Een gevangene en een kip in de bus
Door: Anneke/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
04 Mei 2018 | Kenia, Nairobi
Op maandag hebben we minimaal 10 gesprekken met (ex) highscholers. Het weer is niet al te best en Ina loopt in een trui en Anneke heeft blauw/wit gestreepte kiel aan. Nu vermoeien we jullie in de regel niet met onze kleerkast maar in dit geval is het handig om te weten.
We spreken vandaag, zoals altijd samen met Kwaka, veel jongelui uit de hogere klassen. Zij kennen ons en zijn daardoor minder gespannen en meer open dan de eerste- en tweede jaars. In het voorportaal wordt dan ook heel wat afgekletst terwijl er ondertussen heel wat boterhammen en liters frisdrank naar binnen wordt gewerkt. Prachtig deze jongelui die zichtbaar hard werken en knokken voor een beter bestaan.
Onder hen zijn ook 4 jongeren die afgelopen jaar de higschool hebben afgerond. In december hebben we hier ook al over geschreven. Het was hopen en bidden dat de resultaten goed genoeg zouden zijn voor een studiebeurs voor de universiteit. Dan kunnen wij hen met de overige kosten helpen, anders houdt onze hulp na de highschool op. Dit heeft alles te maken met de kosten voor een universitaire studie. De kids in ons higschoolproject kunnen, gezien de resultaten op de lager school, bijna allemaal dit niveau aan.
Immaculate, Justus en Teddy krijgen die mogelijkheid! Zij hebben bericht ontvangen dat ze met een beurs naar de universiteit mogen. Ze moeten nu op zoek naar de juiste papieren, een verblijf en denken over hun onderhoud op die universiteit. Wij helpen ze op weg, denken mee en maken een vervolgafspraak voor volgende week dinsdag. Joseph heeft het, qua resultaten, net niet gered. Hij ontvangt geen beurs. Gelukkig kan hij wel naar een vakschool. Eventueel met een lening en....met behulp van zijn sponsor die hem graag verder wil helpen. Zo gaaf om te merken dat deze 4 jongelui verder kunnen!
Halverwege de gesprekken moet er bij Kwaka iets van het hart. Hij staat wat moeilijk te kijken maar dan komt toch de vraag aan Anneke: waarom draag je het shirt van een gevangene? Hij glimlacht erbij maar als een boer met kiespijn. Wij kijken elkaar aan en barsten in lachen uit. Ja het is waar, gevangenen in Kenia dragen een blauw/wit gestreept pak en Anneke haar blouse heeft er veel van weg. En het punt is dat Kwaka ons ’s middags nog graag mee wil nemen voor een gesprek met de burgemeester. Met een sjaal van Ina wordt de boel enigszins gecamoufleerd en vervolgen we de gesprekken. Weer wat geleerd.
Die avond arriveert Nynke, een nichtje van Anneke. Zij zal een dag of 10 met ons meedraaien als vrijwilliger. Na een korte nacht moet ze er meteen aan geloven: de tweede dag van de gesprekken, 11 studenten deze keer en het regent dat het giet!
Het is een totaal andere dag dan maandag. Het zijn vooral de eerste- en tweede jaars. Ietwat verlegen en gespannen. Het is stil in het voorportaal en het brood en de frisdrank worden alleen NA het gesprek genuttigd. Veel jongelui hebben boeken of schoenen nodig dus regelmatig gaan Nynke en Tosh met hen naar de markt of een winkeltje. Nynke rent op deze manier regelrecht een stukje van het leven in Kenia in.
Vandaag ontmoeten we ook scholieren met wie het wat minder goed gaat op school. Het vergt heel wat geduld en inzet van onze coachingstalenten om er achter te komen waar ‘m dat in zit. Is het een niet kunnen of niet willen of zijn er omstandigheden waardoor het niet gaat? Bij twee lijkt het erop dat ze er met de pet naar gooien en niet hard (genoeg) werken. Het is niet de eerste keer dat we met hen pittige gesprekken voeren en afspraken maken maar we lijken hen niet te kunnen bereiken. Het is ook best lastig als je puber bent. We vragen van hen samenwerking en dat lijkt bij hen te ontbreken. Ze vinden het wel prima en ook aansturen op stoppen van de sponsoring lijkt hen niet echt te deren.
Wat moeten we? Dan besluiten we de rollen letterlijk om te draaien. De student plaatsen we in de rol van Anneke, naast Ina als vertegenwoordiger van Huruma MEVA. Anneke gaat in de rol van de betreffende student. Het wordt een waar toneelstuk, zelfs Kwaka doet mee! En...er gebeurt wat: beide studenten pakken hun rol en er komen totaal andere woorden uit hun mond nu ZIJ diegene zijn die de onwillige student tegenover zich hebben. Nu ZIJ het bedrag aan schoolgeld moeten betalen en vragen om samenwerking. Kiezen ZIJ, als vertegenwoordiger van Huruma MEVA dan voor zichzelf of geven ze het liever aan iemand die wel hard werkt.... Super gaaf om te zien dat er een verandering bij hen optreedt. Ze beginnen anders te denken en het komt nu wel binnen. We hopen dit in december in hun resultaten terug te zien. Mooi werk hier, heerlijk.
Het is opgehouden met regenen en we pakken de bus terug. Nynke zit al vol indrukken; wat een ander leven hier, verzucht ze! De busrit is hier altijd al een belevenis op zich dus moe hangen we in onze stoelen en laten het over ons heen komen. Een vader met een jong zoontje komt de bus binnen: wat een schattig jochie! Nynke knikt vriendelijk naar het ventje die haar met zijn grote, bruine ogen verwondert aankijkt. Waarschijnlijk heeft hij nog nooit een blanke gezien.
Op hetzelfde moment gaat de vader zitten en klinkt er een rauwe, schrille kreet. Van de vader of het jongentje? Nee maar van zijn andere medereiziger: een grote, magere kip! Bij de vleugels gepakt en zo meegenomen in de bus. Nu is het Nynke die met grote, blauwe ogen verwondert naar de man kijkt. Hij lacht en plaagt haar door de kip vlak voor haar gezicht te houden; heb je nog nooit een kip gezien? Ja, dat wel, maar nog nooit een kip in de bus!
This is Kenya man!
We spreken vandaag, zoals altijd samen met Kwaka, veel jongelui uit de hogere klassen. Zij kennen ons en zijn daardoor minder gespannen en meer open dan de eerste- en tweede jaars. In het voorportaal wordt dan ook heel wat afgekletst terwijl er ondertussen heel wat boterhammen en liters frisdrank naar binnen wordt gewerkt. Prachtig deze jongelui die zichtbaar hard werken en knokken voor een beter bestaan.
Onder hen zijn ook 4 jongeren die afgelopen jaar de higschool hebben afgerond. In december hebben we hier ook al over geschreven. Het was hopen en bidden dat de resultaten goed genoeg zouden zijn voor een studiebeurs voor de universiteit. Dan kunnen wij hen met de overige kosten helpen, anders houdt onze hulp na de highschool op. Dit heeft alles te maken met de kosten voor een universitaire studie. De kids in ons higschoolproject kunnen, gezien de resultaten op de lager school, bijna allemaal dit niveau aan.
Immaculate, Justus en Teddy krijgen die mogelijkheid! Zij hebben bericht ontvangen dat ze met een beurs naar de universiteit mogen. Ze moeten nu op zoek naar de juiste papieren, een verblijf en denken over hun onderhoud op die universiteit. Wij helpen ze op weg, denken mee en maken een vervolgafspraak voor volgende week dinsdag. Joseph heeft het, qua resultaten, net niet gered. Hij ontvangt geen beurs. Gelukkig kan hij wel naar een vakschool. Eventueel met een lening en....met behulp van zijn sponsor die hem graag verder wil helpen. Zo gaaf om te merken dat deze 4 jongelui verder kunnen!
Halverwege de gesprekken moet er bij Kwaka iets van het hart. Hij staat wat moeilijk te kijken maar dan komt toch de vraag aan Anneke: waarom draag je het shirt van een gevangene? Hij glimlacht erbij maar als een boer met kiespijn. Wij kijken elkaar aan en barsten in lachen uit. Ja het is waar, gevangenen in Kenia dragen een blauw/wit gestreept pak en Anneke haar blouse heeft er veel van weg. En het punt is dat Kwaka ons ’s middags nog graag mee wil nemen voor een gesprek met de burgemeester. Met een sjaal van Ina wordt de boel enigszins gecamoufleerd en vervolgen we de gesprekken. Weer wat geleerd.
Die avond arriveert Nynke, een nichtje van Anneke. Zij zal een dag of 10 met ons meedraaien als vrijwilliger. Na een korte nacht moet ze er meteen aan geloven: de tweede dag van de gesprekken, 11 studenten deze keer en het regent dat het giet!
Het is een totaal andere dag dan maandag. Het zijn vooral de eerste- en tweede jaars. Ietwat verlegen en gespannen. Het is stil in het voorportaal en het brood en de frisdrank worden alleen NA het gesprek genuttigd. Veel jongelui hebben boeken of schoenen nodig dus regelmatig gaan Nynke en Tosh met hen naar de markt of een winkeltje. Nynke rent op deze manier regelrecht een stukje van het leven in Kenia in.
Vandaag ontmoeten we ook scholieren met wie het wat minder goed gaat op school. Het vergt heel wat geduld en inzet van onze coachingstalenten om er achter te komen waar ‘m dat in zit. Is het een niet kunnen of niet willen of zijn er omstandigheden waardoor het niet gaat? Bij twee lijkt het erop dat ze er met de pet naar gooien en niet hard (genoeg) werken. Het is niet de eerste keer dat we met hen pittige gesprekken voeren en afspraken maken maar we lijken hen niet te kunnen bereiken. Het is ook best lastig als je puber bent. We vragen van hen samenwerking en dat lijkt bij hen te ontbreken. Ze vinden het wel prima en ook aansturen op stoppen van de sponsoring lijkt hen niet echt te deren.
Wat moeten we? Dan besluiten we de rollen letterlijk om te draaien. De student plaatsen we in de rol van Anneke, naast Ina als vertegenwoordiger van Huruma MEVA. Anneke gaat in de rol van de betreffende student. Het wordt een waar toneelstuk, zelfs Kwaka doet mee! En...er gebeurt wat: beide studenten pakken hun rol en er komen totaal andere woorden uit hun mond nu ZIJ diegene zijn die de onwillige student tegenover zich hebben. Nu ZIJ het bedrag aan schoolgeld moeten betalen en vragen om samenwerking. Kiezen ZIJ, als vertegenwoordiger van Huruma MEVA dan voor zichzelf of geven ze het liever aan iemand die wel hard werkt.... Super gaaf om te zien dat er een verandering bij hen optreedt. Ze beginnen anders te denken en het komt nu wel binnen. We hopen dit in december in hun resultaten terug te zien. Mooi werk hier, heerlijk.
Het is opgehouden met regenen en we pakken de bus terug. Nynke zit al vol indrukken; wat een ander leven hier, verzucht ze! De busrit is hier altijd al een belevenis op zich dus moe hangen we in onze stoelen en laten het over ons heen komen. Een vader met een jong zoontje komt de bus binnen: wat een schattig jochie! Nynke knikt vriendelijk naar het ventje die haar met zijn grote, bruine ogen verwondert aankijkt. Waarschijnlijk heeft hij nog nooit een blanke gezien.
Op hetzelfde moment gaat de vader zitten en klinkt er een rauwe, schrille kreet. Van de vader of het jongentje? Nee maar van zijn andere medereiziger: een grote, magere kip! Bij de vleugels gepakt en zo meegenomen in de bus. Nu is het Nynke die met grote, blauwe ogen verwondert naar de man kijkt. Hij lacht en plaagt haar door de kip vlak voor haar gezicht te houden; heb je nog nooit een kip gezien? Ja, dat wel, maar nog nooit een kip in de bus!
This is Kenya man!
-
04 Mei 2018 - 21:30
Vincent, Liesbeth En Maria Van Loenen:
Wat heerlijk weer om te lezen!! Een goede tijd gewenst en zegen op jullie mooie werk! -
04 Mei 2018 - 22:10
Wim:
Zo mooi! -
05 Mei 2018 - 09:25
Marian:
Wat een bijzondere verhalen hebben jullie weer. Wat gaaf dat je zo een aantal jongeren kunt helpen hun talenten te kunnen gebruiken.
Heerlijk om zo Kenia weer wat dichterbij te voelen.
Goede tijd daar gewenst en groeten voor jullie kids en anderen die we gezamenlijk kennen.
-
05 Mei 2018 - 09:57
Molletje:
Gaaf om te lezen hoe jullie dat aanpakten met die jongeren en dat rollenspel. En oh wat zal Nynke ons straks veel te vertellen hebben. -
08 Mei 2018 - 03:03
Mirjam De Jong:
HAHA zo grappig en ook zo mooi en fijn om te lezen!
Toppers. -
08 Mei 2018 - 20:56
Grietje Mooiweeer:
Hoi Ina en Anneke, Mooi om te lezen hoe jullie de studenten motiveren. Nog veel succes met jullie werk daar. -
13 Mei 2018 - 14:01
Marieke:
Hoi Anneke en Ina,
Wat heerlijk om jullie verhalen weer te lezen...
Er trilt wel doorheen dat het niet altijd makkelijk is...
Maar wat kunnen jullie daar tot een zegen zijn! Geweldig!
Liefs Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
