Wat er gebeurde voor kerst.....
Door: Ina en Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
26 December 2013 | Kenia, Nairobi
Vorige week dinsdag hebben we een echt mooie meeting gehad met 6 meiden die de highschool hebben afgemaakt en nu eigenlijk vanuit het kindertehuis de maatschappij in moeten stappen. Daar zitten dan 6 hele verlegen meisjes op een bank naar je te staren. Ze zijn totaal beschermd opgevoed binnen een kindertehuis, en daarmee bedoelen we niet dat ze heerlijk beschermd zijn opgevoed maar ze zijn het normale leven buiten het tehuis totaal niet gewend. Ze zijn eigenlijk afgesloten geweest van een leven in een gezin waarin je zelf je boodschappen moet doen of ziet dat je ouders dat doen, hoe je met geld om moet gaan, dat je zaken moet regelen, een baan moet zoeken etc. In het tehuis is hier ook geen aandacht aan geschonken en vervolgens komen ze vanuit school terug naar het tehuis en krijgen daar te horen dat ze het nu verder maar uit moeten zoeken. Tja….. onmogelijk, laat je deze meisjes zomaar gaan dan zijn ze binnen de kortste keren in de grootste problemen, en waarschijnlijk zie je bij het volgende bezoek de meesten met een baby op de rug in de sloppenwijk. Maar gelukkig hebben Paddy en Roisin van Cara projects ruimte voor hen in Cara. We zijn druk bezig om een programma voor hen te maken voor het komende jaar waarna ze zoveel (geestelijke) bagage hebben dat ze zelfstandig verder kunnen in het leven. Als je bij zo’n meeting zit, weet je gelijk weer waarom we hier zijn. Eerst een kennismakingsrondje en daarna hen zelf hun verhaal laten doen. Vervolgens hebben wij verteld hoe we met elkaar, zij en wij het komende jaar in kunnen gaan vullen. Je had die gezichten moeten zien, je zag de ongerustheid en de angst als sneeuw voor de zon bij hen verdwijnen. De komende week maken we alle arrangements rond en dan kunnen die meiden begin januari starten met een aantal trainingen in naaien, koken , computer en beadwork. Ze zijn het afgelopen weekend, samen met een aantal andere kids, mee geweest naar de bijeenkomst van KESCA, de organisatie die trainingen verzorgt voor jongeren uit kindertehuizen. Een van de opmerkingen van onze kids die ons raakte was: “hé, zijn dit allemaal jongeren uit kindertehuizen?” We antwoordden dat dit het geval was. Waarop hij ons aankeek en zei: “Maar dat kun je helemaal niet aan hen zien”. Waarmee hij even in zijn hart liet kijken en zijn onzekerheid, zijn minderwaardigheidsgevoelens en zijn achtergestelde positie liet zien. Tegelijkertijd gaf het hoop voor de toekomst. Het kan dus echt…. het leven na een kindertehuis kan veranderen in een ‘normaal’ leven waarbij je niet meer overal 'dank je wel' voor hoeft te zeggen.
Oh ja, nog een kleinigheidje over dinsdag. Zoals we in ons eerste verhaal schreven dat we al glibberend en glijdend lopend onze weg vonden daar waar geen weg was, mogen we nu vertellen dat we nu vast kwamen te zitten met de bus van Cara. Het was weer geweldig. Paddy zou even een vrouw naar huis brengen. Hij vond dat hij dit echt aan haar verplicht was. Zo snel iemand hier zegt dat het niet ver meer is, weet je zeker dat je nog ff onderweg bent en ja hoor, op Paddy’s vraag hoever hij het modderige rotspad nog af moest rijden, antwoordde ze ‘niet ver meer’ waarop we elkaar enigszins verontrust aankeken met een blik van ‘Oeps, dat gaat fout’. Vervolgens liep ons rotspad nogal steil naar beneden waarop we tegelijk naar Paddy riepen ‘niet doen, dat ga je niet redden’. Enigszins ontredderd zagen we Paddy een blik op de moddergaten en rotsblokken werpen en hij besloot dat de bus dat best aan kon. Nou kon dat natuurlijk ook wel maar het was zó jammer dat wij erbij in zaten. Maar goed, zowaar, we kwamen de afdaling door en uiteindelijk bereikten we het huis. Gelukkig konden we snel weer vertrekken en toen… zaten we dus vast. Paddy kwaad en wij lachen. Groep Kenianen erbij, beetje tillen en draaien, zelf vast komen te zitten in de bosjes en ja hoor, daar gingen we weer. Tenminste….. tot het volgende rotsblok. Ach, het kost je een uurtje of 2 maar dan heb je ook weer een verhaal.
Wat doen we verder? We hebben Christian Hands bezocht en vrijdag al een grote groep highscholers gesproken. Dat blijft zulk gaaf werk!Enne…. we hebben tegenwoordig al ons eigen kantoor waar we hen kunnen ontvangen. Gaat helemaal goed.
Zaterdag hebben we een aantal zaken afgehandeld en een poosje in de zon gezeten. En zowaar daar was onze eerste muis van het jaar. Beestje loopt gezellig buiten over het grind en Ina begint zowaar dat beest te roepen. Gaat echt niet goed…….!
En toen… kwamen we maandag in ons huis waar we afgelopen augustus met de groep verbleven, om de kerst met de kids te vieren. Het verhaal van de muizen was ook bekend bij de nieuwe medewerkster en ze vertelde met gepaste trots dat de ongedierteverdelgers zowel het wespennest als de ratten op gepaste wijze hadden laten verdwijnen. Nadat wij toch enigszins heel erg voorzichtig de bedden hadden geïnspecteerd, begonnen we er in te geloven dat het deze keer wel eens goed kon gaan en dat wij rat- en muisloos de kerstdagen door zouden gaan komen. Maar ja…. in Kenia is niets wat het lijkt. Dus de avond is koud begonnen of er komt een gil uit de woonkamer en Ina deelt mee dat mr. Rat is gesignaleerd. Volgens de kenners had het beest redelijk afmetingen.
Dus ja…. dat moest bekeken worden. De dames hebben op gepaste hoogte met de voetjes van de vloer de heren aangemoedigd die allen met de slippers in de hand achter mr. Rat aan gingen. We hebben een paar foto’s bijgevoegd zodat je enig idee krijgt hoe dit in zijn werk gaat. Twee jongens rechts van de bank jagen Mr. Rat met een gezwiep van den slipper op waarop de heren links liggend den slipper heffen en het hoofdje van Mr. Rat proberen te raken. Bovenop de bank (niet degene die de dames hoog en droog hebben geconfisqueerd) zat de laatste heer aanwijzingen te geven betreffende de snel veranderende verblijfplaats van Mr. Rat. Deze eerste wedstrijd met de lengte van een uur is gewonnen door Mr. Rat waarna we besloten om hem de rest van de avond te negeren. Wij daalden van onze hoge zetel af en zetten toch wel een beetje bang en voorzichtig onze eerste stappen in de kamer en deden net alsof het ons niets kon schelen dat we de kamer met Mr. Rat deelden. Maar een poosje later besloot Mr. Rat ons vanuit de hoogte te gaan bekijken en kroop hij in de gordijnen. Dat werd ons toch wel weer te gortig en dat konden de heren niet op zich laten zitten en dus schoten wij gelijk de hoogte weer in. Als snel raakte een slipper mr. Rat in de gordijnen waarna hij naar beneden dook en bovenop de bank terecht kwam. Vervolgens zien we ineens als in slow motion een slipper door de kamer vliegen en deze beland met een klap exact in het nekkie van Mr. Rat waarna deze direct knock-out en gestrekt gaat. De tweede en tevens Mr. Rats laatste wedstrijd was door ons gewonnen, nou ja, door de heren. Sindsdien is de rust teruggekeerd in huize Christmas.
Kerstavond hebben we met elkaar het kerstverhaal gelezen en hebben we gezongen. Wat was het indrukwekkend om de 6 kids tegenover elkaar het kerstevangelie te horen zingen in het Swahili. We hebben heel stil en met kippenvel zitten luisteren. Wat waren we ook ongelofelijk trots op ze. Het was zo mooi om hen daar te zien staan zingen en dansen. Wat mogen we samen dit geweldige evangelie van hoop delen voor nu en de toekomst.
Dat is wat we jullie ook graag allemaal toewensen.
Liefs van ons en de kids,
Anneke
Ina
Tosh, Simon, James, John, Manasses en Issaiah.
-
26 December 2013 - 14:54
Gerard&Miranda:
Gaaf om te lezen dat jullie ze ook na het tehuis bij de hand kunnen nemen. Gods zegen voor de komende dagen. -
26 December 2013 - 15:54
Janny Van De Werfhorst:
Gezegende Kerstdagen en veel zegen op jullie werk.
hartelijke groet,
Janny van de Werfhorst -
26 December 2013 - 19:09
H.Lubbers:
Hallo meiden en kids,
Fijn om jullie verhalen te lezen. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst bij de besluiten die jullie moeten nemen. God bless you all.
Dikke knuffel van willemien en pa -
26 December 2013 - 23:58
Klas:
..gaat het echt wel goed met Ina...? nu ze zelfs een muis aanspreekt?...
gr. en liefs,
Klas -
27 December 2013 - 00:12
Geeske:
geweldig om dit te doen, en voor ons om te lezen, de kerstdagen zitten er op. Nu wensen wij jullie daar allemaal Gods zegen toe voor het komende jaar. Nog een goede tijd daar..Geeske -
27 December 2013 - 09:09
Bertina:
Hè lieverds,
Wat een belevenissen weer. Leuk Ina om te lezen dat je zelfs al met muizen praat. Heb nog wel een kooitje over, kan er voor zorgen dat als je thuis komt er een lief wit muisje in zit. Leuk huisdier :) zegen op jullie werk daar, en op naar oud en nieuw. Met of zonder vuurwerk?? Tot horens weer.
Liefs uit een stormachtig Putten,
De van Oostendes. -
27 December 2013 - 10:09
Marjolijn:
Geweldig verhaal om te lezen weer. Ik zie het helemaal voor me ;)
Fijn dat jullie deze bijzondere dingen weer mogen doen en meemaken.
Leuk om de foto's in Shallom te zien! Succes.
Hoe staat het met de kwispelende vrienden? Jack, King en ...?
Liefs Marjolijn -
27 December 2013 - 13:23
Wim En Liseth:
Hoi Anneke en Ina
Wat geweldig om jullie belevenissen weer te lezen !
We hopen voor jullie dat er geen Mrs. rat is !
Fijne dagen nog samen met de kinderen.
Liefs, Wim en Liseth -
27 December 2013 - 15:52
Niek En Marianne:
he leuk verhaal. die rat heb ik toen ik wegging binnen gelaten haha
tof om de foto s te zien komt allemaal bekend voor, ga vooral zo door.
We bidden voor jullie
gr niek en marianne -
27 December 2013 - 22:03
Anja Lipke - Hein:
Hallo Anneke en Ina,
Weer een boeiend verhaal. Aandoenlijk te lezen over de kinderen! En dan die ongewenste huisgenoot....
Een goed en gezegend 2014 toegewenst!
Liefs, Anja Lipke -
30 December 2013 - 14:52
Marieke:
Wat een ratrace! ieeel, gelukkig keerde de rust daarna weer terug..
Wat zijn de kinderen al groot!
Veel zegen daar Ina en Anneke!
grtjs -
31 December 2013 - 00:16
Afina:
Geweldig!
Ik wens jullie een goed en gelukkig nieuwjaar en een mooie tijd,
Lieve groet, Afina -
31 December 2013 - 07:51
Corne:
Ha Anneke en Ina,
Wat een prachtig verhaal hebben jullie weer geschreven! Ik heb zitten smullen en zag de rat heen en weer rennen met een horde opgejaagde kerels er achteraan!
Veel plezier en zegen toegewenst en voor zometeen veel voorspoed en geluk ik 2014 toegewenst.
PS ik kijk naar jullie verhalen uit bij terugkomst! -
02 Januari 2014 - 12:03
Reinier Mak:
Mooi om te lezen!
Sterkte met de omschakeling komende dagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley