Het kan VERKEERen

Die olympische plak is aan Ina niet besteedt!

Hoewel ze met dezelfde maatschappij vloog heeft ze geen enkele klein chineesje hoeven te overspringen. Zonder een zweetdruppeltje te hebben gelaten kwam ze op haar gemakkie in Kenia aan met… twee koffers. Alwaar ze met open armen door Anneke werd ontvangen. De waarheid gebiedt te zeggen dat dit hoogstwaarschijnlijk te maken had met de hoop van Anneke dat het overheerlijke pakje Douwe Egberts in Ina’s koffer verborgen was. By the way, de koffers van Anneke zijn maandag, dus toch eerder dan Ina, in Kenia aangekomen en na een telefoontje of 8, zelfs vanuit Engeland, zelfs keurig afgeleverd bij ons huis.

Goed, genoeg over de koffers, aankomsten en overige onzinnigheden.
We zijn weer aan het werk! De dagen en auto-onderdelen vliegen voorbij.

Maandag bestond alleen maar uit een aantal vergaderingen. Dinsdagmorgen hebben we eerst John bezocht met een paar vitamienetjes omdat hij met malaria in bed lag waarna we direct door zijn gegaan naar Christian Hands. We namen een taxi om niet teveel tijd kwijt te zijn maar prompt stonden we halverwege met een lekke band. Niet zo vreemd als je ziet over wat voor wegen we in Rongai probeerden te komen. Werkelijk, het wereldrecord bandenverwisselen, ook al geen Olympische sport, werd hier zowaar verbroken. Binnen 5 minuten lag er een nieuwe band op het velgje en konden we onze weg vervolgen. In Christian Hands waren alleen de kleintjes uit school. We hebben ze heerlijk even kunnen knuffelen, ze herkennen ons nu ook direct en zijn blij ons te zienl. We hebben bij kunnen praten met Zippy en Wilson, de tegenwoordige manager, en een aantal onduidelijkheden uit de wereld kunnen helpen. Het blijkt toch elke keer weer goed om hier te zijn en ipv via emailtjes en korte telefoongesprekken, zaken met elkaar te delen en af te handelen.

Gisteren was het weer zo’n Keniaanse dag waar alles wat lang kan duren ook inderdaad, ja u begrijpt het al….. lang duurt. Oh ja, nog ff vertellen. De electriciteit was weer eens uitgevallen en soms kun je daar alleen maar dankbaar voor zijn. We stonden in Ngong te wachten (onze Keniaanse bezigheid nummer 1) en vlak voor ons zien we een, veel te hoog met machine-onderdelen, beladen vrachtwagen aan komen. En ja hoor, de machine-onderdelen blijven haken achter de electriciteitskabels boven de weg. De kabels knapten als touwtjes en sloegen over de wagen op de weg. Aan alle kanten sprongen mensen weg. De ellende was niet te overzien geweest als er electriciteit was geweest. Elk nadeel hep zijn voordeel.

Maar goed, we hebben Cara projects bezocht en na een lange meeting waarbij er veel goede dingen gedeeld zijn, moesten we nog ff wat schoolgeld betalen en vervolgens de bankslips naar de school brengen. We vertrokken om half 4 en zouden een half uur moeten rijden. We kwamen om half 6 aan. Tja, dat krijg je als je wilt tanken en het benzinestation geen benzine meer blijkt te hebben. Vervolgens start je de auto en blijkt dat je op de allerlaatste druppel het benzinestation hebt bereikt. Ach ja, dan loop je een half uur heen en een half uur terug en heb je weer benzine. This is Kenya, man. Maar goed, bankslip is afgeleverd en we kunnen eindelijk naar huis….. dachten we. Maar…. dan begint de motor te koken. Wat er al niet aan zo’n auto zit waar wat fout mee kan gaan, het is niet te geloven. Ook dat probleem was na heel wat liters koud water opgelost en zo kwamen we opnieuw weer vrolijk thuis.

Ondertussen is het al donderdag en zowaar vandaag heeft de auto het de hele dag gehouden. Weer een lange dag vergaderen in Kiambu West en ondertussen een half uurtje met de jongens op school kunnen praten. En nu… gaan we snel slapen want we mogen morgen om 5 uur op om met Robin naar Tenwek te vertrekken. We gaan 2 dagen naar het Tabitha project. En daar hebben we onwijs veel zin in. Hopelijk ff geen vergaderingen maar lekker in een jeep even genieten van het landschap en een project bezoeken waar we mogen kijken of we daar bijbels kunnen brengen. Geweldig… wat hebben wij toch een prachtige baan hier!!!

Groetjes,
Ina
Anneke
p.s. we horen dat jullie het nogal warm hebben. We wensen jullie allemaal veel sterkte, alhoewel die regen was ook niet alles… enne elke voordeel hep z’n nadeel!!