Van medical check tot nieuwe kans……
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
20 December 2014 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
Ondertussen zit de eerste week van ons werk tijdens deze decemberreis in Kenia er alweer op. De dagen zijn werkelijk omgevlogen.
Edwin en Herma hebben hun Kenia-doop gehad en scheuren hier in een jeep door Nairobi en omstreken alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Ze worden keurig elke morgen door Anthony en Mwalimu opgehaald en dan levert Anthony hen weer ergens bij een kindertehuis af waar Edwin het oor-apparaat en stethoscoop tevoorschijn haalt en al die kinderen weer langskomen en gecheckt worden.
Wat blijken er dan ook een grote verschillen te zijn in al die kindertehuizen. Daar waar de één tiptop voor elkaar is, is het bij de ander een vieze bende. En daar moeten die kinderen allemaal leven zonder er zelf enige invloed op uit te kunnen oefenen.
Ondertussen is Anneke met frisse moed aan alle gesprekken met de meiden van het trainingscentrum en de highschool begonnen.
We zijn ontzettend blij met de resultaten die bereikt worden met het trainingscentrum.
Van de 7 meiden die vorig jaar gestart zijn, zijn er 6 die al een bestemming hebben. Dat kan betekenen dat ze alsnog naar een college gaan, dat ze al een baan hebben gevonden en zelfstandig wonen, dat ze een winkeltje beginnen met behulp van een microkrediet van Huruma MEVA of dat ze binnen CARA een baan krijgen.
Op dit moment werken we er hard aan om de meiden allemaal op 5 januari zover te hebben dat ze zelfstandig verder kunnen. We weten dat het resultaat echt niet altijd zo mooi zal zijn maar nu genieten we er toch wel even heel erg van.
Zaterdagmiddag zijn we bij de certificaats-uitreiking van deze meiden geweest nadat ze een jaar lang de lifeskills-lessen gevolgd hebben. Die bange, verlegen meiden van vorig jaar, stonden nu voor een zaal vol jongeren en vertelden wat ze in het afgelopen jaar hadden geleerd. Wat een verschil met vorig jaar….
Dinsdag een hele dag gesprekken met de highscholers.
Weer afscheid genomen van één van de studenten die klaar is met zijn opleiding bij ons. Hij is al druk bezig met het opzetten van een eigen bedrijfje.
Aan het einde van de dag had de heer Kwaka nog een verzoek. Hij had 2 studenten waarvan de vader in februari beide benen had verloren bij een aanslag van de Al-Shabaab, een aan Al Queda gelieerde, terroristische organisatie in Somalië. Zij komen het noorden van Kenia binnen, vallen daar arbeiders aan en verdwijnen weer over de grens, daarbij een zwaargewonde man achterlatend waardoor 2 kinderen hun toekomst in rook zien opgaan. Twee super intelligente kinderen die allebei op een National school zitten (dit zijn scholen waar alleen de beste studenten voor worden uitgenodigd) en waarvan het schoolgeld niet meer opgebracht kan worden door de moeder die nu met wat wassen en koffiebonen plukken het gezin moet onderhouden.
Tja en daar zit je dan weer. Hoe moeten we dit oplossen? We kunnen niet iedereen helpen. Hoe moet je dit aan mr. Kwaka uitleggen?
Anneke hoefde nog niet te beginnen met het uitleggen want hij kwam met nog een papier aanzetten. Het liefst was Anneke weggerend maar nee, er was geen ontkomen aan.
Een jongen die we hadden geholpen in de 4e klas van de highschool en daardoor alsnog een goed eindresultaat op de highschool had behaald, liep nu op de markt boodschappen te dragen en probeerde geld te sparen voor een vervolgopleiding.
Hij had al 45 euro in 2 jaar gespaard en hij hoefde maar tot 800 Euro.
Die opleiding zou hij ongeveer na zijn pensioen als marktzakkendrager kunnen doen.
Oh ja….. geen vader, geen moeder, geen opa, nog wel een oma, en als marktzakkendrager moest hij ook nog proberen om het schoolgeld voor zijn zusje te regelen.
Wat is het soms toch een verschrikkelijk rotland hier.
Nu moest er dus 2 keer aan mr. Kwaka worden uitgelegd dat we aan onze limiet zitten en er echt geen geld voor hebben.
Na een lang gesprek en een lange dag kwamen we elkaar thuis weer tegen en we vertelden elkaar de verhalen van de gebeurtenissen van die dag. Edwin en Herma waren in Heshima geweest waar gehandicapte kinderen naar de daycare kunnen gaan en de moeders binnen het centrum een inkomen verdienen. Wat een prachtig project en wat was het er allemaal goed geregeld.
En Anneke… Anneke had John voor ogen, de marktzakkendrager. Onmachtig om te helpen.
Na het eten, ja wij wel……is het tijd om de computer op te starten. Het eerste is een mailtje betreffende de sponsorloop van de Warmlopers waarbij er ook voor Huruma MEVA gelopen zal worden. Of we 2 studenten op kunnen geven die ondersteund kunnen gaan worden door de Warmlopers. YES….. we mogen 2 studenten opgeven! En of we er 2 weten….. ze hebben een vader zonder benen!
Vervolgens even de bankzaken doen en….. een grote, niet verwachte gift! Zou John dan toch…..straks geen marktzakkendrager meer zijn?
Donderdag zijn de ontmoetingen met Dancy, Teddy en John. Na lange gesprekken waarbij we zorgvuldig checken of deze kinderen echt onze hulp nodig hebben, hoe hun motivatie is en wat Huruma MEVA kan betekenen, kon aan het einde van de gesprekken, met een kleine slag om de arm, worden verteld dat Dancy en Teddy hun highschool kunnen afmaken en dat John vanaf 6 januari geen marktzakkendrager meer zal zijn.
Er zal, ondanks alle ellende, in een shamba in de buurt van Mount Kenya toch met een glimlach Kerst gaan worden gevierd en bij John zal de lach waarschijnlijk niet meer voor Nieuwjaar van zijn gezicht verdwijnen.
Wat mogen wij soms boodschappers van geweldig nieuws zijn in een donkere wereld met heel veel ellende.
Ondertussen is ons team nu compleet nadat Ina gisteren veilig is aangekomen. Op volle sterkte er weer tegenaan…..
Als we jullie niet meer spreken voor de Kerstdagen dan wensen we jullie hele gezegende kerstdagen toe!
Heel hartelijke groet van
Edwin en Herma, Anneke, Ina
Ondertussen zit de eerste week van ons werk tijdens deze decemberreis in Kenia er alweer op. De dagen zijn werkelijk omgevlogen.
Edwin en Herma hebben hun Kenia-doop gehad en scheuren hier in een jeep door Nairobi en omstreken alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Ze worden keurig elke morgen door Anthony en Mwalimu opgehaald en dan levert Anthony hen weer ergens bij een kindertehuis af waar Edwin het oor-apparaat en stethoscoop tevoorschijn haalt en al die kinderen weer langskomen en gecheckt worden.
Wat blijken er dan ook een grote verschillen te zijn in al die kindertehuizen. Daar waar de één tiptop voor elkaar is, is het bij de ander een vieze bende. En daar moeten die kinderen allemaal leven zonder er zelf enige invloed op uit te kunnen oefenen.
Ondertussen is Anneke met frisse moed aan alle gesprekken met de meiden van het trainingscentrum en de highschool begonnen.
We zijn ontzettend blij met de resultaten die bereikt worden met het trainingscentrum.
Van de 7 meiden die vorig jaar gestart zijn, zijn er 6 die al een bestemming hebben. Dat kan betekenen dat ze alsnog naar een college gaan, dat ze al een baan hebben gevonden en zelfstandig wonen, dat ze een winkeltje beginnen met behulp van een microkrediet van Huruma MEVA of dat ze binnen CARA een baan krijgen.
Op dit moment werken we er hard aan om de meiden allemaal op 5 januari zover te hebben dat ze zelfstandig verder kunnen. We weten dat het resultaat echt niet altijd zo mooi zal zijn maar nu genieten we er toch wel even heel erg van.
Zaterdagmiddag zijn we bij de certificaats-uitreiking van deze meiden geweest nadat ze een jaar lang de lifeskills-lessen gevolgd hebben. Die bange, verlegen meiden van vorig jaar, stonden nu voor een zaal vol jongeren en vertelden wat ze in het afgelopen jaar hadden geleerd. Wat een verschil met vorig jaar….
Dinsdag een hele dag gesprekken met de highscholers.
Weer afscheid genomen van één van de studenten die klaar is met zijn opleiding bij ons. Hij is al druk bezig met het opzetten van een eigen bedrijfje.
Aan het einde van de dag had de heer Kwaka nog een verzoek. Hij had 2 studenten waarvan de vader in februari beide benen had verloren bij een aanslag van de Al-Shabaab, een aan Al Queda gelieerde, terroristische organisatie in Somalië. Zij komen het noorden van Kenia binnen, vallen daar arbeiders aan en verdwijnen weer over de grens, daarbij een zwaargewonde man achterlatend waardoor 2 kinderen hun toekomst in rook zien opgaan. Twee super intelligente kinderen die allebei op een National school zitten (dit zijn scholen waar alleen de beste studenten voor worden uitgenodigd) en waarvan het schoolgeld niet meer opgebracht kan worden door de moeder die nu met wat wassen en koffiebonen plukken het gezin moet onderhouden.
Tja en daar zit je dan weer. Hoe moeten we dit oplossen? We kunnen niet iedereen helpen. Hoe moet je dit aan mr. Kwaka uitleggen?
Anneke hoefde nog niet te beginnen met het uitleggen want hij kwam met nog een papier aanzetten. Het liefst was Anneke weggerend maar nee, er was geen ontkomen aan.
Een jongen die we hadden geholpen in de 4e klas van de highschool en daardoor alsnog een goed eindresultaat op de highschool had behaald, liep nu op de markt boodschappen te dragen en probeerde geld te sparen voor een vervolgopleiding.
Hij had al 45 euro in 2 jaar gespaard en hij hoefde maar tot 800 Euro.
Die opleiding zou hij ongeveer na zijn pensioen als marktzakkendrager kunnen doen.
Oh ja….. geen vader, geen moeder, geen opa, nog wel een oma, en als marktzakkendrager moest hij ook nog proberen om het schoolgeld voor zijn zusje te regelen.
Wat is het soms toch een verschrikkelijk rotland hier.
Nu moest er dus 2 keer aan mr. Kwaka worden uitgelegd dat we aan onze limiet zitten en er echt geen geld voor hebben.
Na een lang gesprek en een lange dag kwamen we elkaar thuis weer tegen en we vertelden elkaar de verhalen van de gebeurtenissen van die dag. Edwin en Herma waren in Heshima geweest waar gehandicapte kinderen naar de daycare kunnen gaan en de moeders binnen het centrum een inkomen verdienen. Wat een prachtig project en wat was het er allemaal goed geregeld.
En Anneke… Anneke had John voor ogen, de marktzakkendrager. Onmachtig om te helpen.
Na het eten, ja wij wel……is het tijd om de computer op te starten. Het eerste is een mailtje betreffende de sponsorloop van de Warmlopers waarbij er ook voor Huruma MEVA gelopen zal worden. Of we 2 studenten op kunnen geven die ondersteund kunnen gaan worden door de Warmlopers. YES….. we mogen 2 studenten opgeven! En of we er 2 weten….. ze hebben een vader zonder benen!
Vervolgens even de bankzaken doen en….. een grote, niet verwachte gift! Zou John dan toch…..straks geen marktzakkendrager meer zijn?
Donderdag zijn de ontmoetingen met Dancy, Teddy en John. Na lange gesprekken waarbij we zorgvuldig checken of deze kinderen echt onze hulp nodig hebben, hoe hun motivatie is en wat Huruma MEVA kan betekenen, kon aan het einde van de gesprekken, met een kleine slag om de arm, worden verteld dat Dancy en Teddy hun highschool kunnen afmaken en dat John vanaf 6 januari geen marktzakkendrager meer zal zijn.
Er zal, ondanks alle ellende, in een shamba in de buurt van Mount Kenya toch met een glimlach Kerst gaan worden gevierd en bij John zal de lach waarschijnlijk niet meer voor Nieuwjaar van zijn gezicht verdwijnen.
Wat mogen wij soms boodschappers van geweldig nieuws zijn in een donkere wereld met heel veel ellende.
Ondertussen is ons team nu compleet nadat Ina gisteren veilig is aangekomen. Op volle sterkte er weer tegenaan…..
Als we jullie niet meer spreken voor de Kerstdagen dan wensen we jullie hele gezegende kerstdagen toe!
Heel hartelijke groet van
Edwin en Herma, Anneke, Ina
-
20 December 2014 - 08:54
Romée:
Wat een mooi verhaal weer!! Hele dikke kerstknuffel voor jullie allemaal! Liefs Jim en Romée -
20 December 2014 - 08:54
Romée:
Wat een mooi verhaal weer!! Hele dikke kerstknuffel voor jullie allemaal! Liefs Jim en Romée -
20 December 2014 - 09:02
Rachel:
Wauw, wat een indrukwekkende verhalen. Hartverscheurend is echt het enige woord dat past bij de verhalen van Teddy, Dancy en John. Ben met jullie blij dat we via de Warmlopers Dancy, Teddy (en misschien zelfs nog wel meer High School kids) kunnen gaan helpen!!! Veel sterkte en zegen voor jullie werk daar. Liefs -
20 December 2014 - 09:11
Helprich En Joke:
Hallo mensen, mooi om jullie zo te kunnen volgen. We wensen jullie nog een goede tijd, Gods zegen en sterkte bij alles wat jullie tegenkomen. Indrukwekkend wat jullie doen. Gezegend kerstfeest alvast.
-
20 December 2014 - 09:52
Inez:
Een hele goede tijd gewenst. Veel wijsheid, energie en gezondheid voor dit mooie werk. Liefs -
20 December 2014 - 10:58
Willemien En Pa Lubbers:
Hallo kinderen,
Fijn om van jullie te mogen horen ! Hoe gaat het met de kleine Caroline en zijn ouders ?
Een fijne en goede tijd gewenst.
Gezegende kerstdagen en veel kracht en wijsheid toe gewenst van ons. -
20 December 2014 - 11:15
Jolien:
Wat is er alweer een boel gebeurd de afgelopen week!
En wat geweldig dat God zo Zijn wegen heeft om te helpen.
Fijn dat julie nu samen verder mogen gaan, hele goede weken!
Liefs Jolien -
20 December 2014 - 11:32
Esther Slob:
Wat een mooi verhaal weer!! Ik ben altijd zo benieuwd wat jullie nu weer mee maken. En wat een leiding van bovenaf! Misschien toch maar trainen voor die halve marathon... -
20 December 2014 - 11:49
Gerard&Miranda:
Mooi om jullie weer te kunnen volgen. Gaaf verhaal. Gods zegen voor allen. -
20 December 2014 - 11:51
Gerard&Miranda:
Mooi om jullie weer te kunnen volgen. Gaaf verhaal. Gods zegen voor allen. -
20 December 2014 - 12:06
Pa En Ma Nieland:
Met allerlei verdrietigheden in het hoofd kom je een bordje tegen met het opschrift ENJOY.
Zo maar op een voordeur. (Wie weet wat er achter schuilt).
Nederland en Kenia zo heel verschillend: Rijk en arm. Arm en rijk. Verdriet en blijdschap.
ENJOY: wees altijd blij. Wees blij met de Heere Jezus. En ... laat iedereen je kennen als vriendelijke mensen. De Heere is nabij. Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat je nodig hebt en dank Hem in al je gebeden. Dan zal de vrede van God die alle verstand te boven gaat je hart en je gedachten in Christus Jezus bewaren (Fil 4: 4-7).
-
20 December 2014 - 14:15
Anke:
Wat een zegen! Fijn dat je daarvan mag uitdelen.
fijne kerstdagen -
20 December 2014 - 16:00
Mirjam De Jong:
Geweldig verhaal., mooi hoe het soms mag lopen wat een zegeningen en wat een knap werk van jullie om er zo mee om te gaan!
Ga zo door en hele fijne feestdagen.
Xx -
20 December 2014 - 21:52
Hendri En Marian:
We zijn onder de indruk van jullie verhaal. Wat fijn voor John en de andere kinderen dat verder kunnen leren. Wat bijzonder at er toch een oplossing is gekomen.
We wensen jullie een hele goede tijd en Gods zegen.
-
21 December 2014 - 15:07
Margé:
Wat een verhalen weer; wat zijn jullie een zegen daar! Nog een hele mooie tijd en veel kracht gewenst en hele fijne feestdagen samen. Liefs, Margé -
22 December 2014 - 13:12
Marjolijn:
Wat een indrukwekkend verhaal! We wensen jullie heel veel kracht bij de werkzaamheden!
Geniet van een fijne kerst met elkaar.
Liefs Martijn en Marjolijn -
23 December 2014 - 20:32
Ben En Ineke Haneveld:
Hallo Anneke en Ina,
Allereerst bedankt voor de kerstkaart met daarin de brieven van onze "kids".
Geweldig om iets van hun te horen.
Met gemengde gevoelens hebben we jullie verslagen gelezen.
Wel heel fijn om jullie weer te volgen.
Voor allemaal, Gods Zegen toegewenst en hele goede dagen.
Ben en Ineke -
24 December 2014 - 12:03
Vincent En Liesbeth:
Wat fijn dat jullie daar weer zijn en zoveel kunnen betekenen! Een goede tijd gewenst en fijne feestdagen met elkaar! We denken aan jullie en bidden voor jullie!
Liefs ons -
30 December 2014 - 17:46
Marieke:
Respect harde werkers!! Die sponsorloop lijkt mij wel wat, ga met mn dochters overleggen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
