Mama Lucy vertelt
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
16 December 2020 | Kenia, Nairobi
Hallo lieve allemaal, ik wil zo graag even aan jullie schrijven.
En dat is omdat ik zo blij ben.
Mijn naam is mama Lucy en ik woon in Mathare, 1 van de sloppenwijken in Ngong.
Vandaag kwam mijn engel, Martha, weer bij mij langs en ze had een blanke mevrouw bij zich.
Niet dat ik dat kan zien natuurlijk, hahaha, want ik ben blind.
En ja, zoals je op de foto's kunt zien ben ik ook niet direct meer een van de jongsten. Maar dat hindert allemaal niet want ik ben zo dankbaar, er wordt voor mij gezorgd. Zelfs in coronatijd, kijken er mensen naar mij om en zonder dat ik zelf iets kan doen, krijg ik te eten. Hoe mooi is dat toch. Elke dag heeft zijn eigen zorgen maar steeds weer worden de problemen opgelost. Ik woon al jaren in mijn huisje. Goed, het huisje zullen jullie misschien geen huisje vinden maar ik ben er blij mee. Je vraagt hoe groot het is, tja, dat kan ik niet zien natuurlijk maar ik kan 6 stappen naar links doen en als ik dan een kwartslag draai, kan ik 6 stappen naar voren doen. Maar ik heb wel 2 stoelen, een tafeltje en een kast. Ja, en een matras natuurlijk, maar ja, dat is wel logisch toch? Wat zeg je, een bed? Nee joh, dat is er niet, maar dat hindert niet hoor, zou toch niet passen.
Wat ik de hele dag doe? Nou, ik doe 6 stappen naar links en alles wat ik tegenkom ruim ik op en dan 6 stappen naar voren en alles wat ik tegenkom, ruim ik daar ook op. Ja, ik heb mijn huisje heel erg netjes, vind je ook niet? En verder zit ik het grootste deel van de dag in mijn stoel met de deur op slot. Ja, er wonen heel wat mensen in de sloppenwijk want sinds er corona is is dat aantal verdubbeld. Je kunt je dus wel voorstellen dat het hier heel erg druk is met heel veel mensen die helemaal niets meer hebben dus ook geen eten. Ik vind het wel erg voor hen dat ze ook in de sloppenwijk terecht zijn gekomen. Ik weet nog in het begin toen ik er kwam wonen dat ik me radeloos voelde. Nu gelukkig allang niet meer. Zij konden hun huur niet meer betalen en werden uit hun huizen gezet. Gelukkig past er hier altijd nog meer bij. En ja, ze weten dat mijn engel regelmatig langskomt, dus dan moet ik de deur wel op slot houden want ik zie natuurlijk niemand binnen komen en dan kunnen die jongens, die de hele dag niets te doen hebben, zomaar mijn eten stelen. Maar gelukkig gebeurt dat nu niet als ik de deur goed op slot houdt. De buren letten wel op mij. Soms ga ik met één van hen een stukje wandelen. Want het is heel goed om te blijven bewegen, vooral als je wat ouder wordt en zoveel zit. En ze helpen ook met koken, het zijn goede mensen, ze stelen mijn voedsel niet. Het is wel heel warm in mijn golfplaten huisje maar ja, dat hindert niet hoor. Ik ben zo blij dat ik al dit eten mag voelen. Martha legt me elk pak uit en dan weet ik wat wat is. En deze keer zat er ook een zakje bij met tomaten, uien en kool en… een pak chapatimeel. Dat is voor kerst. Heerlijk, wat zal ik nu een fijne kerst hebben. Soms kook ik zelf, gaat niet zo heel goed maar de buren kunnen me niet altijd helpen. En ik red het wel hoor. Ik vind het ook altijd heel gezellig als Martha komt. Gelukkig komt ze 1 x per 14 dagen en dan maken we een praatje en zo heeft ze me ook over jullie vertelt ze. Dat jullie geld in hebben gezameld om te zorgen dat mensen zoals ik te eten krijgen. Weet je wel wat dit voor mij betekent? Ik kan het niet eens uitleggen, ik voel diepe dankbaarheid en ik kan alleen maar Hallelujah Amen zeggen, duizend maal Hallelujah Amen. En als Martha en die blanke mevrouw zo verder lopen, zullen ze nog meters lang mijn stem horen met dank, dank, dank.
En dank je wel dat je mijn verhaal hebt willen lezen. Ik wens je een heel goed kerstfeest toe! Veel liefs van mama Lucy
En dat is omdat ik zo blij ben.
Mijn naam is mama Lucy en ik woon in Mathare, 1 van de sloppenwijken in Ngong.
Vandaag kwam mijn engel, Martha, weer bij mij langs en ze had een blanke mevrouw bij zich.
Niet dat ik dat kan zien natuurlijk, hahaha, want ik ben blind.
En ja, zoals je op de foto's kunt zien ben ik ook niet direct meer een van de jongsten. Maar dat hindert allemaal niet want ik ben zo dankbaar, er wordt voor mij gezorgd. Zelfs in coronatijd, kijken er mensen naar mij om en zonder dat ik zelf iets kan doen, krijg ik te eten. Hoe mooi is dat toch. Elke dag heeft zijn eigen zorgen maar steeds weer worden de problemen opgelost. Ik woon al jaren in mijn huisje. Goed, het huisje zullen jullie misschien geen huisje vinden maar ik ben er blij mee. Je vraagt hoe groot het is, tja, dat kan ik niet zien natuurlijk maar ik kan 6 stappen naar links doen en als ik dan een kwartslag draai, kan ik 6 stappen naar voren doen. Maar ik heb wel 2 stoelen, een tafeltje en een kast. Ja, en een matras natuurlijk, maar ja, dat is wel logisch toch? Wat zeg je, een bed? Nee joh, dat is er niet, maar dat hindert niet hoor, zou toch niet passen.
Wat ik de hele dag doe? Nou, ik doe 6 stappen naar links en alles wat ik tegenkom ruim ik op en dan 6 stappen naar voren en alles wat ik tegenkom, ruim ik daar ook op. Ja, ik heb mijn huisje heel erg netjes, vind je ook niet? En verder zit ik het grootste deel van de dag in mijn stoel met de deur op slot. Ja, er wonen heel wat mensen in de sloppenwijk want sinds er corona is is dat aantal verdubbeld. Je kunt je dus wel voorstellen dat het hier heel erg druk is met heel veel mensen die helemaal niets meer hebben dus ook geen eten. Ik vind het wel erg voor hen dat ze ook in de sloppenwijk terecht zijn gekomen. Ik weet nog in het begin toen ik er kwam wonen dat ik me radeloos voelde. Nu gelukkig allang niet meer. Zij konden hun huur niet meer betalen en werden uit hun huizen gezet. Gelukkig past er hier altijd nog meer bij. En ja, ze weten dat mijn engel regelmatig langskomt, dus dan moet ik de deur wel op slot houden want ik zie natuurlijk niemand binnen komen en dan kunnen die jongens, die de hele dag niets te doen hebben, zomaar mijn eten stelen. Maar gelukkig gebeurt dat nu niet als ik de deur goed op slot houdt. De buren letten wel op mij. Soms ga ik met één van hen een stukje wandelen. Want het is heel goed om te blijven bewegen, vooral als je wat ouder wordt en zoveel zit. En ze helpen ook met koken, het zijn goede mensen, ze stelen mijn voedsel niet. Het is wel heel warm in mijn golfplaten huisje maar ja, dat hindert niet hoor. Ik ben zo blij dat ik al dit eten mag voelen. Martha legt me elk pak uit en dan weet ik wat wat is. En deze keer zat er ook een zakje bij met tomaten, uien en kool en… een pak chapatimeel. Dat is voor kerst. Heerlijk, wat zal ik nu een fijne kerst hebben. Soms kook ik zelf, gaat niet zo heel goed maar de buren kunnen me niet altijd helpen. En ik red het wel hoor. Ik vind het ook altijd heel gezellig als Martha komt. Gelukkig komt ze 1 x per 14 dagen en dan maken we een praatje en zo heeft ze me ook over jullie vertelt ze. Dat jullie geld in hebben gezameld om te zorgen dat mensen zoals ik te eten krijgen. Weet je wel wat dit voor mij betekent? Ik kan het niet eens uitleggen, ik voel diepe dankbaarheid en ik kan alleen maar Hallelujah Amen zeggen, duizend maal Hallelujah Amen. En als Martha en die blanke mevrouw zo verder lopen, zullen ze nog meters lang mijn stem horen met dank, dank, dank.
En dank je wel dat je mijn verhaal hebt willen lezen. Ik wens je een heel goed kerstfeest toe! Veel liefs van mama Lucy
-
16 December 2020 - 18:41
Nynke:
❤️ Mooi! -
16 December 2020 - 18:52
Marleen :
Heel mooi ❤ -
16 December 2020 - 21:35
Ineke:
Hartverscheurend; zo’n dankbare vrouw en zoveel ondankbaarheid in de Westerse wereld, waar we het zo goed hebben.
Geweldig, de boodschappen die zij ontvangt en de dankbaarheid daarom. -
16 December 2020 - 22:47
Truus:
Ontroerend.. -
17 December 2020 - 21:09
Corina:
prachtig verhaal. -
18 December 2020 - 22:09
Rachel Van De Worp - Beker:
Mooi!! Succes daar Lub -
21 December 2020 - 11:14
Gerard&Miranda:
Dankbaar voor .... wat in onze ogen niets is. Word je wel even stil van.
-
27 December 2020 - 11:00
Bertina Van Oostende:
Wat ontroerend, voor zoiets kleins die grote dankbaarheid. Daar wordt je stil van. Succes met jullie werk en Gods zegen daarbij toegewenst ❤️❤️❤️
Liefs, Wim en Bertina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
