Een hondenleven......
Door: Anneke/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
21 Februari 2010 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
Kabinetscrisis in Nederland en in Kenia. Hier wordt dat heel makkelijk opgelost.
Zing tijdens de prayers 3 x het Keniaans volkslied en de problemen zullen de wereld uit zijn.
Ons voorstel is dus om met z’n allen vooral zeer uitgebreid en in herhaling vallend het Wilhelmus ten gehore te brengen zodat de PvdA op de knieeen terug zal keren op het bordes van Huis ten Bosch. Gewoon klein voorstelletje ipv nieuwe verkiezingen. Scheelt weer een paar centen en daar weten wij dan wel weer een bestemming voor.
Wat gebeurt er hier verder zoal behalve het eindeloos herhalen van het volkslied?
We zitten ’s morgens regelmatig eerst ff op internet om te kijken of het volkslied voor ons in Vancouver zal klinken. Altijd handig in verband met bovengenoemd verhaal.
Gisteravond zijn Jolien en Lisette alsnog aangekomen. Het leek bijna mis te gaan nadat ze vrijdagavond niet konden komen maar gelukkig hebben we ze hen alsnog op kunnen halen.
Zij hebben hun eerste kerkdienst vanmorgen meegemaakt en zijn de 3 lange uren al swingend doorgekomen. En……ze hebben nieuwe sate-saus meegebracht!!! Jippie.
De maaltijden zijn voedzaam edoch eentonig. Ons menu bestaat uit rijst met aardappels en bruine bonen, of rijst met bruine bonen en aardappels. De toevoeging is soms iets der groente-achtigen. We zijn zwaar tevreden dat we te eten hebben, dus je hoort ons verder niet klagen maar satesaus, ananassen en mango’s zijn wel een heel prettige aanvullingen.
Eigenlijk zijn we best wel tevreden over de zaken die we de afgelopen week in de steigers hebben mogen zetten.
We zijn naar Sidai geweest en daar hebben we a.s. dinsdag opnieuw een vergadering om te bekijken hoe we met elkaar de verhuizing kunnen voorbereiden en hoe de organisatie beter op poten kan worden gezet. Gaaf dat we daaraan mee kunnen werken. Het lijkt erop dat ze enthousiast zijn over onze inbreng maar laten we dat nog maar ff rustig afwachten. Het is tenslotte Kenia en daar lijken sommige zaken in eerste instantie heel anders dan de latere werkelijkheid. Maar het begin is in ieder geval veelbelovend. Daarbij mogen we ook mee naar een ander tehuis waar een heel goed management schijnt te zijn en dat willen we natuurlijk graag zien.
De boeken voor de highschool en aanvullingen van boeken voor de primary zijn al grotendeels aangeschaft. De stukjes verbetering van de kwaliteit van een aantal docenten is doorgesproken. We zijn bezig om iets decanaatachtig op te zetten om de leerlingen wat inzicht te geven in mogelijke beroepen en opleidingen.
We gaan met Mozes en David naar het ziekenhuis voor respectievelijk oren en protese.
En verder?
Worden er in Kenia honden gestenigd.
We zitten hier met een groot aantal honden opgescheept die elke middag door Anneke en Samuel gevoederd worden. Doordat die beesten door ons worden voorzien van gekookt voedsel, volgen ze ons overal waar we gaan met als gevolg dat we aan alle kanten over die beesten struikelen. Allemaal niet zo’n probleem maar er zitten een paar ongelofelijk valse krengen tussen. Nu zou je ook vals worden als je hier als hond moet leven en veel te weinig te eten krijgt. Maar een van de honden viel afgelopen week eerst docenten en later ook bijna de kinderen aan. Nu kun je je afvragen of het aan de hond lag of ……. maar dat laten we in het midden. De hond moest in ieder geval opgesloten worden en aan Anneke de schone taak, bij gebrek aan andere gegadigden, om dat beest al nekkriebelend naar het hok te voeren waar het zou worden opgesloten, dacht ze, die naieveling. Kijkt ze, bij het hok aangekomen, achter zich, staan daar wel 10 jongens met een big smile op de smoel met stenen in een soort Fred Flintstone-achtig rotsblokformaat.
Er begon iets tot Lub door te dringen. En die gedachte was niet bepaald prettig.
We zullen jullie de details besparen maar na een soort ‘wees enigszins humaan voor uw mededier-actie, is de steniging afgewend en is het beestje op een iets snellere manier aan het einde gekomen. Wat schetst je verbazing? Staan daar al die kleintjes van 4 met zeer geinteresseerde koppies mee te genieten. We hebben nog een kleine opvoedkundige poging ondernomen deze kids bij te brengen dat dit niet iets is om van te genieten maar ……. dit is mislukt!
Voor de komende week hebben we van alles op het programma staan maar daarover horen jullie de volgende keer meer.
Groetjes van
Jolien, Lisette, Ina en Anneke
Kabinetscrisis in Nederland en in Kenia. Hier wordt dat heel makkelijk opgelost.
Zing tijdens de prayers 3 x het Keniaans volkslied en de problemen zullen de wereld uit zijn.
Ons voorstel is dus om met z’n allen vooral zeer uitgebreid en in herhaling vallend het Wilhelmus ten gehore te brengen zodat de PvdA op de knieeen terug zal keren op het bordes van Huis ten Bosch. Gewoon klein voorstelletje ipv nieuwe verkiezingen. Scheelt weer een paar centen en daar weten wij dan wel weer een bestemming voor.
Wat gebeurt er hier verder zoal behalve het eindeloos herhalen van het volkslied?
We zitten ’s morgens regelmatig eerst ff op internet om te kijken of het volkslied voor ons in Vancouver zal klinken. Altijd handig in verband met bovengenoemd verhaal.
Gisteravond zijn Jolien en Lisette alsnog aangekomen. Het leek bijna mis te gaan nadat ze vrijdagavond niet konden komen maar gelukkig hebben we ze hen alsnog op kunnen halen.
Zij hebben hun eerste kerkdienst vanmorgen meegemaakt en zijn de 3 lange uren al swingend doorgekomen. En……ze hebben nieuwe sate-saus meegebracht!!! Jippie.
De maaltijden zijn voedzaam edoch eentonig. Ons menu bestaat uit rijst met aardappels en bruine bonen, of rijst met bruine bonen en aardappels. De toevoeging is soms iets der groente-achtigen. We zijn zwaar tevreden dat we te eten hebben, dus je hoort ons verder niet klagen maar satesaus, ananassen en mango’s zijn wel een heel prettige aanvullingen.
Eigenlijk zijn we best wel tevreden over de zaken die we de afgelopen week in de steigers hebben mogen zetten.
We zijn naar Sidai geweest en daar hebben we a.s. dinsdag opnieuw een vergadering om te bekijken hoe we met elkaar de verhuizing kunnen voorbereiden en hoe de organisatie beter op poten kan worden gezet. Gaaf dat we daaraan mee kunnen werken. Het lijkt erop dat ze enthousiast zijn over onze inbreng maar laten we dat nog maar ff rustig afwachten. Het is tenslotte Kenia en daar lijken sommige zaken in eerste instantie heel anders dan de latere werkelijkheid. Maar het begin is in ieder geval veelbelovend. Daarbij mogen we ook mee naar een ander tehuis waar een heel goed management schijnt te zijn en dat willen we natuurlijk graag zien.
De boeken voor de highschool en aanvullingen van boeken voor de primary zijn al grotendeels aangeschaft. De stukjes verbetering van de kwaliteit van een aantal docenten is doorgesproken. We zijn bezig om iets decanaatachtig op te zetten om de leerlingen wat inzicht te geven in mogelijke beroepen en opleidingen.
We gaan met Mozes en David naar het ziekenhuis voor respectievelijk oren en protese.
En verder?
Worden er in Kenia honden gestenigd.
We zitten hier met een groot aantal honden opgescheept die elke middag door Anneke en Samuel gevoederd worden. Doordat die beesten door ons worden voorzien van gekookt voedsel, volgen ze ons overal waar we gaan met als gevolg dat we aan alle kanten over die beesten struikelen. Allemaal niet zo’n probleem maar er zitten een paar ongelofelijk valse krengen tussen. Nu zou je ook vals worden als je hier als hond moet leven en veel te weinig te eten krijgt. Maar een van de honden viel afgelopen week eerst docenten en later ook bijna de kinderen aan. Nu kun je je afvragen of het aan de hond lag of ……. maar dat laten we in het midden. De hond moest in ieder geval opgesloten worden en aan Anneke de schone taak, bij gebrek aan andere gegadigden, om dat beest al nekkriebelend naar het hok te voeren waar het zou worden opgesloten, dacht ze, die naieveling. Kijkt ze, bij het hok aangekomen, achter zich, staan daar wel 10 jongens met een big smile op de smoel met stenen in een soort Fred Flintstone-achtig rotsblokformaat.
Er begon iets tot Lub door te dringen. En die gedachte was niet bepaald prettig.
We zullen jullie de details besparen maar na een soort ‘wees enigszins humaan voor uw mededier-actie, is de steniging afgewend en is het beestje op een iets snellere manier aan het einde gekomen. Wat schetst je verbazing? Staan daar al die kleintjes van 4 met zeer geinteresseerde koppies mee te genieten. We hebben nog een kleine opvoedkundige poging ondernomen deze kids bij te brengen dat dit niet iets is om van te genieten maar ……. dit is mislukt!
Voor de komende week hebben we van alles op het programma staan maar daarover horen jullie de volgende keer meer.
Groetjes van
Jolien, Lisette, Ina en Anneke
-
21 Februari 2010 - 18:06
B&J:
Meiden let niet te veel op wat in het gekke NL gebeurd want hier zijn we het spoor echt kwijt.
Zet je vooral in voor de mensen die het echt nodig hebben.
Sterkte! -
21 Februari 2010 - 18:08
Gerard & Miranda:
Kleintjes mee genieten? Tja, zo ging het vroeger op de boerderij toch ook met het slachten van het varken? 't is maar wat je gewent bent. Sterkte met de cultuurschok, jullie zullen er nog wel een paar x tegenaan lopen.
En eh, zielig voor de honden maar de kinderen blijven wel prio 1 toch?
-
21 Februari 2010 - 18:46
Jolanda Snippe:
bijzonder om jullie verhalen te lezen en te merken hoe het leven er daar aan toe gaat. Na het lezen van dit verhaal gaan mijn gedachten verder en vermoed ik dat de hond ook nog smakelijk is gegeten door de bevolking.
ik moet er niet aan denken.
groet jolanda snippe -
21 Februari 2010 - 19:53
Wim En Liseth:
Hoi dames,
Erg leuk om jullie belevenissen weer te lezen.Jullie missen vast de lekkere hollandse stamppot.Hier gaat alles prima, lekker een weekje vakantie.Wat heeft Toby toch een goed leven bij ons !
Liefs van ons -
21 Februari 2010 - 20:12
Ron, Petra, Jesse En:
Hey meiden,
Mooi om jullie verslag te volgen. Wat een beslevenissen al en jullie zijn nog maar net begonnen.
Wij konden ons al niet voorstellen dat jij, Anneke, Vancouver, zou kunne missen dus we zijn gerustgesteld dat jullie het toch nog enigszins volgen.
Hier alles nog rustig ondanks allerlei landelijke crises. Ik (petra) ben nu met verlof dus dat is genieten (nu nog) met drietjes!
Liefs van ons
Ron, Petra, Jesse en .... ?
-
21 Februari 2010 - 20:32
R+e+a+m:
Hallo meiden, Jullie maken het een en ander mee, maar leuk om te lezen dat het goed gaat. Succes met alle verdere ontwikkelingen. -
22 Februari 2010 - 07:44
Hanneke:
Ben echt benieuwd wat het verschil is tussen het ene kinder tehuis en het andere.
waarom mag de een zo door gaan en wordt er voor die van Huruma zo moeilijk over gedaan.?
de verslagen zijn echt boeiend.
groetjes -
22 Februari 2010 - 09:11
Bertina:
Hé luitjes,
Wat een lugubere verhalen. Heb net mijn ontbijt gelukkig op. Ik blijf erbij dat het erg gaaf is om jullie op deze manier te volgen. Hoe vinden ze het daar om nog meer bezoek te hebben? Probeer vanavond weer om jullie te spreken als het tenminste lukt. Verder wens ik jullie God's zegen toe bij het werk dat jullie doen,en ach over 64 dagen zijn jullie weer terug.
groetjes uit een regenachtig Putten,
de van Oostendes. -
22 Februari 2010 - 10:36
Judith:
Hoi meiden,
Toch wel bijzonder weer zo'n verhaal en je kunt toch ook elke keer wel weer zien dat het een bijzonder land blijft. Maar de plannen zien er goed uit en ik hoop van harte dat hun het ook in zullen zien.
Jolien en Lisette? Komen die uit Canada en zitten die ook in het guesthouse? Bevalt het een beetje in de bedden?
Hebben jullie toevallig E.al gesproken?
liefs ju en heel veel succes zet hem op! -
22 Februari 2010 - 11:25
Meindert, Inez, Kids:
Als wij 's avonds aan tafel zitten, achter al weer een andere maaltijd die natuurlijk weer bij voorbaat vies is, prenten we er nog maar eens in dat jullie elke dag rijst met bruine bonen en aardappelen eten. Ik hoop dat chatten met ma lukt de volgende keer, heb het een beetje uitgelegd, maar haar beginscherm ziet er anders uit dus ik moet het bij haar ook nog bekijken. Prettig zo af en toe te bellen, de lijn staat hier altijd open. Ook al is de verbinding slecht..
WLY dikke knuffel en
succes -
22 Februari 2010 - 11:45
Joël Nieland:
hallo tante ina
ik hoorde van de honden dat is zielig. ik heb vakansie. hier regent is het bei jullie warm?
groetjes ook van papa mama manon joël en christan -
22 Februari 2010 - 13:03
Elgera:
ik had van Richard nog een klein berichtje op facebook.. een beetje warrig.. maar was hij dan maar heel ff thuis geweest.? heeft hij dus de brief al wel gehad:D ik hoop dat jullie nog een mooie tijd tegemoet gaan! heel veel succes en veel plezier! knuffel voor iedereen ;)
liefs elgera -
23 Februari 2010 - 19:41
Henny Van Dijk:
Hallo Ina,
Even op jullie site geweest. Mooi om alles zo te kunnen volgen. Wel erg zielig hoor,het verhaal van de honden. Maar fijn dat het werk met de kinderen goed gaat.Ik wens jullie veel succes voor volgende week. Lieve groet voor jou,en ook de groeten aan je vriendinnen. Henny van Dijk.
-
24 Februari 2010 - 08:36
Anke:
Hoi buuf
wat een belevenissen. Dan toch liever katten, die kun je uiteindelijk met een bak water weer op het rechte pad krijgen.
Fijn dat jolien en lisette toch nog gearriveerd zijn. Is het mondiaal gesprek met hun thuisfront gelukt?
'k heb in het weekend maar eens net gedaan of je thuis bent. Alrik en Japke "trapten" er al in.
Groetjes en eet smakelijk. We zullen weer eens een lekker prakje koken als je terug bent;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
