De laatste voor deze reis
Door: Ina/Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
03 Januari 2013 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
We komen jullie nog 1 keertje lastig vallen met een verhaal.
Het werk zit er bijna op. We krijgen hier een beetje het heen en weer omdat we werkelijk van hot naar her rennen op het moment. ‘s Avonds zitten we dan in de kamer (of eigenlijk op de gang omdat daar alleen internetverbinding is) en vragen ons af wat we nu weer allemaal gedaan hebben op die dag.
Een impressie van de afgelopen dag. Vannacht om half 2 begon er een muskiet lastig geluiden uit te stoten waarna hij om half 6 eindelijk toch het loodje heeft moeten leggen tegen het menselijk geweld na enige uren van chagrijn. Maar ja, de overwinningsroes duurt niet echt lang op dat tijdstip en slapen wil dan ook niet echt meer dus om 6 uur waren we weer aan het werk. Tja, dan kun je je tijd ook maar beter goed besteden. ROTMUG!
Om half 10 werden we door een taxi opgehaald omdat we in Kiserian in de gelijknamige school werden verwacht voor een aantal gesprekken. Dit is nogal een onlandse reis dus we hebben besloten om dit traject enigszins te versnellen door middel van een taxi. Nu zijn er hier best wel maximumsnelheden, denken we tenminste, eerlijk gezegd nog nooit zo’n rond rood bord met een getal erin gezien, maar in een gemiddelde keurige woonwijk 100 rijden, zouden we nou niet direct beschaafd Nederlands rijgedrag noemen. Hier geen enkel punt waarbij we ons wel ff afvroegen waarom die man zo snel zijn geld wilde verdienen met het risico helemaal geen geld meer te zullen zien. Gelukkig liep ook deze rit weer goed af en werden we, na de geluidsbarriere te hebben doorbroken, perfect te vroeg af gezet bij de school. En zowaar….. de gasten voor het eerste gesprek bleken er ook al te zijn. Het leek onze geluksdag te worden. Vervolgens mochten we bij een interview voor een nieuwe studente aanwezig zijn. Ja sorry hoor, maar zet ons niet serieus bij zo’n interview waarbij er niemand iets mag zeggen. Het is een soort vraag- en antwoordspelletje tussen docent en leerling. Hahah, toen wij ons ermee begonnen te bemoeien werd het best gezellig en was er ook niemand meer die de kans kreeg om dit meisje nog te weigeren voor het komende jaar. Zo, dat was ook weer geregeld.
Tosh, een van de kids, had ons al verschillende keren gevraagd of we wat meer shoppings wilden regelen. Elke student krijgt een zak met boodschappen als ze weer naar school gaan want ze moeten tenslotte hun tanden kunnen poetsen, kleren wassen, bij het toileteren enig zacht papier gebruiken oftewel gat afvegen, schoenen poetsen enz. Dit is een verplicht nummer voor alle leerlingen maar er was een meisje bij Tosh op school waarbij de ouders zelfs dit niet konden betalen. Dus wij zorgden braaf dat er regelmatig wat extra zeep, tandpasta en toiletpapier bij Tosh werd afgeleverd en zij zorgde ervoor dat deze leerling de spullen kreeg. Maar ja, Tosh is van school en de leerling bleek dik in de problemen te zitten want er was voor het hele vorige schooljaar geen schoolgeld betaald. Blijkt dat meisje een cijferlijst te hebben met alleen maar A’s en 1 x een A-. We kunnen jullie beloven dat je al blij zou zijn met 1 of 2 A’s op een lijst, laat staan met alleen maar A’s. Wij hebben tot nu toe nog nooit zoiets gezien. Ze bleek van een national school te komen, dit zijn de allerbeste scholen in Kenia waarvoor ook alleen maar de allerbeste leerlingen worden uitgenodigd maar daar was ze, ondankse haar goede prestaties, vanaf gestuurd omdat haar ouders de fees niet konden betalen. Kiserian secondary school heeft haar opgepikt om haar toch een kans te geven maar ook daar ligt nu een schuld omdat er geen geld is. Eigenlijk hebben we al teveel kinderen in het highschoolproject maar…..we konden haar toch niet laten lopen? We hebben haar dus beloofd dat ze de highschool af mag maken in Kiserian. En ….. de docent in Kiserian heeft beloofd dat zij haar de schuld van het tweede jaar kwijt zullen schelden. Jippieie, dit is zo gaaf, dit meisje dat zo begaafd is, mag de school afmaken en kan straks fluitend naar de universiteit. Het is zo goed om te merken dat er hier scholen zijn met mensen die echt naar de leerling willen kijken en het kind, met de achtergrond met problemen, wil zien. Dus…. een heerlijk begin van de dag, nou ja, op die ROTMUG na natuurlijk.
Vervolgens zijn we, baggerend door de modder, met Mama Rose en Rose (ja inderdaad, de moeder krijgt hier de naam van het oudste kind aangemeten) naar de matatu-halte gelopen en vervolgens kwamen we hobbelend en botsend keurig op tijd in Ngong aan.
Bonapet is zo langzamerhand onze stamkroeg in Ngong. Als ze ons aan zien komen, dan weten ze dat ze weer een goede dag zullen hebben. Hier komt Jan en alleman werkelijk binnenvallen als wij daar zitten. We ontmoeten allerlei oude bekenden en dat levert soms hilarische taferelen op maar soms is het ook een ongelofelijk warm weerzien met kids die we een aantal jaren geleden in Huruma achter hebben moeten laten. Deze week kwamen ineens achter elkaar een aantal kids naar boven gestommeld in het restaurant. Wat was het goed om hen weer te kunnen knuffelen. En ja…. er is een risico dat zij dat met een zware straf moeten bekopen dus we zijn er heel erg voorzichtig mee, maar wat waren we allemaal blij elkaar weer te zien. Vanmiddag kwam er ineens een onderwijzeres die we al 6 jaar niet meer gezien hadden en ondertussen in Zuid-Afrika leeft, maar het geweldig vond om Ina weer te zien. Ina heeft in ons eerste jaar in Huruma samen met haar voor de klas gestaan. Ze konden het heel goed met elkaar vinden. Prompt bleef ze gezellig anderhalf uur zitten kletsen waarbij er een aantal van haar oudleerlingen net zo vrolijk bij de tafel aanschoven.
Ondertussen had Anneke een andere opdracht. Vrienden uit Duitsland hadden ons gevraagd om bij een doof stel langs te gaan en wat eten te brengen. Tja, hoe los je dat nou weer op? Swahili, Engels en doof, 3 componenten die een goede communicatie nou niet direct bevorden. Dus Dorcas, de vrouw van Kwaka, gevraagd om mee te gaan, want zij heeft wat gebarentaal geleerd en dat konden we waarschijnlijk goed gebruiken. Maar ach, zoek een aantal bladen uit de eerste de beste papierbak en schrijf je rijk. We hebben er wat afgeschreven maar wat een geweldige gesprekken kun je dan eigenlijk hebben. Beide zijn doof, allebei niet doof geboren maar door ziektes doof geworden. Wat heb je dan voor een kans hier? Er zijn eigenlijk best wel veel scholen voor dove leerlingen dus wat dat betreft kun je wel een eindje komen. Maar ja….. een eigen zaakje beginnen is tot mislukken gedoemd en dat is dan ook gebeurd. Daar zitten ze in hun hutje, met hun jongste kind en zwanger van de derde. De oudste is bij oma en gaat naar school. Wat zijn ze blij dat je bij hen op visite komt. Je voelt je zo beschaamd. Maar….. aan het einde van het gesprek was het zover dat ze een solarpanel krijgen zodat ze weer licht hebben ‘s avonds, zij in het vocational trainingcentre haar naailessen voort kan zetten en hij, als ze hem toe willen laten, in ons highschoolproject de highschool af kan maken. Hij hoeft waarschijnlijk nog maar 1 en hooguit 2 jaar naar school. Yes….. misschien weer een hengel…….. om te leren vissen.
En dan…de vader van Fantas. Ja…hij heeft de marktkraam opgebouwd, ja...hij heeft de registratie geregeld, en nee….hij is nog niet gestopt met drinken. Oke, hij is ongeveer de helft van de afspraken nagekomen. We gaan het doen… hij krijgt een klein bedrag om de boonachtigen in zakken aan te schaffen. Het mooie is dat wij zelf niet mee gaan om te keuren want Kwaka vertrekt morgenvroeg al om vier uur naar de markt in Nairobi om die boonachtigen in zakken te verplaatsen van Nairobi naar Ngong. Nou….om dat mee te gaan beleven dat dachten wij toch maar ff niet. Er zijn grenzen. Nadat we die ROTMUG op z’n harses hebben gemept gaan wij niet de komende nacht naar Nairobi om boonachtigen aan te schaffen. Maar… gelukkig gebeurt het wel en dus is het goed. Nou ja, vanavond nog een sms-je of 40 gehad en een telefoontje of 10 maar nu zitten we dan ff rustig. Behalve dat dit verhaal nog geschreven moet worden…… maar dat is wel weer leuk.
Ja, het zit er bijna op. Wat is er weer ontzettend veel gebeurd, wat hebben we weer mooie dingen gezien, meegemaakt en mogen ondersteunen. Wat ligt er nog ontzettend veel werk te wachten maar er is ook weer wat gedaan. De kids kunnen volgende week met een gerust hart naar school want de schoolbijdragen zijn allemaal geregeld, ze hebben hun shoppings en ze kunnen reizen. De baby’s groeien, de HIV-kids zijn onder controle, in Christian Hands loopt het heel aardig momenteel, het vocational trainingscentrum lijkt een uitstekende start te hebben. We zijn dankbaar! Wat willen nog meer?
Nou….. daar zullen we dit verhaal niet meer voor gebruiken maar er staan nog wel een paar dingen op het lijstje. We komen weer naar huis en hopen hier over een aantal maanden weer te zijn. Gelukkig!
lieve groet van ons allebei
We komen jullie nog 1 keertje lastig vallen met een verhaal.
Het werk zit er bijna op. We krijgen hier een beetje het heen en weer omdat we werkelijk van hot naar her rennen op het moment. ‘s Avonds zitten we dan in de kamer (of eigenlijk op de gang omdat daar alleen internetverbinding is) en vragen ons af wat we nu weer allemaal gedaan hebben op die dag.
Een impressie van de afgelopen dag. Vannacht om half 2 begon er een muskiet lastig geluiden uit te stoten waarna hij om half 6 eindelijk toch het loodje heeft moeten leggen tegen het menselijk geweld na enige uren van chagrijn. Maar ja, de overwinningsroes duurt niet echt lang op dat tijdstip en slapen wil dan ook niet echt meer dus om 6 uur waren we weer aan het werk. Tja, dan kun je je tijd ook maar beter goed besteden. ROTMUG!
Om half 10 werden we door een taxi opgehaald omdat we in Kiserian in de gelijknamige school werden verwacht voor een aantal gesprekken. Dit is nogal een onlandse reis dus we hebben besloten om dit traject enigszins te versnellen door middel van een taxi. Nu zijn er hier best wel maximumsnelheden, denken we tenminste, eerlijk gezegd nog nooit zo’n rond rood bord met een getal erin gezien, maar in een gemiddelde keurige woonwijk 100 rijden, zouden we nou niet direct beschaafd Nederlands rijgedrag noemen. Hier geen enkel punt waarbij we ons wel ff afvroegen waarom die man zo snel zijn geld wilde verdienen met het risico helemaal geen geld meer te zullen zien. Gelukkig liep ook deze rit weer goed af en werden we, na de geluidsbarriere te hebben doorbroken, perfect te vroeg af gezet bij de school. En zowaar….. de gasten voor het eerste gesprek bleken er ook al te zijn. Het leek onze geluksdag te worden. Vervolgens mochten we bij een interview voor een nieuwe studente aanwezig zijn. Ja sorry hoor, maar zet ons niet serieus bij zo’n interview waarbij er niemand iets mag zeggen. Het is een soort vraag- en antwoordspelletje tussen docent en leerling. Hahah, toen wij ons ermee begonnen te bemoeien werd het best gezellig en was er ook niemand meer die de kans kreeg om dit meisje nog te weigeren voor het komende jaar. Zo, dat was ook weer geregeld.
Tosh, een van de kids, had ons al verschillende keren gevraagd of we wat meer shoppings wilden regelen. Elke student krijgt een zak met boodschappen als ze weer naar school gaan want ze moeten tenslotte hun tanden kunnen poetsen, kleren wassen, bij het toileteren enig zacht papier gebruiken oftewel gat afvegen, schoenen poetsen enz. Dit is een verplicht nummer voor alle leerlingen maar er was een meisje bij Tosh op school waarbij de ouders zelfs dit niet konden betalen. Dus wij zorgden braaf dat er regelmatig wat extra zeep, tandpasta en toiletpapier bij Tosh werd afgeleverd en zij zorgde ervoor dat deze leerling de spullen kreeg. Maar ja, Tosh is van school en de leerling bleek dik in de problemen te zitten want er was voor het hele vorige schooljaar geen schoolgeld betaald. Blijkt dat meisje een cijferlijst te hebben met alleen maar A’s en 1 x een A-. We kunnen jullie beloven dat je al blij zou zijn met 1 of 2 A’s op een lijst, laat staan met alleen maar A’s. Wij hebben tot nu toe nog nooit zoiets gezien. Ze bleek van een national school te komen, dit zijn de allerbeste scholen in Kenia waarvoor ook alleen maar de allerbeste leerlingen worden uitgenodigd maar daar was ze, ondankse haar goede prestaties, vanaf gestuurd omdat haar ouders de fees niet konden betalen. Kiserian secondary school heeft haar opgepikt om haar toch een kans te geven maar ook daar ligt nu een schuld omdat er geen geld is. Eigenlijk hebben we al teveel kinderen in het highschoolproject maar…..we konden haar toch niet laten lopen? We hebben haar dus beloofd dat ze de highschool af mag maken in Kiserian. En ….. de docent in Kiserian heeft beloofd dat zij haar de schuld van het tweede jaar kwijt zullen schelden. Jippieie, dit is zo gaaf, dit meisje dat zo begaafd is, mag de school afmaken en kan straks fluitend naar de universiteit. Het is zo goed om te merken dat er hier scholen zijn met mensen die echt naar de leerling willen kijken en het kind, met de achtergrond met problemen, wil zien. Dus…. een heerlijk begin van de dag, nou ja, op die ROTMUG na natuurlijk.
Vervolgens zijn we, baggerend door de modder, met Mama Rose en Rose (ja inderdaad, de moeder krijgt hier de naam van het oudste kind aangemeten) naar de matatu-halte gelopen en vervolgens kwamen we hobbelend en botsend keurig op tijd in Ngong aan.
Bonapet is zo langzamerhand onze stamkroeg in Ngong. Als ze ons aan zien komen, dan weten ze dat ze weer een goede dag zullen hebben. Hier komt Jan en alleman werkelijk binnenvallen als wij daar zitten. We ontmoeten allerlei oude bekenden en dat levert soms hilarische taferelen op maar soms is het ook een ongelofelijk warm weerzien met kids die we een aantal jaren geleden in Huruma achter hebben moeten laten. Deze week kwamen ineens achter elkaar een aantal kids naar boven gestommeld in het restaurant. Wat was het goed om hen weer te kunnen knuffelen. En ja…. er is een risico dat zij dat met een zware straf moeten bekopen dus we zijn er heel erg voorzichtig mee, maar wat waren we allemaal blij elkaar weer te zien. Vanmiddag kwam er ineens een onderwijzeres die we al 6 jaar niet meer gezien hadden en ondertussen in Zuid-Afrika leeft, maar het geweldig vond om Ina weer te zien. Ina heeft in ons eerste jaar in Huruma samen met haar voor de klas gestaan. Ze konden het heel goed met elkaar vinden. Prompt bleef ze gezellig anderhalf uur zitten kletsen waarbij er een aantal van haar oudleerlingen net zo vrolijk bij de tafel aanschoven.
Ondertussen had Anneke een andere opdracht. Vrienden uit Duitsland hadden ons gevraagd om bij een doof stel langs te gaan en wat eten te brengen. Tja, hoe los je dat nou weer op? Swahili, Engels en doof, 3 componenten die een goede communicatie nou niet direct bevorden. Dus Dorcas, de vrouw van Kwaka, gevraagd om mee te gaan, want zij heeft wat gebarentaal geleerd en dat konden we waarschijnlijk goed gebruiken. Maar ach, zoek een aantal bladen uit de eerste de beste papierbak en schrijf je rijk. We hebben er wat afgeschreven maar wat een geweldige gesprekken kun je dan eigenlijk hebben. Beide zijn doof, allebei niet doof geboren maar door ziektes doof geworden. Wat heb je dan voor een kans hier? Er zijn eigenlijk best wel veel scholen voor dove leerlingen dus wat dat betreft kun je wel een eindje komen. Maar ja….. een eigen zaakje beginnen is tot mislukken gedoemd en dat is dan ook gebeurd. Daar zitten ze in hun hutje, met hun jongste kind en zwanger van de derde. De oudste is bij oma en gaat naar school. Wat zijn ze blij dat je bij hen op visite komt. Je voelt je zo beschaamd. Maar….. aan het einde van het gesprek was het zover dat ze een solarpanel krijgen zodat ze weer licht hebben ‘s avonds, zij in het vocational trainingcentre haar naailessen voort kan zetten en hij, als ze hem toe willen laten, in ons highschoolproject de highschool af kan maken. Hij hoeft waarschijnlijk nog maar 1 en hooguit 2 jaar naar school. Yes….. misschien weer een hengel…….. om te leren vissen.
En dan…de vader van Fantas. Ja…hij heeft de marktkraam opgebouwd, ja...hij heeft de registratie geregeld, en nee….hij is nog niet gestopt met drinken. Oke, hij is ongeveer de helft van de afspraken nagekomen. We gaan het doen… hij krijgt een klein bedrag om de boonachtigen in zakken aan te schaffen. Het mooie is dat wij zelf niet mee gaan om te keuren want Kwaka vertrekt morgenvroeg al om vier uur naar de markt in Nairobi om die boonachtigen in zakken te verplaatsen van Nairobi naar Ngong. Nou….om dat mee te gaan beleven dat dachten wij toch maar ff niet. Er zijn grenzen. Nadat we die ROTMUG op z’n harses hebben gemept gaan wij niet de komende nacht naar Nairobi om boonachtigen aan te schaffen. Maar… gelukkig gebeurt het wel en dus is het goed. Nou ja, vanavond nog een sms-je of 40 gehad en een telefoontje of 10 maar nu zitten we dan ff rustig. Behalve dat dit verhaal nog geschreven moet worden…… maar dat is wel weer leuk.
Ja, het zit er bijna op. Wat is er weer ontzettend veel gebeurd, wat hebben we weer mooie dingen gezien, meegemaakt en mogen ondersteunen. Wat ligt er nog ontzettend veel werk te wachten maar er is ook weer wat gedaan. De kids kunnen volgende week met een gerust hart naar school want de schoolbijdragen zijn allemaal geregeld, ze hebben hun shoppings en ze kunnen reizen. De baby’s groeien, de HIV-kids zijn onder controle, in Christian Hands loopt het heel aardig momenteel, het vocational trainingscentrum lijkt een uitstekende start te hebben. We zijn dankbaar! Wat willen nog meer?
Nou….. daar zullen we dit verhaal niet meer voor gebruiken maar er staan nog wel een paar dingen op het lijstje. We komen weer naar huis en hopen hier over een aantal maanden weer te zijn. Gelukkig!
lieve groet van ons allebei
-
03 Januari 2013 - 22:03
Jolien:
Ha Ina en Anneke,
Ik raak hier al bijna buiten adem met het lezen van de verhalen... wat zullen jullie blij zijn als je even een keertje rustig kunt zitten.. geniet er even van!!
En ja, bijna weer naar huis, naar het prachtige, mooie, grijze, warme Nederland :-)
Nog een paar mooie dagen en dan: tot maandag!!
Dikke knuffel!
Jolien -
03 Januari 2013 - 22:13
Klas:
jullie zijn PARELS..!
ik omhels jullie ...
heej, enne...een fijne 'oude-jaars-avond' daar he...(hmm...)
liefs,
Klas -
04 Januari 2013 - 00:25
Anke:
Heel erg veel sterkte voor de laatste loodjes. En Anneke een "droge dag" toegewenst. :-)
groeten en tot ziens
Anke -
04 Januari 2013 - 08:29
Inez:
Veel liefs, goede reis! Mimjc -
04 Januari 2013 - 09:09
Ineke Haneveld:
Chapeau, Anneke en Ina,
Wat hebben jullie weer geweldige dingen gedaan.
Met tranen in mijn ogen en een beetje jaloers heb ik jullie verslag net gelezen.
Goede reis terug en de allerbeste wensen voor 2013. -
04 Januari 2013 - 11:31
Marieke:
Hoi Ina en Anneke,
Wow wat een verhaal en wat een hectiek!
Wat super dat jullie dit allemaal kunnen doen!
Nog een paar fijne dagen en een heel goede reis terug! -
04 Januari 2013 - 11:58
Liesbeth En Vincent:
Wat een geweldig verhaal weer! Anneke van harte gefeliciteerd! Nog een paar goede dagen en een goede terugreis! -
04 Januari 2013 - 14:19
Berging:
Hoi lieverds,
Allereerst Anneke van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Maak er een mooie dag van, wij nemen er vanavond wel een borreltje op. Verder willen we jullie sterkte wensen bij de afronding van alles, en een voorspoedige reis naar Nederland. Gods zegen. -
04 Januari 2013 - 14:21
Bertina:
Er staat in het vorige berichtje dat deze is geplaatst door berging. Terwijl ik Bertina heb ingetikt. Dus bij deze het moet Bertina zijn, anders denk je misschien wie is dat nu weer. -
04 Januari 2013 - 14:32
Emma:
Wat fijn dat jullie weer zoveel mochten betekenen voor onze medemensen "ver weg",een goeie reis terug naar huis.
Mooie reisverslagen!!!
-
04 Januari 2013 - 15:01
Willemien En Pa:
Hallo Anneke en Ina,
Fijn om jullie reisverslag weer te mogen lezen.
A.voor vanavond een lekker etentje gewenst ter ere van
je 50e.verjaardag.
Gr. en een dikke knuffel van ons -
04 Januari 2013 - 17:26
Ewout:
Hey Tante Anneke! van harte met je verjaardag! wij zullen wel even langs de mac gaan voor uw verjaardag ;) en binnenkort doen we er maar een weer samen! -
04 Januari 2013 - 17:36
Marc Gort:
50 JAAR!
dat is nog 50 jaar lang naar Kenia!
van harte gefeliciteerd en maak er een mooi feest van.
(zet Afrika op z`n kop)
gr. Marc -
04 Januari 2013 - 17:43
Julian :
Hee knappe spetter, wat ziet u er nog goed uit voor uw 50e verjaardag! U bent echt mijn allerliefste tante Anneke van de Heeeelee wereld! komen de rimpeltjes al een beetje naar voren? Gaan de botten al pijn doen? Zit het verstand er nog goed in? Van Harte Gefeliciteerd..! en goede reis maandag!
Groetjes Julian -
04 Januari 2013 - 18:36
Hanny En Wolbert:
Hey Anneke en Ina,
Opnieuw een prachtig verhaal en wat een belevenissen.
Anneke van harte geluk met 50 jaren.
Goeie terugreis gewenst.
Groet, Hanny en Wolbert -
04 Januari 2013 - 21:39
Herman En Greta:
hallo Anneke en Ina,
Geweldige verhalen schrijven jullie en prachtige dingen doen jullie. Anneke van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Goede thuisreis gewenst en hopelijk tot volgende week.
groeten,
Herman en Greta -
05 Januari 2013 - 10:01
Ma En Pa Nieland:
Hallo Ina en Anneke,
Trouw lezen we jullie verslagen. We denken aan jullie. We bidden voor jullie. We bidden voor de kids. We hebben Anneke een en ander maal een mailtje gestuurd om haar te feliciteren met haar verjaardag. We gebruiken blijkbaar niet het juiste email adres. Alsnog van harte gefeliciteerd.
Goede reis. Tot ziens.
Pa en Ma Nieland -
05 Januari 2013 - 13:17
Afina:
Wat een verhalen weer en wat enorm veel beleeft. Een goede reis naar huis en tot ziens,
Groetjes Afina -
05 Januari 2013 - 14:07
Garrie:
Beste Anneke en Ina,
Wat weer een geweldig verslag! Ik heb geen idee van de afstanden daar, en heb het idee dat jullie daar in en grote modderpoel zitten...? In ieder geval is het heel prettig lezen, we gaan er even voor zitten.
Wat doen jullie daar geweldig werk, om de mensen zo te kunnen ondersteunen en een hart onder de riem te steken!
Anneke, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Ik weet niet zeker of ik dat goed gelezen heb; maar ben je al 50 geworden?? Een heel fijne dag en voor jullie beide een goede terugreis gewenst.
Groet, Garrie -
05 Januari 2013 - 15:08
Elsbeth Beumer:
een hele goede reis en een behouden thuiskomst! Tot ziens, liefs van ons -
06 Januari 2013 - 19:17
Renny:
Anneke en Ina,
Hartverwarmend te lezen over jullie werk daar!!
Bedankt dat we zo "mee kunnen reizen" via jullie mooie verslagen.
Enne Lub jij 50?? nog zo lekker jong..... VAN HARTE HOOR!
Dat wordt nog wel gevierd in Enschede zeker, met wat minder vlees aan het spit dan in Kenia..
Lieve Anneke en Ina goede reis terug en WEL THUIS!
liefs,
Renny
-
06 Januari 2013 - 22:04
Gerard&Miranda:
Wrsch all begonnen aan de terugreis, een goeie reis meiden.
Dat God jullie werk mag zegenen. En eh; wat wilen we nog meer? Zoveel mogelijk druppels op de gloeiende plaat! Maar ja, wij hebben makkelijk praten. Waar halen jullie de energie vandaan ... (domme vraag) GBY
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
