Kwaheri - Tot ziens!
Door: Anneke en Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
05 Januari 2014 | Kenia, Nairobi
Kwaheri…..
Tot ziens kids, tot ziens Kenia…..het is weer zover. Onze koffers staan opnieuw gepakt en het positieve nieuws is dat ze gelukkig stukken lichter zijn dan 3 ½ week geleden.
Wat is de tijd omgevlogen! Je zit, enigszins verbrand en verbouwereerd dat het alweer voorbij is, op het bed en laat de afgelopen weken de revue passeren.
Wat is er is veel gebeurd en wat is het ook weer lastig om afscheid te nemen. Steeds gaat de telefoon en moet er iemand voor de zoveelste keer nog ff weer goodbye zeggen.
Er zijn mooie projecten opgezet en uitgebouwd. De contacten met Paddy en Roisin van Cara projects waren erg waardevol en de contacten met Stephen Ucembe bleken het gat te kunnen gaan vullen waar we al zo’n tijd tegen aan liepen. Het gat waar veel kinderen die uit de tehuizen komen invallen. Ze komen op straat te staan zonder goede basis om op zichzelf te gaan wonen. Geen familie, geen netwerk, vaak geen idee wat ze moeten gaan doen, geen geld, huis, liefde enz. Wat missen ze toch veel! Ze kunnen terugvallen op mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, er zijn counsellors die naar hun verhalen luisteren en die hen helpen verwerken wat ze hebben doorgemaakt. Wat zien we vaak onverwerkte gevoelens en veel uitingen van woede. Deze kids hebben hulp nodig waardoor ze straks, als ze zelf gezinnen gaan stichten, weten wat een relatie inhoudt en wat liefde is. Ze krijgen hierdoor houvast en zien ook aan het voorbeeld van Stephen Ucembe dat het dus wel kan om het kindertehuisleven op een goede manier achter je te laten. Het is ondertussen al een groep van zo’n 15 kids die binnenkort of volgend jaar aan de cursus beginnen en we hebben een vaag vermoeden dat er nog vele kids zullen volgen. Weer zo’n stapje, weer zo’n druppel om oh zo dankbaar voor te zijn.
We hebben ons babyknuffeldagje weer gehad in Mahali pa Maisha. Wat hebben we een respect voor Jen en Dave. Een aantal van hun personeelsleden besloten vlak voor kerst niet meer terug te komen. En ja, daar sta je dan met 14 baby’s die 24 uur per dag verzorging en voedsel nodig hebben. Jen met haar niet aflatende zorg voor de baby’s gaat aan een stuk door om elk kind te geven wat nodig is, niet alleen aan eten en slaap maar ook aan aandacht en liefde. Het was voor ons nu een jaar geleden dat we bij hen op bezoek zijn geweest. Er bleek nog 1 baby te zijn die er vorig jaar ook was, voor het overige waren alle baby’s geadopteerd en waren er 13 nieuwe baby’s. Hiermee bewijst dit project zichzelf. Binnen een jaar al deze kinderen opgenomen in gezinnen in plaats van kindertehuizen. Geweldig!
Er waren veel hoogte- en ook dieptepunten deze reis. En ja, een van de dieptepunten was het overlijden van Stanley, één van de sponsorkinderen. Wat was het lastig en verdrietig om te horen dat hij is overleden door nierproblemen. Dan voel je je zo machteloos en weet je dat je maar een heel klein radertje bent.
Daarnaast is het vaak lastig om de kids duidelijk te maken dat zij zelf hard moeten werken op school en ook na de schoolperiode, om een beter leven mogelijk te maken. Ze zien zoveel verkeerde voorbeelden om zich heen.
Maar we gaan zeker niet in mineur afsluiten.
Want we hebben veel goede en mooie gesprekken gehad met de highschoolkids, met mr. Kwaka, met Edwina en Timothy van Cara, met docenten en zoveel anderen, we mochten weer vooruitgang zien.
En regelmatig kwamen we, op de meest onverwachte momenten oude bekenden tegen.
Eerlijk is eerlijk, wat doet het goed dat er nog zoveel kinderen uit het oude tehuis zijn die ons zeker niet zijn vergeten en heel blij zijn om ons weer te zien. Sta je op straat, vliegt er zomaar ineens iemand om je nek. Er wordt hier heel wat gehugd wat dat betreft.
Maar ook kids die opleidingen afronden, keuzes die worden gemaakt voor vervolgstudies. Uitingen van liefde en geloof.
En zelfs Mama Zipporah hebben we weer de hand gedrukt.
Het was goed en we zeggen Kwaheri/Tot ziens.
Bedankt voor alle leuke, lieve en hartelijke reacties die we ontvingen. Het blijft fijn om te weten dat er wordt meegeleefd, meegehuild, meegelachen en meegebeden. Ontzettend bedankt daarvoor!
We wensen iedereen een heel goed en liefdevol 2014 toe waarin we met vertrouwen verder mogen gaan.
De parasol is ingeklapt en de paraplu wordt uitgeklapt. Oh kikkerlandje, here we come!
Lieve groet,
Anneke
Ina
Tot ziens kids, tot ziens Kenia…..het is weer zover. Onze koffers staan opnieuw gepakt en het positieve nieuws is dat ze gelukkig stukken lichter zijn dan 3 ½ week geleden.
Wat is de tijd omgevlogen! Je zit, enigszins verbrand en verbouwereerd dat het alweer voorbij is, op het bed en laat de afgelopen weken de revue passeren.
Wat is er is veel gebeurd en wat is het ook weer lastig om afscheid te nemen. Steeds gaat de telefoon en moet er iemand voor de zoveelste keer nog ff weer goodbye zeggen.
Er zijn mooie projecten opgezet en uitgebouwd. De contacten met Paddy en Roisin van Cara projects waren erg waardevol en de contacten met Stephen Ucembe bleken het gat te kunnen gaan vullen waar we al zo’n tijd tegen aan liepen. Het gat waar veel kinderen die uit de tehuizen komen invallen. Ze komen op straat te staan zonder goede basis om op zichzelf te gaan wonen. Geen familie, geen netwerk, vaak geen idee wat ze moeten gaan doen, geen geld, huis, liefde enz. Wat missen ze toch veel! Ze kunnen terugvallen op mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, er zijn counsellors die naar hun verhalen luisteren en die hen helpen verwerken wat ze hebben doorgemaakt. Wat zien we vaak onverwerkte gevoelens en veel uitingen van woede. Deze kids hebben hulp nodig waardoor ze straks, als ze zelf gezinnen gaan stichten, weten wat een relatie inhoudt en wat liefde is. Ze krijgen hierdoor houvast en zien ook aan het voorbeeld van Stephen Ucembe dat het dus wel kan om het kindertehuisleven op een goede manier achter je te laten. Het is ondertussen al een groep van zo’n 15 kids die binnenkort of volgend jaar aan de cursus beginnen en we hebben een vaag vermoeden dat er nog vele kids zullen volgen. Weer zo’n stapje, weer zo’n druppel om oh zo dankbaar voor te zijn.
We hebben ons babyknuffeldagje weer gehad in Mahali pa Maisha. Wat hebben we een respect voor Jen en Dave. Een aantal van hun personeelsleden besloten vlak voor kerst niet meer terug te komen. En ja, daar sta je dan met 14 baby’s die 24 uur per dag verzorging en voedsel nodig hebben. Jen met haar niet aflatende zorg voor de baby’s gaat aan een stuk door om elk kind te geven wat nodig is, niet alleen aan eten en slaap maar ook aan aandacht en liefde. Het was voor ons nu een jaar geleden dat we bij hen op bezoek zijn geweest. Er bleek nog 1 baby te zijn die er vorig jaar ook was, voor het overige waren alle baby’s geadopteerd en waren er 13 nieuwe baby’s. Hiermee bewijst dit project zichzelf. Binnen een jaar al deze kinderen opgenomen in gezinnen in plaats van kindertehuizen. Geweldig!
Er waren veel hoogte- en ook dieptepunten deze reis. En ja, een van de dieptepunten was het overlijden van Stanley, één van de sponsorkinderen. Wat was het lastig en verdrietig om te horen dat hij is overleden door nierproblemen. Dan voel je je zo machteloos en weet je dat je maar een heel klein radertje bent.
Daarnaast is het vaak lastig om de kids duidelijk te maken dat zij zelf hard moeten werken op school en ook na de schoolperiode, om een beter leven mogelijk te maken. Ze zien zoveel verkeerde voorbeelden om zich heen.
Maar we gaan zeker niet in mineur afsluiten.
Want we hebben veel goede en mooie gesprekken gehad met de highschoolkids, met mr. Kwaka, met Edwina en Timothy van Cara, met docenten en zoveel anderen, we mochten weer vooruitgang zien.
En regelmatig kwamen we, op de meest onverwachte momenten oude bekenden tegen.
Eerlijk is eerlijk, wat doet het goed dat er nog zoveel kinderen uit het oude tehuis zijn die ons zeker niet zijn vergeten en heel blij zijn om ons weer te zien. Sta je op straat, vliegt er zomaar ineens iemand om je nek. Er wordt hier heel wat gehugd wat dat betreft.
Maar ook kids die opleidingen afronden, keuzes die worden gemaakt voor vervolgstudies. Uitingen van liefde en geloof.
En zelfs Mama Zipporah hebben we weer de hand gedrukt.
Het was goed en we zeggen Kwaheri/Tot ziens.
Bedankt voor alle leuke, lieve en hartelijke reacties die we ontvingen. Het blijft fijn om te weten dat er wordt meegeleefd, meegehuild, meegelachen en meegebeden. Ontzettend bedankt daarvoor!
We wensen iedereen een heel goed en liefdevol 2014 toe waarin we met vertrouwen verder mogen gaan.
De parasol is ingeklapt en de paraplu wordt uitgeklapt. Oh kikkerlandje, here we come!
Lieve groet,
Anneke
Ina
-
05 Januari 2014 - 20:15
Esther :
Ha dames!! Hele goeie reis gewenst terug naar NL! En sterkte met afscheid nemen weer! Ben benieuwd naar jullie verhalen! Tot gauw! X -
05 Januari 2014 - 20:28
Gerard&Miranda:
Zelfs mamma Z. een hand gedrukt ... mooi zeg. En eh, dat counsellortraject ... tell me more! -
05 Januari 2014 - 20:30
Gerard&Miranda:
Ow ja, en natuurlijk een goede terugreis. GBY -
05 Januari 2014 - 20:33
Wim En Liseth:
Een goede reis terug en hopelijk gauw tot ziens! -
05 Januari 2014 - 20:37
Mirjam De Jong:
He Toppers
Super mooi verhaal en wat een prachtige doelen behaald. Hele verdrietig van Stanley en natuurlijk ook voor zijn broertje.
Goede reis! en tot snel!
liefs -
05 Januari 2014 - 20:58
Alrik En Japke :
Goede reis en tot snel. Hopelijk een mooie verrassing op Schiphol......
Shalom. -
05 Januari 2014 - 21:53
Afina:
Fijn om zo met jullie mee te kunnen leven....
Goede reis en tot gauw.
Liefs Afina -
06 Januari 2014 - 06:49
Rachel:
Fijn dat het zo goed is gegaan!! Mooi verslag, als samenvatting van de hoogte en dieptepunten van jullie reis. Wat een mooie dingen hebben jullie weer voor HM in Kenia kunnen doen. Vooral de cursus voor de jongeren is denk ik een goede en noodzakelijke aanvulling in het programma van projecten waarmee HM steunt biedt. Ik hoop dat jullie inmiddels weer veilig op NL bodem staan als jullie dit lezen. Enne, succes met acclimatiseren :) Liefs! -
06 Januari 2014 - 10:18
H.Lubbers:
Hallo lieve meiden,
Hoop jullie snel weer te zien
Liefs en dikke knuffel van
Willemien en pa -
08 Januari 2014 - 20:51
Marieke:
Welkom weer in Nederland!
Fijn dat jullie zoveel goeds konden doen en liefde geven..
Respect!
grtjs Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
