Glazen huisje voor luie mensen
Door: Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
15 April 2011 | Kenia, Nairobi
Lieve allemaal,
We zijn een paar dagen verder. Dagen met diverse afspraken,dagen waarin we bijlessen voor een aantal kids hebben geregeld, inventarislijsten voor een weeshuis hebben gemaakt, achter informatie mbt schoolgeld zijn aangegaan etc. etc. Maar ook dagen waarin we tijd met kinderen hebben doorgebracht, hebben gespeeld en pyjama’s hebben uitgedeeld. Dagen waarin Jolien, tot grote verwondering van de sponsorkids, overheerlijke spekpannenkoeken heeft gebakken. Die sneller opgegeten dan gebakken waren…… Kortom: de dagen vliegen om!
Gisterenavond is Jolien weer naar huis gegaan nadat we de dag hadden doorgebracht in een zwembad met 13 jongens van 13-18 jaar. Herhaling van de hilariteit van Mombasa (vorig jaar) want alleen een zwembroek dragen is toch echt niet normaal hoor! Dat is heel eng. Na de uitleg dat je toch echt niet zomaar in het diepe kan springen, je niet tegen de glijbaan mag oplopen, je het water niet mag drinken en er vooral ook niet in mag plassen……. zijn ze onwennig en bibberend het water ingelopen. De waterglijbaan ging aan en daar kwamen ze los. De eerste twee uren hadden we het zwembad voor ons alleen en na die twee uren was het verschil met andere kids al niet meer zichtbaar. Althans op 1 ding na: het enorme genieten van deze jongens die zelden of nooit zoiets meemaken!
Naast leuke en aangename zaken zijn er ook plichten, één daarvan is boodschappen doen. Maar ook daarvan kun je iets leuks maken als je met deze kinderen op pad bent. Vandaag zijn we naar het nieuwe winkelcentrum gegaan, niet ver van ons logeeradres. Leuk om even rond te kijken maar ook ontzettend tegenstrijdig omdat hier alleen de rijke mensen rond lopen. Snel verder dus, maar niet voordat we weer iets volkomen nieuws hebben geprobeerd: een lift! Het gaat hier om een glazen lift die ons naar de volgende verdieping brengt. John ondergaat het met een big smile. Boven gekomen schudt hij zijn hoofd en zegt: ‘wat een onzin zo’n glazen huisje voor luie mensen…..’
Tot slot nog een andere kant. Ik werd vandaag gebeld door Ben. Sponsorkind van onze stichting. Geweldige knaap, 17 jaar, in de laatste klas van de lagere school maar met een goed stel hersens! Hij is door allerlei omstandigheden laat aan zijn school begonnen en zit daarom nu pas in klas 8. Ben komt uit het vorige kindertehuis maar werd daar gepest, vernederd en geslagen daarom is hij weggelopen. Sinds april vorig jaar een plaats gevonden in Christian Hands, gaat naar een goede school en behaald fantastische resultaten! Heel wat gesprekken heb ik met hem gevoerd. Over zijn toekomst (doordat hij een goed stel hersens heeft kan hij het maken) over zijn jeugd (vanaf zijn derde geen ouders meer) over zijn rondzwervingen (zijn eigen gang willen gaan)over zijn gedrag (liegen en stelen is hem niet vreemd) maar ook over liefde en vertrouwen. Heel voorzichtig bouwen we iets op. Toch kan Ben niet aarden in het nieuwe kindertehuis. Regels, afspraken en beloftes zijn te moeilijk voor hem. Hij kiest ervoor, ondanks alles, om op de straat te leven. Dat is dan weer zo de andere kant van een kinderleven in Kenia. Hulp, vertrouwen en liefde zijn niet altijd genoeg. Gelukkig gaat hij wel naar school, gelukkig is er nog wel contact en bovenal: gelukkig is hij in Gods handen!
De eerste 8 dagen zitten erop, morgen hopen Anneke en de Dutch Girls te komen. Rachel volgt een dag later. Samen gaan we het werk verder voortzetten en horen jullie weer meer van onze bijzondere, hilarische en soms ook moeilijke belevenissen.
Goed weekend,
Ina
We zijn een paar dagen verder. Dagen met diverse afspraken,dagen waarin we bijlessen voor een aantal kids hebben geregeld, inventarislijsten voor een weeshuis hebben gemaakt, achter informatie mbt schoolgeld zijn aangegaan etc. etc. Maar ook dagen waarin we tijd met kinderen hebben doorgebracht, hebben gespeeld en pyjama’s hebben uitgedeeld. Dagen waarin Jolien, tot grote verwondering van de sponsorkids, overheerlijke spekpannenkoeken heeft gebakken. Die sneller opgegeten dan gebakken waren…… Kortom: de dagen vliegen om!
Gisterenavond is Jolien weer naar huis gegaan nadat we de dag hadden doorgebracht in een zwembad met 13 jongens van 13-18 jaar. Herhaling van de hilariteit van Mombasa (vorig jaar) want alleen een zwembroek dragen is toch echt niet normaal hoor! Dat is heel eng. Na de uitleg dat je toch echt niet zomaar in het diepe kan springen, je niet tegen de glijbaan mag oplopen, je het water niet mag drinken en er vooral ook niet in mag plassen……. zijn ze onwennig en bibberend het water ingelopen. De waterglijbaan ging aan en daar kwamen ze los. De eerste twee uren hadden we het zwembad voor ons alleen en na die twee uren was het verschil met andere kids al niet meer zichtbaar. Althans op 1 ding na: het enorme genieten van deze jongens die zelden of nooit zoiets meemaken!
Naast leuke en aangename zaken zijn er ook plichten, één daarvan is boodschappen doen. Maar ook daarvan kun je iets leuks maken als je met deze kinderen op pad bent. Vandaag zijn we naar het nieuwe winkelcentrum gegaan, niet ver van ons logeeradres. Leuk om even rond te kijken maar ook ontzettend tegenstrijdig omdat hier alleen de rijke mensen rond lopen. Snel verder dus, maar niet voordat we weer iets volkomen nieuws hebben geprobeerd: een lift! Het gaat hier om een glazen lift die ons naar de volgende verdieping brengt. John ondergaat het met een big smile. Boven gekomen schudt hij zijn hoofd en zegt: ‘wat een onzin zo’n glazen huisje voor luie mensen…..’
Tot slot nog een andere kant. Ik werd vandaag gebeld door Ben. Sponsorkind van onze stichting. Geweldige knaap, 17 jaar, in de laatste klas van de lagere school maar met een goed stel hersens! Hij is door allerlei omstandigheden laat aan zijn school begonnen en zit daarom nu pas in klas 8. Ben komt uit het vorige kindertehuis maar werd daar gepest, vernederd en geslagen daarom is hij weggelopen. Sinds april vorig jaar een plaats gevonden in Christian Hands, gaat naar een goede school en behaald fantastische resultaten! Heel wat gesprekken heb ik met hem gevoerd. Over zijn toekomst (doordat hij een goed stel hersens heeft kan hij het maken) over zijn jeugd (vanaf zijn derde geen ouders meer) over zijn rondzwervingen (zijn eigen gang willen gaan)over zijn gedrag (liegen en stelen is hem niet vreemd) maar ook over liefde en vertrouwen. Heel voorzichtig bouwen we iets op. Toch kan Ben niet aarden in het nieuwe kindertehuis. Regels, afspraken en beloftes zijn te moeilijk voor hem. Hij kiest ervoor, ondanks alles, om op de straat te leven. Dat is dan weer zo de andere kant van een kinderleven in Kenia. Hulp, vertrouwen en liefde zijn niet altijd genoeg. Gelukkig gaat hij wel naar school, gelukkig is er nog wel contact en bovenal: gelukkig is hij in Gods handen!
De eerste 8 dagen zitten erop, morgen hopen Anneke en de Dutch Girls te komen. Rachel volgt een dag later. Samen gaan we het werk verder voortzetten en horen jullie weer meer van onze bijzondere, hilarische en soms ook moeilijke belevenissen.
Goed weekend,
Ina
-
15 April 2011 - 18:56
Esther:
He Ina!
Geweldig dat verhaal over het zwembad! Rustig baantjes trekken was er niet bij dus.. ;)
Tot morgen!! Groetjes Esther -
15 April 2011 - 19:15
Jolien:
Er gaat ook geen dag voorbij zonder bijzondere dingen... Super dat je Ben hebt gesproken en geweldig om te weten dat ook hij in Gods handen is! Zo blijven de mooie en moeilijke dingen elkaar afwisselen.
Geniet ervan!
Groetjes Jolien -
15 April 2011 - 19:37
Anneke:
Mooi verhaal joh.
En fijn dat het allemaal goed gaat en op de rails staat.
Best leuk om eens aan de andere kant van het verhaal te zitten maar heerlijk om morgen weer aan de goede kant van het verhaal mee te mogen gaan werken. Hopelijk tot morgenavond!! -
15 April 2011 - 20:19
Aline Van Wingerden:
Een glazen huisje voor luie mensen, ha ha, ze hebben nog gelijk ook, wat een verwende mensen zijn we, we moeten ons schamen.
Erg gaaf wat jullie allemaal doen, Gods zegen gewenst, liefs -
16 April 2011 - 05:26
Gertine:
Fijn om zo weer alle verhalen te lezen en op die manier met jullie mee te leven en voor jullie te bidden. Goede reis voor hen die komen en hen die gaan en veel zegen op het werk wat jullie daar doen en plezier met de kids.
Liefs van Gertine -
17 April 2011 - 16:23
Willemien En Pa L.:
Van Jeanet gehoord dat A. veilig b ij je is aangekomen. Gods zegen voor de komende tijd. -
17 April 2011 - 17:32
Inez:
Hoi Ina en Anneke
Fijn dat Anneke veilig is aangekomen, een berichtje sturen voor die tijd zat er niet meer in. Veel sterkte met alle werkzaamheden nu weer samen en met de verschillende emoties, die beleven we allemaal....
Veel liefs van Inez Meindert Manon Joël en Christan -
18 April 2011 - 19:11
Oom M En Tante A:
Wat fijn dat jullie de kinderen zulke leuke dingen mogen leren.
Vooral die spekpannenkoeken zullen ze wel vreemd gevonden hebben.
We hopen dat jullie daar nog veel goede dingen mogen doen onder Gods zegen.
Liefs van
oom M en tante A -
19 April 2011 - 19:14
Erika:
Hoi,
Fijn dat jullie ook nog zulke leuke dingen met de kinderen kunnen doen.
En als dingen soms niet gaan zoals je had gehoopt is het zeker een troost om te weten dat alles in Gods hand is ook al begrijpen wij het niet.
Veel liefs Erika
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
