Kippen, kleren en koninginnedag
Door: Ina/Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
30 April 2011 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
Het wordt hoognodig tijd om jullie weer eens te vermoeien met een deel van ons wel en wee. Waar zullen we eens beginnen? Er is heel erg veel gebeurd deze week.
Wat is er hier een werk verzet door de meiden en Henk…. echt ongelofelijk. Hoe zeg je dat? We zijn ontzettend blij en dankbaar, al is er dan geen kind geboren maar wel hele mooie andere zaken.
Er staat een kippenhuis bij Christian Hands, dat ding is zo groot dat je dat met goed fatsoen geen kippenren mag noemen en er zitten ook al 10 kippen in. Nou ja, het waren er vandaag ff 9 omdat er eentje niet al te gezond aangeschaft bleek te zijn. Maar daar waren de mensen in Christian Hands niet echt van gediend dus de verkoper heeft een minder leuke dag beleefd en was niet zo goed of er werd een nieuwe kip door hem geleverd zodat er weer 10 kippen in het hok zitten.
Er was achter het huis een stuk land dat als het ware in 3 etages vol met stenen en rotzooi lag. Nu zijn er 2 etages geëgaliseerd, komen er doelen, een basketbalnet en een schommel en er is een trap gefabriceerd waardoor we zonder gevaar voor gebroken onderdelen op het volgende plateau kunnen komen.
Er wordt gras gezaaid, er is een zandbak met speelgoed en er is gereedschap om in het vervolg zelf klussen te kunnen doen ipv elke keer iemand in te moeten huren.
Alle kinderen zijn medisch gecheckt en ondertussen zijn degenen die een bezoek aan de dokter of het ziekenhuis moeten brengen, daar geweest. De HIV-kids zijn weer naar Lea Toto geweest voor hun maandelijkse controle, er lopen nu kinderen met brillen rond en kinderen met schone oren. Er bleken 2 kinderen te zijn die zoveel rotzooi in hun oren hadden dat ze ervoor naar een oorspecialist moesten maar zij horen nu alles weer luid en duidelijk. Voor het project van Erastus Kwaka, Life Change Network, en voor Kiambu West heeft Rachel de folders al grotendeels klaar, Erastus is bezig met het betalen van het schoolgeld voor de highschoolstudenten enz. Echt geweldig.
Doen wij zelf dan niets? Nee tuurlijk niet, heerlijk rustig.
Nee hoor, wij zijn vooral bezig met regelzaken, overleg en netwerken.
Zipporah staat er in Christian Hands in haar eentje voor als 24-jarige manager, omdat Mama Green in de US in het ziekenhuis ligt, en dat valt haar soms erg zwaar. We proberen haar dus zoveel mogelijk te ondersteunen. Gevolg was dat we gisteren met 20 kinderen in een erg smalle winkel met een gangpad van een kleine meter breed, moesten proberen al die kinderen schoenen te laten passen. Geweldig wat een operatie, zeg. Die kids hebben nog nooit nieuwe schoenen gehad en er is niemand die een flauw idee heeft welke maat de kinderen hebben. Dus er wordt geroepen: maat 2. Vervolgens wordt er een kind bij gezocht, die moet om die vieze blote (en enigszins stinkende) voetjes eerst een plastic zak aangemeten krijgen. Met deze taak waren wij dus belast en ik kan beloven dat de geur soms niet te harden was, maar oké, daar doen we natuurlijk niet moeilijk over. Vervolgens moet die hele zak met dat voetje in die schoen en dan moet er bepaald worden of die schoen eventueel zou kunnen passen. Na meer dan een uur passen met 20 kinderen in die kleine ruimte, hadden er eindelijk 8 een paar schoenen. Niet dat er niet meer kinderen een paar schoenen nodig hadden maarre….. de schoenen bleken op te zijn in de winkel. Daarna sta je nog minimaal een kwartier je te verbijten omdat ze 600 en 1210 niet bij elkaar op kunnen tellen en dan neemt het nog een kwartiertje voor je het wisselgeld van 190 KSH (1,50 Euro) terug hebt. We verdenken ze soms ervan ons zolang bezig te houden in de hoop dat we de winkel uit lopen en ze een mooie fooi overhouden. Ach, geef ze eens ongelijk. Maar dan te bedenken dat we daarna nog uniformen moesten gaan passen. En ja hoor, met z’n allen de volgende kleine winkel in, een verkoper die tussen al die kleuren naar de goede pullovers moet gaan zoeken, daarna komen de jurken, half uur verder zijn de broeken voor de jongens aan de beurt, uurtje later de shirts voor de jongens, je ziet het duister dalen en krijgt de zenuwen want dat wordt dus nooit meer op tijd thuis komen, oh nee en dan nog eens afrekenen. Voordat de administratie op orde is van deze verkoper die alle maten van elk onderdeel van de kids moet hebben, is het dus donker…. Takka, dat wordt weer een taxi om toch veilig thuis te komen, ware het niet dat bij de eerste regendruppels de koplampen het begeven. We kunnen jullie verzekeren dat het best wel donker is in Kenia als ook de koplampen het niet doen. Gelukkig zijn we weer veilig thuisgekomen!
We hebben gesprekken gevoerd met de Mama Tunza, de children’s officer, Robin, Erastus en de familie Bell die een rescue-centre voor baby’s willen starten. Dit wordt een soort doorgangstehuis waarbij het de bedoeling is dat deze kleintjes op gewicht komen, gezond worden en daarna geadopteerd worden of in pleeggezinnen worden opgenomen. In Nakuru is al zo’n centrum en dit is een groot succes. We praten met de highschoolkids o.a. over hun schoolkeuzes en vakkenpakketten. Verder wil iedereen geld van ons dus we wimpelen ze bijna allemaal zeer vriendelijk edoch beslist af, al is dat niet bepaald het leukste gedeelte van ons werk hier. We zijn op zoek naar geboortecertificaten, zoeken oplossingen voor kids die niet in het gareel zijn te krijgen, proberen onze eigen kids weer in het gareel te krijgen maar dat kost soms nogal wat moeite enz. enz.
En nu.. is het stil hier. In de afgelopen week was het hier een gezellige drukte rondom de cottage. We liepen hier met z’n achten in en uit. Maar gisteren zijn de Dutch girls, Henk en Rachel vertrokken voor een safari en een paar dagen strand in Mombasa. Dat is ff weer wennen om hier met z’n tweeën rond te lopen.
Maar gelukkig (smile) hebben we de komende week nog een volle agenda dus dat komt weer helemaal goed.
Oh ja, we hebben vanmorgen natuurlijk wel ff (vals) het Wilhelmus door het Keniaanse landschap laten galmen ter ere van onze geliefde Beatrix.
We hopen dat jullie ook allemaal een goede Koninginnedag hebben gehad.
Veel liefs,
Ina
Anneke
Het wordt hoognodig tijd om jullie weer eens te vermoeien met een deel van ons wel en wee. Waar zullen we eens beginnen? Er is heel erg veel gebeurd deze week.
Wat is er hier een werk verzet door de meiden en Henk…. echt ongelofelijk. Hoe zeg je dat? We zijn ontzettend blij en dankbaar, al is er dan geen kind geboren maar wel hele mooie andere zaken.
Er staat een kippenhuis bij Christian Hands, dat ding is zo groot dat je dat met goed fatsoen geen kippenren mag noemen en er zitten ook al 10 kippen in. Nou ja, het waren er vandaag ff 9 omdat er eentje niet al te gezond aangeschaft bleek te zijn. Maar daar waren de mensen in Christian Hands niet echt van gediend dus de verkoper heeft een minder leuke dag beleefd en was niet zo goed of er werd een nieuwe kip door hem geleverd zodat er weer 10 kippen in het hok zitten.
Er was achter het huis een stuk land dat als het ware in 3 etages vol met stenen en rotzooi lag. Nu zijn er 2 etages geëgaliseerd, komen er doelen, een basketbalnet en een schommel en er is een trap gefabriceerd waardoor we zonder gevaar voor gebroken onderdelen op het volgende plateau kunnen komen.
Er wordt gras gezaaid, er is een zandbak met speelgoed en er is gereedschap om in het vervolg zelf klussen te kunnen doen ipv elke keer iemand in te moeten huren.
Alle kinderen zijn medisch gecheckt en ondertussen zijn degenen die een bezoek aan de dokter of het ziekenhuis moeten brengen, daar geweest. De HIV-kids zijn weer naar Lea Toto geweest voor hun maandelijkse controle, er lopen nu kinderen met brillen rond en kinderen met schone oren. Er bleken 2 kinderen te zijn die zoveel rotzooi in hun oren hadden dat ze ervoor naar een oorspecialist moesten maar zij horen nu alles weer luid en duidelijk. Voor het project van Erastus Kwaka, Life Change Network, en voor Kiambu West heeft Rachel de folders al grotendeels klaar, Erastus is bezig met het betalen van het schoolgeld voor de highschoolstudenten enz. Echt geweldig.
Doen wij zelf dan niets? Nee tuurlijk niet, heerlijk rustig.
Nee hoor, wij zijn vooral bezig met regelzaken, overleg en netwerken.
Zipporah staat er in Christian Hands in haar eentje voor als 24-jarige manager, omdat Mama Green in de US in het ziekenhuis ligt, en dat valt haar soms erg zwaar. We proberen haar dus zoveel mogelijk te ondersteunen. Gevolg was dat we gisteren met 20 kinderen in een erg smalle winkel met een gangpad van een kleine meter breed, moesten proberen al die kinderen schoenen te laten passen. Geweldig wat een operatie, zeg. Die kids hebben nog nooit nieuwe schoenen gehad en er is niemand die een flauw idee heeft welke maat de kinderen hebben. Dus er wordt geroepen: maat 2. Vervolgens wordt er een kind bij gezocht, die moet om die vieze blote (en enigszins stinkende) voetjes eerst een plastic zak aangemeten krijgen. Met deze taak waren wij dus belast en ik kan beloven dat de geur soms niet te harden was, maar oké, daar doen we natuurlijk niet moeilijk over. Vervolgens moet die hele zak met dat voetje in die schoen en dan moet er bepaald worden of die schoen eventueel zou kunnen passen. Na meer dan een uur passen met 20 kinderen in die kleine ruimte, hadden er eindelijk 8 een paar schoenen. Niet dat er niet meer kinderen een paar schoenen nodig hadden maarre….. de schoenen bleken op te zijn in de winkel. Daarna sta je nog minimaal een kwartier je te verbijten omdat ze 600 en 1210 niet bij elkaar op kunnen tellen en dan neemt het nog een kwartiertje voor je het wisselgeld van 190 KSH (1,50 Euro) terug hebt. We verdenken ze soms ervan ons zolang bezig te houden in de hoop dat we de winkel uit lopen en ze een mooie fooi overhouden. Ach, geef ze eens ongelijk. Maar dan te bedenken dat we daarna nog uniformen moesten gaan passen. En ja hoor, met z’n allen de volgende kleine winkel in, een verkoper die tussen al die kleuren naar de goede pullovers moet gaan zoeken, daarna komen de jurken, half uur verder zijn de broeken voor de jongens aan de beurt, uurtje later de shirts voor de jongens, je ziet het duister dalen en krijgt de zenuwen want dat wordt dus nooit meer op tijd thuis komen, oh nee en dan nog eens afrekenen. Voordat de administratie op orde is van deze verkoper die alle maten van elk onderdeel van de kids moet hebben, is het dus donker…. Takka, dat wordt weer een taxi om toch veilig thuis te komen, ware het niet dat bij de eerste regendruppels de koplampen het begeven. We kunnen jullie verzekeren dat het best wel donker is in Kenia als ook de koplampen het niet doen. Gelukkig zijn we weer veilig thuisgekomen!
We hebben gesprekken gevoerd met de Mama Tunza, de children’s officer, Robin, Erastus en de familie Bell die een rescue-centre voor baby’s willen starten. Dit wordt een soort doorgangstehuis waarbij het de bedoeling is dat deze kleintjes op gewicht komen, gezond worden en daarna geadopteerd worden of in pleeggezinnen worden opgenomen. In Nakuru is al zo’n centrum en dit is een groot succes. We praten met de highschoolkids o.a. over hun schoolkeuzes en vakkenpakketten. Verder wil iedereen geld van ons dus we wimpelen ze bijna allemaal zeer vriendelijk edoch beslist af, al is dat niet bepaald het leukste gedeelte van ons werk hier. We zijn op zoek naar geboortecertificaten, zoeken oplossingen voor kids die niet in het gareel zijn te krijgen, proberen onze eigen kids weer in het gareel te krijgen maar dat kost soms nogal wat moeite enz. enz.
En nu.. is het stil hier. In de afgelopen week was het hier een gezellige drukte rondom de cottage. We liepen hier met z’n achten in en uit. Maar gisteren zijn de Dutch girls, Henk en Rachel vertrokken voor een safari en een paar dagen strand in Mombasa. Dat is ff weer wennen om hier met z’n tweeën rond te lopen.
Maar gelukkig (smile) hebben we de komende week nog een volle agenda dus dat komt weer helemaal goed.
Oh ja, we hebben vanmorgen natuurlijk wel ff (vals) het Wilhelmus door het Keniaanse landschap laten galmen ter ere van onze geliefde Beatrix.
We hopen dat jullie ook allemaal een goede Koninginnedag hebben gehad.
Veel liefs,
Ina
Anneke
-
01 Mei 2011 - 07:48
Gertine:
Ik zie het helemaal voor me, al dat passen! Ik vind het met 4 drukke jongens soms al een drama om alleen maar schoenen te kopen in hele ruime winkels en met (redelijk) schone voeten ;) laat staan met 20 kinderen op een vierkante meter, poeh, petje af hoor, hahaha. Later kun je de lol er wel van inzien maar ik kan me voorstellen dat jullie op het moment zelf soms wanhopig zijn geworden, :)
Een goede tijd nog verder en een fijne zondag. -
01 Mei 2011 - 11:31
Gerrit Koops:
Hoi,
Leuk wer om een teken van leven te krijgen, wat gaat de tijd snel.
Goed ook om te lezen dat er veel gebeurt is. Ben benieuwd naar jullie verslagen.
Hoe gaat het met Naomi onze Adoptie dochter?
Goed verblijf nog in Kenia,
Groet,n
Gerrit -
01 Mei 2011 - 11:43
Japke En De Mannen :
Fijn om te horen dat het goed gaat. Veel energie en kracht gewenst in de laatste paar dagen en in het moment van afscheid nemen...Wew houden van jullie en zien weer uit naar jullie komst! Dikke blanke knuffels:), JAJS -
01 Mei 2011 - 12:36
Jolien:
Heerlijk dat er zoveel mag gebeuren en dat zoveel kinderen gezondheidschecks hebben gehad. en fijn dat er ook weer schoenen en uniformen zijn :-) geweldig hoe dat allemaal gaat daar... geniet even van de rust en nog een hele goede week gewenst!
groetjes Jolien -
01 Mei 2011 - 19:26
Gerard & Miranda:
Een kwartier voor 1.50? mwoa, volgens Keniaanse norm heb je dan nog niets te klagen; das 6 euro per uur!!!
Nog een week ... heel veel succes, en dan alweer terug :S
GBY -
01 Mei 2011 - 19:27
Gerard & Miranda:
Een kwartier voor 1.50? mwoa, volgens Keniaanse norm heb je dan nog niets te klagen; das 6 euro per uur!!!
Nog een week ... heel veel succes, en dan alweer terug :S
GBY -
01 Mei 2011 - 19:27
Gerard & Miranda:
Een kwartier voor 1.50? mwoa, volgens Keniaanse norm heb je dan nog niets te klagen; das 6 euro per uur!!!
Nog een week ... heel veel succes, en dan alweer terug :S
GBY -
01 Mei 2011 - 19:28
Gerard & Miranda:
Oeps 1x klikken is genoeg duzzzzzzz -
01 Mei 2011 - 20:21
Inez:
Veel succes nog samen de laatste week en ien en Anneke natuurlijk ook, pas goed op jezelf.
Liefs Inez en co -
02 Mei 2011 - 10:42
Elsbeth Beumer:
Ha Ina en Aneke,
heb de verslagen allemaal doorgelezen.
Wat hebben jullie al weer veel dingen gedaan voor de kids daar. en ook weer heel veel beleefd, van mooie ontroerende en komische situaties. Nog veel succes met alles, Gods zegen op jullie mooie werk gewenst.
Liefs, Elsbeth en familie
-
02 Mei 2011 - 10:43
Elsbeth Beumer:
Ha Ina en Aneke,
heb de verslagen allemaal doorgelezen.
Wat hebben jullie al weer veel dingen gedaan voor de kids daar. en ook weer heel veel beleefd, van mooie ontroerende en komische situaties. Nog veel succes met alles, Gods zegen op jullie mooie werk gewenst.
Liefs, Elsbeth en familie
-
02 Mei 2011 - 10:53
Bertina:
Hoi allemaal,
Wat een geweldig werk verzetten jullie. Mooi om te lezen. Fijn al die schoenen te moeten kopen. Hopelijk gaat alles verder naar wens, en wensen wij jullie het allerbeste toe, en tot horens.
De van Oostendes. -
02 Mei 2011 - 17:24
Afina:
Wat een belevenisen allemaal.
Geniet nog even van jullie dagen daar.
groeten Afina -
02 Mei 2011 - 19:59
Janny:
Knap werk wat jullie daar doen!
Hartelijke groeten van Janny -
02 Mei 2011 - 21:31
Geeske:
Heerlijk, wat een toestand in die winkels, wat had ik graag om een hoekje gekeken,ja gekeken maar niet geroken. Ook had ik graag het Wilhelmus van jullie gehoord. Nog een hele goede week gewenst! -
03 Mei 2011 - 11:11
Jan En Klaske:
Goed om jullie verhalen te lezen! Het duizelt wel als al die namen /plaatsen langskomen. Mooi dat er zoveel verschillende projecten lopen!
Goede dagen nog! -
03 Mei 2011 - 18:05
Edwin En Herma:
Wat goed om ook in Jordanië jullie belevenissen te lezen. Nog een goede tijd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
