. Familieleden accepteren hen vaak met moeite en ze hebben daar niets. Het gaat onder het mom van integratie maar deze kinderen zullen van ze lang zal ze leven nooit weer terug gaan naar deze plekken om te leven als ze klaar zijn met de highschool. De familieleden die nooit naar hen hebben omgekeken zitten niet op hen te wachten en zij net zo min op de familieleden. Maar er is geen enkel overleg, ze krijgen een exit-brief en hebben te gaan. En daar zie je dan weer een verdrietige puber met een box, geholpen door een paar andere kids, de poort uitgaan. Sommigen gaan de poort wel uit maar niet naar de beoogde familieleden.
Dit is een klein voorbeeld van wat er hier momenteel gebeurd en wat er anderhalf jaar geleden, voordat Pastor Isaac overleed, nooit mogelijk zou zijn geweest. Zo kunnen we nog wel ff doorschrijven maar dat is niet echt leuk om te lezen en daarmee zullen we jullie verder niet vermoeien. Gelukkig zijn er hier heel veel kinderen die blij zijn dat we er zijn.
Oh ja, morgen krijgen 300 kinderen in de slums een zakje met een ei, biscuits, halve sandwich en wat snoep. Prachtig initiatief van Mama G. En wij mogen de sandwiches smeren vandaag!
Wij wensen u allemaal hele goede paasdagen toe.
Hosanna, Hosanna,
For the lamb who is slain
Hosanna, Hosanna,
Jesus died and rose again.
Liefs van ons allebei.
-
03 April 2010 - 05:53
Gertine:
He Ina en Anneke,
Goed om weer van jullie te horen. Heel veel wijsheid en zegen voor alles wat jullie daar doen. Ook hele fijne paasdagen gewenst, leuk om dat daar eens mee te vieren.
En volgende week op vakantie met de sponsorkids, geniet ervan.
Groeten uit Holland.
De Heer is waarlijk opgestaan! -
03 April 2010 - 06:35
Harry:
Hé beste meiden,
Veel sterkte en wijsheid toegewenst! Jullie doen het fantastisch en weet: de Here ziet om naar wezen en weduwen. Dus: wat je mag doen is genade en God is overal!
Vier het Feest van Gods overwinning op de dood!
Vertel dat door en leef er uit!
Fijne Paasdagen, Harry. -
03 April 2010 - 08:35
Elgera:
leuk om zo een beetje te kunnen volgen hoe het daar aan toe gaat. ik hoop dat jullie nog een fijne tijd tegemoet gaan!
en weet jullie en de kids zijn nooit alleen. er is altijd een Vader die over jullie allen waakt.
ik zal ook voor jullie/ hen bidden.
fijne paasdagen!
liefs elgera -
03 April 2010 - 09:25
Jolien:
Geven om een ander.
Wat liefde voor elkaar.
Geven uit liefde
is het mooiste gebaar!
God gaf jou Zijn zoon,
uit liefde voor jou.
Opdat jij die liefde,
weer doorgeven zou!
Geef de kids maar een dikke knuffel van me!
Veel liefs Jolien -
03 April 2010 - 10:03
Karine:
hoi anneke en ina,
indrukwekkend wat jullie meemaken en moeten beslissen. sterkte daarbij een wijsheid gewenst! geniet er ook nog van!
liefs karine -
03 April 2010 - 10:26
Marieke:
Hoi Ina en Anneke
Geweldig dat jullie zoveel goeds mogen doen daar. Dat je de kinderen liefde en warmte mag geven.
We wensen jullie ook heel veel sterkte toe bij de moeilijke gesprekken die nog gevoerd moeten worden!
Geniet lekker van jullie vakantie!
Heerlijk he dat Jezus leeft!
-
03 April 2010 - 11:58
Jolanda:
hallo Ina en anneke
misschien al gekregen maar ik kreeg het terug dus daarom via deze weg
Met Zijn dood aan het kruis heeft Christus verlossing gebracht, de zonden zijn verzoend. Hij is door het donker heengegaan en met Zijn opstanding brengt Hij ons in het licht, dat straalt op de weg naar het nieuwe leven. De balans in het leven met God is voorgoed hersteld.
In de schikking wordt het herstel van de balans uitgebeeld. Het wit van het doek en de bloemen wijst op de hoop, waarvoor weer ruimte is. De ontluikende lelies en bloesemtakken geven aan dat het nieuwe leven nu al is begonnen.
Met de herstelde balans is de weg naar de eeuwigheid voor ons weer geopend. Met Zijn dood en opstanding wil Christus vandaag al een nieuwe balans in ons leven brengen.
God dank! De hemel heeft gesproken:
Wie zoekt gij toch? Hij is hier niet!
Een nieuwe lente is ontloken,
Vreugde begraaft het diepst verdriet.
God lof! De nacht is overwonnen,
het daglicht krijgt voorgoed ruim baan,
de toekomst is vandaag begonnen
waarlijk, de Heer is opgestaan!
foto van het bloemstuk stuur ik nog op of kijk op symbolischbloemschikken pasen van sga rotterdam 2007
-
03 April 2010 - 12:51
Marianne Laan:
goede paasdagen
marianne en ben -
03 April 2010 - 13:04
Hanneke:
moeilijke beslisingen hoor. voor je gevoel botst het aan alle kanten. kinderen horen voor je gevoel bij hun ouders, dus moeten ze zo nu en dan terug. maar wat jullie schrijven telt ook enorm zwaar.
dus heeeeeeel veeeeel sterkte en wijsheid toe gewenst. -
03 April 2010 - 15:49
Gerard & Miranda:
Triest hoor; integreren in de ellende waar je verlost bent, lijkt ons niet helemaal de bedoeling. Heel veel inzicht en bovenal Gods zegen bij deze 'kwestie'.
En natuurlijk een heel fijne tijd met de sponsorkids. En natuurlijk de groeten aan 'ons meisie'. -
03 April 2010 - 17:33
Luuc En Mattie:
Bedankt voor jullie nieuwsbrief erg fijn om zo op de hoogte te blijven
Wijsheid en sterkte
Maar bovenal ook hele fijne en goede Paasdagen.
liefs en groetjes. -
03 April 2010 - 20:57
Janny Van De W:
Goede paasdagen en heel veel sterkte en wijsheid toegewenst! -
04 April 2010 - 16:31
Willemien En Pa:
Hallo Anneke en Ina
Neem biddend de beslissingen die noodzakelijk zijn.Geniet ook van de mooie dingen om jullie heen: de kinderen ,de natuur etc.(
Hartelijke groeten en een dikke knuffel -
08 April 2010 - 16:49
Ada Dekker:
Hey" kluners in Kenia"
Wat een geweldig stel zijn jullie !
Indrukwekkende al die verhalen. Zie het zelf een beetje voor me.
Heel veel wijsheid en plezier de laatste weken.
Lieve groet van Ada
-
10 April 2010 - 15:43
Evelien Vos:
Hei. even zitten lezen op jullie site...
En even laten weten we zijn je nog niet helemaal vergeten (:
fijne vakantie nog daar...m -
11 April 2010 - 09:49
Erika:
Hoi Ina en Anneke,
Wens jullie veel wijsheid en sterkte met de moeilijke gesprekken die gevoerd moeten worden en vooral een hele fijne week met de kids samen.
Ik denk aan jullie
Groetjes Erika -
11 April 2010 - 12:17
Annerie:
poosje niet geweest maar ben weer helemaal bij..
Sterkte met alles.. ook met alle beslissingen die jullie moeten nemen.
En fijne vakantie met jullie sponsorkids toegewenst!
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
