We zijn er weer!!
Door: Ina/Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
17 Augustus 2011 | Kenia, Nairobi
Na een weekje uitwaaien aan het strand in Mombasa, zijn we weer aan het werk.
Voor het geval u denkt dat het in Afrika altijd mooi weer is, moeten we u teleurstellen. Een redelijk deel van de tijd was het zwaar bewolkt en heeft het geregend. Ook hier is het weer duidelijk van slag. Het lijkt bijna met ons te maken te hebben i.p.v. met de wereldwijde klimaatsverandering. We moeten eerlijk toegeven dat als wij in Kenia ronddwalen de wolken op komen zetten en de buien ons met regelmaat verrassen. En wat horen we hier…. er is in de afgelopen drie maanden geen druppel gevallen! Laat het nu drie maanden geleden zijn dat wij vertrokken. Stappen we het vliegtuig uit en gelijk nat tot op de draad. Zoals u zult begrijpen lopen wij na te denken of het niet verstandig is om ook maar eens naar het noorden van Kenia te gaan….
Maar goed, alles bij elkaar was het fijn en met de temperatuur was, ondanks de regen, niets mis.
Hier rondom Nairobi is dat een ander verhaal. We hebben het regelmatig gewoon koud. We begrijpen nu wat de kinderen bedoelen met het koude weer in juli en augustus. Slapen onder 1 dekentje in deze vochtigheid met die wind, is wel heel erg beroerd, wij duiken in ieder geval diep onder de dekbedden.
Zo dat waren de weersberichten van kust en binnenland. De verwachting voor de komende week…. Veel bewolking en regelmatig een buitje maar dat had u na bovenstaande waarschijnlijk niet anders verwacht.
Soms moet er eerst ff wat gebeuren voordat er een verhaal tot stand komt. Vandaag was zo’n dag die je daarvoor nodig hebt. Anneke kwam vanmorgen tot de verbijsterende ontdekking dat ze haar portemonnee kwijt was. Maar ergens klopte er iets niet. Na lang denken begon het haar te dagen dat ze wel bijna zeker wist dat ze de portemonnee in haar koffer had gestopt die, keurig met het slotje op slot gedaan, onder het bed stond. Ze bekeek de koffer aan alle kanten en begon wat te grinniken. ‘ Ik weet bijna zeker dat de portemonnee in de koffer zit maarre… het sleuteltje van het slot, zit in de portemonnee’. Verder gaat het wel redelijk goed met haar……Gelukkig was Douglas, de handige huisvriend, aanwezig en hij heeft de oplossing gevonden om alsnog zowel de portemonnee als de koffer te redden.
Even later konden we op weg naar onze eerste afspraak van vandaag. Maar de matuta liet lang op zich wachten. Stopt er ineens een zeer klein blauw autootje met een zeer Engels, oud vrouwtje inclusief afgrijselijk hondje naast ons. Zeer Engels oud vrouwtje roept naar Ina: “Hey you…” en vraagt waar we naartoe moeten . ‘ Naar Karen, mevrouw’ . ‘Stap maar in…..’, wij enigszins verbouwereerd stappen in het zeer kleine blauwe autootje waarin dat afgrijselijke hondje ontzettend heeft zitten haren zodat wij binnen de kortste keren bijna op dat hondje beginnen te lijken en momenteel nog steeds niet van alle haren van dat beest zijn ontdaan. Ze heeft zichzelf verder niet voorgesteld maar wel uitgebreid dat hondje met de potsierlijke naam Mr. Kiplington. Vervolgens begint ze te praten over die afgrijselijke matatu-mannen die zo verschrikkelijk rijden en zich nooit aan de snelheid houden, al die afgrijselijke politiemannen die al die afgrijselijke matatu-mannen aanhouden maar ondertussen allemaal zo verschrikkelijk corrupt zijn en in een adem door nog een paar verhalen over de overige Kenianen die niet al te positief waren…… wat waren wij blij dat we bij het winkelcentrum uit konden stappen, want veel langer hadden we de slappe lach niet meer in kunnen houden. Onze grote vraag is vanaf dat moment waarom dit zeer Engelse oude vrouwtje in vredesnaam in Kenia woont? Misschien omdat ze een prachtig groot huis heeft met Keniaanse bedienden en ze zich dit in in Liverpool van ze lang zal ze leven niet zal kunnen veroorloven??? Ach ja, alles heeft zijn prijs.
Het blijft een geweldig land.
We zijn ondertussen hard aan het werk, de agenda stroomt weer vol. We zijn in Christian Hands geweest en het ziet er daar goed uit. Het is vakantie en daardoor zijn er een aantal kinderen naar familieleden waardoor de groep in CH momenteel redelijk klein is. Wel zijn er een aantal ernstig zieke kinderen waarmee we zo snel mogelijk naar de dokter willen gaan.
Gelukkig lijkt er op dit moment nog genoeg te eten te zijn in dit gedeelte van Kenia en in het kindertehuis maar de situatie wordt steeds lastiger. Het probleem is dat de prijzen zo snel stijgen, met name van het hoofdbestanddeel van het voedsel dat de mensen hier nuttigen, ugali, dat het daardoor erg lastig wordt om nog voldoende te kunnen kopen. Het probleem is, zover wij tot nu toe, na kunnen gaan, niet zozeer het gebrek aan voedsel als wel de torenhoge prijzen die niet te betalen zijn voor een grote groep mensen. Specifiek betekent dit voor het kindertehuis dat we via een tussenpersoon een grotere hoeveelheid maismeel in willen slaan voor de komende maanden tegen een enigszins gunstige prijs zodat er tot december in ieder geval genoeg eten is in het kindertehuis.
Kiambu-West is weer bezocht en we hebben daar goede en mooie gesprekken gehad met het hoofd van de school en docenten.
Vandaag hebben we een aantal gesprekken gehad met jongens die in het highschool-project mee mogen gaan draaien. Wat is het toch prachtig werk om met hen te praten en samen naar oplossingen voor hun toekomst te zoeken!!
Hartelijke groet,
Ina
Anneke
Voor het geval u denkt dat het in Afrika altijd mooi weer is, moeten we u teleurstellen. Een redelijk deel van de tijd was het zwaar bewolkt en heeft het geregend. Ook hier is het weer duidelijk van slag. Het lijkt bijna met ons te maken te hebben i.p.v. met de wereldwijde klimaatsverandering. We moeten eerlijk toegeven dat als wij in Kenia ronddwalen de wolken op komen zetten en de buien ons met regelmaat verrassen. En wat horen we hier…. er is in de afgelopen drie maanden geen druppel gevallen! Laat het nu drie maanden geleden zijn dat wij vertrokken. Stappen we het vliegtuig uit en gelijk nat tot op de draad. Zoals u zult begrijpen lopen wij na te denken of het niet verstandig is om ook maar eens naar het noorden van Kenia te gaan….
Maar goed, alles bij elkaar was het fijn en met de temperatuur was, ondanks de regen, niets mis.
Hier rondom Nairobi is dat een ander verhaal. We hebben het regelmatig gewoon koud. We begrijpen nu wat de kinderen bedoelen met het koude weer in juli en augustus. Slapen onder 1 dekentje in deze vochtigheid met die wind, is wel heel erg beroerd, wij duiken in ieder geval diep onder de dekbedden.
Zo dat waren de weersberichten van kust en binnenland. De verwachting voor de komende week…. Veel bewolking en regelmatig een buitje maar dat had u na bovenstaande waarschijnlijk niet anders verwacht.
Soms moet er eerst ff wat gebeuren voordat er een verhaal tot stand komt. Vandaag was zo’n dag die je daarvoor nodig hebt. Anneke kwam vanmorgen tot de verbijsterende ontdekking dat ze haar portemonnee kwijt was. Maar ergens klopte er iets niet. Na lang denken begon het haar te dagen dat ze wel bijna zeker wist dat ze de portemonnee in haar koffer had gestopt die, keurig met het slotje op slot gedaan, onder het bed stond. Ze bekeek de koffer aan alle kanten en begon wat te grinniken. ‘ Ik weet bijna zeker dat de portemonnee in de koffer zit maarre… het sleuteltje van het slot, zit in de portemonnee’. Verder gaat het wel redelijk goed met haar……Gelukkig was Douglas, de handige huisvriend, aanwezig en hij heeft de oplossing gevonden om alsnog zowel de portemonnee als de koffer te redden.
Even later konden we op weg naar onze eerste afspraak van vandaag. Maar de matuta liet lang op zich wachten. Stopt er ineens een zeer klein blauw autootje met een zeer Engels, oud vrouwtje inclusief afgrijselijk hondje naast ons. Zeer Engels oud vrouwtje roept naar Ina: “Hey you…” en vraagt waar we naartoe moeten . ‘ Naar Karen, mevrouw’ . ‘Stap maar in…..’, wij enigszins verbouwereerd stappen in het zeer kleine blauwe autootje waarin dat afgrijselijke hondje ontzettend heeft zitten haren zodat wij binnen de kortste keren bijna op dat hondje beginnen te lijken en momenteel nog steeds niet van alle haren van dat beest zijn ontdaan. Ze heeft zichzelf verder niet voorgesteld maar wel uitgebreid dat hondje met de potsierlijke naam Mr. Kiplington. Vervolgens begint ze te praten over die afgrijselijke matatu-mannen die zo verschrikkelijk rijden en zich nooit aan de snelheid houden, al die afgrijselijke politiemannen die al die afgrijselijke matatu-mannen aanhouden maar ondertussen allemaal zo verschrikkelijk corrupt zijn en in een adem door nog een paar verhalen over de overige Kenianen die niet al te positief waren…… wat waren wij blij dat we bij het winkelcentrum uit konden stappen, want veel langer hadden we de slappe lach niet meer in kunnen houden. Onze grote vraag is vanaf dat moment waarom dit zeer Engelse oude vrouwtje in vredesnaam in Kenia woont? Misschien omdat ze een prachtig groot huis heeft met Keniaanse bedienden en ze zich dit in in Liverpool van ze lang zal ze leven niet zal kunnen veroorloven??? Ach ja, alles heeft zijn prijs.
Het blijft een geweldig land.
We zijn ondertussen hard aan het werk, de agenda stroomt weer vol. We zijn in Christian Hands geweest en het ziet er daar goed uit. Het is vakantie en daardoor zijn er een aantal kinderen naar familieleden waardoor de groep in CH momenteel redelijk klein is. Wel zijn er een aantal ernstig zieke kinderen waarmee we zo snel mogelijk naar de dokter willen gaan.
Gelukkig lijkt er op dit moment nog genoeg te eten te zijn in dit gedeelte van Kenia en in het kindertehuis maar de situatie wordt steeds lastiger. Het probleem is dat de prijzen zo snel stijgen, met name van het hoofdbestanddeel van het voedsel dat de mensen hier nuttigen, ugali, dat het daardoor erg lastig wordt om nog voldoende te kunnen kopen. Het probleem is, zover wij tot nu toe, na kunnen gaan, niet zozeer het gebrek aan voedsel als wel de torenhoge prijzen die niet te betalen zijn voor een grote groep mensen. Specifiek betekent dit voor het kindertehuis dat we via een tussenpersoon een grotere hoeveelheid maismeel in willen slaan voor de komende maanden tegen een enigszins gunstige prijs zodat er tot december in ieder geval genoeg eten is in het kindertehuis.
Kiambu-West is weer bezocht en we hebben daar goede en mooie gesprekken gehad met het hoofd van de school en docenten.
Vandaag hebben we een aantal gesprekken gehad met jongens die in het highschool-project mee mogen gaan draaien. Wat is het toch prachtig werk om met hen te praten en samen naar oplossingen voor hun toekomst te zoeken!!
Hartelijke groet,
Ina
Anneke
-
17 Augustus 2011 - 19:04
Janny Van De W:
Leuk om jullie verslag weer te lezen. Veel werkplezier toegewenst en veel kracht en sterkte om alles te kunnen doen wat jullie willen doen.
Hartelijke groeten vanuit een vandaag redelijk zonnig Nederland. -
17 Augustus 2011 - 20:34
Bertina:
Gaaf om jullie weer te kunnen volgen. Gelukkig Ina wordt je waarschijnlijk niet al te bruin, anders steek je zo af hieer in Nederland. Heel veel sterkte bij hetgeen jullie gaan doen en God's zegen bovenal. Groetjes de van oostendes -
17 Augustus 2011 - 21:49
De Aalstjes:
Ha dames,
Al weer in Kenia.
Heel veel succes en God's zegen.
de Aalstjes -
17 Augustus 2011 - 23:07
Marian Schutter:
Fijn om weer wat van jullie te horen, heel veel sterkte deze week met alles wat jullie willen doen en Ina tot gauw!
Groetjes marian -
18 Augustus 2011 - 04:46
Grietje Mooiweer:
Hoi Ina en Anneke,
Het is in Nederland eindelijk wat beter weer. Goed dat julie daar ''regen brengen'' in meerder opzichten.
Best zorgelijk dat voedsel zo duur is. Succes de komende week en geniet ondanks het werk.
groet grietje -
18 Augustus 2011 - 05:17
Rachel:
Owww als ik dit lees wil ik nu al terug ... zelfs met regen, kou en harige hondjes :) Leuk om zo jullie ervaringen weer een beetje te kunnen volgen. Veel sterkte met alles en geniet er van, want het is prachtig werk dat jullie daar doen. Groetjes aan de kids en alle anderen!! Tot snel, x -
18 Augustus 2011 - 09:06
Gerieke:
Hallo dames!
Wat leuk om jullie verhalen zo weer mee te lezen.. Haha ik zou zo weer die kant op komen.. In NL is het tenslotte ook niet beter qua weer betreft.. Houden jullie de wijn traditie er wel in bij het eten.. ;) Haha doe de groetjes daar aan iedereen! Succes!
Liefs Gerieke -
18 Augustus 2011 - 15:03
Willemien En Pa L.:
Fijn om eindelijk iets van jullie te mogen horen. Het verhaal v/d/ sleutel klinkt mij als muziek in de oren. Als jullie terug zijn behoeven
jullie dus niet aan het "hollandse "weer te wennen.
Het veel sterkte de komende dagen en ook heel veel succes toe gewenst bij jullie werk.
God bless you. -
18 Augustus 2011 - 17:33
Marion En Mirjam:
joehoeee! we hebben het gelezen hoor!! we komen eraan;) grapje..
nou hele avonturen weer nooit saai daar !
succes nog en we volgen jullie -
18 Augustus 2011 - 18:39
Marieke:
Heel veel zegen toegewenst!
Geniet [afgrijselijk] van jullie verhalen. -
18 Augustus 2011 - 22:41
Buuf:
Tja die torenhoge prijzen, dat gaan we allemaal voelen. Zij die het kunnen weten zeggen dat graan duurder gaat worden, dus worden de prijzen op alle graansoorten maar vast verhoogt. Ja dan wordt graan vanzelf duurder nietwaar? Kan je zo'n hoeveelheid voedsel veilig en houdbaar opbergen in dat kindertehuis?
Sterkte met alle beslissingen en werkzaamheden
groet Anke -
19 Augustus 2011 - 21:30
Alrik En Japke:
Fijn dat de koffer is gespaard en daarbij nog de portefeuille. Wanneer op weg naar Schiphol dit was voorgevallen, dan had alsnog de nieuwe Corsa mee gemoeten omdat het dan niet meer had gepast :).
Succes en lieve groeten!
Alrik, Japke en de boys! -
20 Augustus 2011 - 18:13
Pieter En Janita :
fijn om jullie verhalen weer te volgen.
En...wij hebben vandaag een prachtige dag gehad, de zon scheen.....
Sterkte met alle geregel en Gods zegen. -
20 Augustus 2011 - 18:14
Pieter En Janita :
Ik vergeet de groeten te doen:
Groetjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
