Certificaten en vettige cakejes

Skills-lab en KESCA-cursus bieden jonge vrouwen zelfstandig bestaan

Soms zijn de dagen hier verdrietig, frustrerend en moeilijk door de verhalen die we horen of mensen, kinderen vooral, die we zien en ontmoeten. Kinderen die ziek zijn, ouders die geen geld hebben voor schoolgeld (gisteren tijdens intakegesprekken voor het highschoolproject een paar schrijnde verhalen gehoord), een Masai-meisje van 14 (!!) jaar die uitgehuwelijkt is maar graag naar school wil. We horen over misbruik, tienermoeders, werkloosheid, misdaad en geweld, corruptie, HIV, verslaving, … We zien mensen zich wassen met rioolwater, oude oma’s die hard moeten werken om wat groente te verkopen (dat ze kilometers vanaf hun golfplaten huisje naar de weg moeten sjouwen) voor een paar shilling, kinderen die op straat bedelen… en ga maar door! Moedeloos word je er soms van. Waar moet je beginnen?

En soms, zoals vandaag, zijn er dagen die iets van hoop en blijdschap laten zien. Dagen die getuigen van het feit dat iets doen, al is het klein, al is het voor een enkeling, wel degelijk helpt…

Tien stoelen worden neergezet in een klein kantoortje in Cara, een Rescue Centre voor meisjes. Tien jong-volwassen vrouwen, rond de leeftijd van 19 jaar, komen wat schuchter naar binnen en nemen plaats. Je ziet dat ze hun best hebben gedaan om er netjes uit te zien. Het is dan ook een officieel moment. Anneke, als vertegenwoordiger van Huruma MEVA en sponsor van het Skills-lab waar de meisjes aan hebben deelgenomen, mag certificaten uitreiken voor het succesvol afronden van de 1 jaar durende opleiding. Op het Skills-lab hebben de meisjes, die gedeeltelijk uit een kindertehuis komen, een praktijkopleiding kunnen volgen. Ze zijn geschoold als naaister, kapster en voor een baan in de horeca. Daarnaast hebben ze les gehad in ondernemerschap. Allemaal gericht op het krijgen van een baan of het opzetten van een eigen bedrijfje, om daarmee zelf te kunnen voorzien in inkomen om te kunnen leven. Zodat ze in staat zijn, een kans krijgen, om een zelfstandig leven op te bouwen.

Eén voor één vertellen de meisjes over hun toekomstplannen. De eerste begint wat schuchter: “Oke, ik wil graag iets met kinderen gaan doen.” De volgende vertelt eerst te willen gaan werken, zodat ze kan sparen om vervolgens weer naar school te gaan. Zo zijn er meer. Wat tof, dat die meiden besluiten dat ze willen doorleren en dat ze zelf gaan werken om hun opleiding te kunnen betalen. Dat getuigt van lef en van hard willen werken. Van toekomstdromen en ambitie. Eén van de meisjes wil graag een hostel beginnen. Twee andere willen als naaister aan de slag. Ze mogen de naaimachines in het Lab gebruiken, zodat ze met wat ze daarmee verdienen kunnen sparen voor een eigen naaimachine. “Ik wil graag een schoonheidssalon beginnen”, vertelt een meisje met prachtig haar en roze oorbellen. Ja, het is duidelijk te zien dat ze iets met beauty moet gaan doen.

De docent vertelt dat hij trots op de meiden is, en dat ben ik ook. Ze hebben hard gewerkt en met succes de opleiding afgerond. Het uitdelen van de certificaten is echter meer dan een beloning voor hun inzet en opgedane vaardigheden; het is tevens de start van een nieuwe fase, van hun toekomst. De volgende stap is op zoek naar werk, het begin van een onafhankelijk en zelfstandig leven. Dat is heel leuk, goed en mooi, maar ook wel een beetje eng. Ze hebben altijd geleefd in een kindertehuis, zijn altijd gesponsord voor scholing. De tehuizen verwachten dat ze nu op eigen benen gaan staan. En ook wij - al zijn ze altijd welkom op school voor hulp en advies - laten hen nu los.

In januari start er, gesponsord door Huruma MEVA, een Life Empowerment Course wat georganiseerd wordt door het KESCA Community Network. Vier van deze meisjes (de andere meisjes hebben de cursus al gedaan), mogen aan die cursus meedoen om hen te helpen met de mentale kant van het op zichzelf gaan leven. Deze meisjes, die we in vaktaal “careleavers” noemen, zijn zo geïnstitutionaliseerd door het systeem van leven in een kindertehuis, dat ze geen idee hebben hoe ze voor zichzelf moeten zorgen. Dat is ze niet geleerd. Ze hebben geen eigenwaarde, hebben niet geleerd alleen te zijn en ze hebben vaak geen goed beeld van hun positie als vrouw (bijvoorbeeld ten opzichte van seks en huwelijk). Ze hebben mentale problemen door wat ze in de tehuizen hebben meegemaakt of wat er in het verleden gebeurd is, dat de reden is dat ze in een rescue centre zitten (zoals misbruik). Velen van hen komen in de periode dat ze uit het kindertehuis “gezet worden” en oud genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen in te problemen: mentaal, financieel of met drug of seks. Deze KESCA-cursus helpt hen met de problemen waar ze nu mee zitten en bereidt hen voor op zelfstandig leven. Psychologen en social workers die deze cursus begeleiden leren hen zaken rond “life empowerment”: hoe ze sterk in het leven kunnen staan. Wat een prachtig initiatief! Het is nodig om - naast kennis en praktijkvaardigheden - ook te zorgen voor de psychologische kant en begeleiding van deze careleavers, omdat de stap enorm is. Omdat er schade bij hen is, door het opgroeien in een kindertehuis, zonder liefdevolle ouders die voor je zorgen.

Ik kijk nog eens langs het rijtje meiden. Ze vonden zelf dat het certificaat eigenlijk wel taart waard is. Hahah, ze hebben gelijk, dus dat hebben we geregeld. En daar zitten ze dan: met cola en een vettig soort oliebolachtig cakeje. Ze kletsen en lachen met elkaar. Tien mooie leuke jongen vrouwen, die - met de Skills en de mentale hulp van de KESCA-cursus - een kans hebben op een goede toekomst. En dat gun ik hen zo! Het maakt me blij, dit ceremoniële momentje en het kijken naar de lachende meiden. Er gloort ook hoop in deze soms wat donkere wereld hier in Kenia. Er zijn ook verhalen te vertellen over succesvolle projecten die wel degelijk bijdragen en verschil maken. Ik hoop dat deze meiden erin slagen om hun dromen waar te maken en om een eigen leventje op te bouwen. Voor henzelf, maar ook voor de mensen in hun omgeving: door met wat ze geleerd hun leefomgeving een beetje mooier te kunnen maken...


Rachel