Over.....
Door: Jolien/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
10 April 2011 | Kenia, Nairobi
.... ondiepe ravijnen, verdrietige zaken en fantastische hoogtepunten.
We zijn nu 4 dagen in Kenia maar het lijkt alweer veel langer….
De eerste dag worden we al vroeg gebeld door John, de sponsorzoon van Ina, met de vraag “wanneer kunnen James en ik komen?” Vlak na het ontbijt staan de jongens op de stoep en het is een heerlijk weerzien. Ook wel weer even wennen maar o zo vertrouwd. “Mam ik heb honger”, ja en of ze weten dat ik daar allang rekening mee heb gehouden! Nog een keertje ontbijten dus en daarna op weg naar Rongai.
Rongai is het nieuwe dorp waar Christian Hands naartoe is verhuisd. De route is simpel, 1x overstappen, uitstappen bij de grote supermarkt en dan nog een stukje lopen. “Niet zo ver hoor mam…” Ja, ja! We hadden al dik lol want we verwachten wel een eindje te moeten lopen. …..maar dat is wel heel zachtjes uitgedrukt!
Het stenen pad loopt naar beneden en komt uit in een ravijn. Werkelijk het lijkt wel een safari!
We steken een riviertje over en krabbelen op onze oude vertrouwde en normaal gesproken goed zittende birkenstocks totaal buiten adem naar boven. Voorzichtig vragen we of dat niet anders kan? “Nee, de weg met de auto is inmiddels wel beter begaanbaar maar……daar kun je niet met een matatu-busje komen”. Het is niet te geloven maar ja dit is Kenia!
In Rongai zijn een paar kids met begeleiding aanwezig. Ze laten ons de compound zien. Tja wat zullen we daar van zeggen. Het is niet al te groot, de jongensslaapzaal is af maar het is nog een grote bende! Het huilen staat ons nader dan het lachen. Maar ja, we hebben een lijstje met gesprekspunten dus we gaan op zoek naar Zippy (staflid). Die blijkt in Memusi te zijn waar ze het oude huis aan het opruimen is. Dus wij ook maar naar Memusi en ja hoor dat betekende dus dezelfde weg weer terug, al grappenmakend met de jongens over de, gelukkig niet aanwezige, krokodillen in het riviertje.
Intussen belt Tosh met de mededeling dat ze me zo mist en ziek is. “Can you bring me some medicines?” Dus we waren niet zo goed of hebben het hoofd van de school in Kiserian gebeld om toestemming te vragen om Tosh te mogen bezoeken. Gelukkig krijgen we toestemming. Ik verdenk Tosh er nog steeds van dat dit een goede smoes was maar ze had ons wel zover! Erg mooi om te zien hoe leuk Tosh, James en John elkaar dan begroeten en blij zijn elkaar weer te zien. De medicijnen en een zak vol cakejes worden uitgewisseld, een knuffel en dan gaan we weer na eerst nog met het hoofd van de school te hebben gesproken om zodoende bijlessen te regelen voor een aantal highschoolkinderen. Zondagmiddag mogen we weer komen om Tosh te bezoeken. Ondertussen gaat de telefoon alweer en daar is Simon. : “O, aunt when are you coming? I miss you soooo much”.
Het is duidelijk Simon wil ook graag wat aandacht maar dat lukt ons niet meer, hij zal tot zaterdag moeten wachten.
In Memusi ontmoeten we een aantal kids en Zippy. We geven haar een lijstje met 10 punten om over na te denken en spreken af om begin volgende week te gaan lunchen en een gesprek over deze punten te hebben. Dit gaat over van alles en nog wat zoals van geboortebewijs tot kippenhok en jongensslaapzaal. Er lijkt op dit moment weinig geld te zijn voor eten maar ook daarover gaan we praten. Het leukste van deze ontmoeting is dat we Edwin zien en hij loopt!! Kleine boef, hij kan het dus toch. Was hij vorig jaar zo verlegen, nestelt hij zich nu op de schoot van Jolien en valt meteen in slaap.
Vrijdag zijn we o.a. naar Sidai geweest waar een heel lang gesprek volgt. Omdat zaken niet helemaal goed gaan ligt er een schone taak om vanaf het 0-punt het tehuis in te richten en de hygiëne aan te pakken. Dit lijkt nog een lange weg te worden.
Zaterdag was het een geweldige dag in Kiambu-West, dit is de jongens-highschool waar een laboratorium wordt gebouwd met hulp van het Greijdanus uit Hardenberg. Het ziet er geweldig uit. Iedereen is trots als een pauw en een lab geeft scholen een mogelijkheid om kwaliteit van onderwijs te verbeteren dus dat is super. Hier zien we vooruitgang! De ontmoeting met Simon en de andere sponsorkids is heerlijk. We eten chappatti en drinken soda dit is een gewoonte in Kenia als ouders de highschool bezoeken. Deze kids hebben geen ouders en nu nemen wij taak op ons. We praten over onderwijs, het belang van onderwijs voor je toekomst en zo nog meer. We genieten zichtbaar met z’n allen.
Vandaag beginnen we met een mini-dienst. James ‘preekt’ vanuit psalm 27. Ongelooflijk wat voor uitleg hij geeft als 18-jarige en wat voor gesprek er volgt. We zingen met elkaar en gaan dan over op een onderdeel dat bijna net zo belangrijk is, namelijk het koken van spagetti. Alle eer aan Jolien die er met de jongens een geweldige maaltijd van maakt.
De dagen vliegen om! Morgen hopen we weer een ander aspect op te pakken….er volgt snel meer.
Liefs Jolien en Ina
We zijn nu 4 dagen in Kenia maar het lijkt alweer veel langer….
De eerste dag worden we al vroeg gebeld door John, de sponsorzoon van Ina, met de vraag “wanneer kunnen James en ik komen?” Vlak na het ontbijt staan de jongens op de stoep en het is een heerlijk weerzien. Ook wel weer even wennen maar o zo vertrouwd. “Mam ik heb honger”, ja en of ze weten dat ik daar allang rekening mee heb gehouden! Nog een keertje ontbijten dus en daarna op weg naar Rongai.
Rongai is het nieuwe dorp waar Christian Hands naartoe is verhuisd. De route is simpel, 1x overstappen, uitstappen bij de grote supermarkt en dan nog een stukje lopen. “Niet zo ver hoor mam…” Ja, ja! We hadden al dik lol want we verwachten wel een eindje te moeten lopen. …..maar dat is wel heel zachtjes uitgedrukt!
Het stenen pad loopt naar beneden en komt uit in een ravijn. Werkelijk het lijkt wel een safari!
We steken een riviertje over en krabbelen op onze oude vertrouwde en normaal gesproken goed zittende birkenstocks totaal buiten adem naar boven. Voorzichtig vragen we of dat niet anders kan? “Nee, de weg met de auto is inmiddels wel beter begaanbaar maar……daar kun je niet met een matatu-busje komen”. Het is niet te geloven maar ja dit is Kenia!
In Rongai zijn een paar kids met begeleiding aanwezig. Ze laten ons de compound zien. Tja wat zullen we daar van zeggen. Het is niet al te groot, de jongensslaapzaal is af maar het is nog een grote bende! Het huilen staat ons nader dan het lachen. Maar ja, we hebben een lijstje met gesprekspunten dus we gaan op zoek naar Zippy (staflid). Die blijkt in Memusi te zijn waar ze het oude huis aan het opruimen is. Dus wij ook maar naar Memusi en ja hoor dat betekende dus dezelfde weg weer terug, al grappenmakend met de jongens over de, gelukkig niet aanwezige, krokodillen in het riviertje.
Intussen belt Tosh met de mededeling dat ze me zo mist en ziek is. “Can you bring me some medicines?” Dus we waren niet zo goed of hebben het hoofd van de school in Kiserian gebeld om toestemming te vragen om Tosh te mogen bezoeken. Gelukkig krijgen we toestemming. Ik verdenk Tosh er nog steeds van dat dit een goede smoes was maar ze had ons wel zover! Erg mooi om te zien hoe leuk Tosh, James en John elkaar dan begroeten en blij zijn elkaar weer te zien. De medicijnen en een zak vol cakejes worden uitgewisseld, een knuffel en dan gaan we weer na eerst nog met het hoofd van de school te hebben gesproken om zodoende bijlessen te regelen voor een aantal highschoolkinderen. Zondagmiddag mogen we weer komen om Tosh te bezoeken. Ondertussen gaat de telefoon alweer en daar is Simon. : “O, aunt when are you coming? I miss you soooo much”.
Het is duidelijk Simon wil ook graag wat aandacht maar dat lukt ons niet meer, hij zal tot zaterdag moeten wachten.
In Memusi ontmoeten we een aantal kids en Zippy. We geven haar een lijstje met 10 punten om over na te denken en spreken af om begin volgende week te gaan lunchen en een gesprek over deze punten te hebben. Dit gaat over van alles en nog wat zoals van geboortebewijs tot kippenhok en jongensslaapzaal. Er lijkt op dit moment weinig geld te zijn voor eten maar ook daarover gaan we praten. Het leukste van deze ontmoeting is dat we Edwin zien en hij loopt!! Kleine boef, hij kan het dus toch. Was hij vorig jaar zo verlegen, nestelt hij zich nu op de schoot van Jolien en valt meteen in slaap.
Vrijdag zijn we o.a. naar Sidai geweest waar een heel lang gesprek volgt. Omdat zaken niet helemaal goed gaan ligt er een schone taak om vanaf het 0-punt het tehuis in te richten en de hygiëne aan te pakken. Dit lijkt nog een lange weg te worden.
Zaterdag was het een geweldige dag in Kiambu-West, dit is de jongens-highschool waar een laboratorium wordt gebouwd met hulp van het Greijdanus uit Hardenberg. Het ziet er geweldig uit. Iedereen is trots als een pauw en een lab geeft scholen een mogelijkheid om kwaliteit van onderwijs te verbeteren dus dat is super. Hier zien we vooruitgang! De ontmoeting met Simon en de andere sponsorkids is heerlijk. We eten chappatti en drinken soda dit is een gewoonte in Kenia als ouders de highschool bezoeken. Deze kids hebben geen ouders en nu nemen wij taak op ons. We praten over onderwijs, het belang van onderwijs voor je toekomst en zo nog meer. We genieten zichtbaar met z’n allen.
Vandaag beginnen we met een mini-dienst. James ‘preekt’ vanuit psalm 27. Ongelooflijk wat voor uitleg hij geeft als 18-jarige en wat voor gesprek er volgt. We zingen met elkaar en gaan dan over op een onderdeel dat bijna net zo belangrijk is, namelijk het koken van spagetti. Alle eer aan Jolien die er met de jongens een geweldige maaltijd van maakt.
De dagen vliegen om! Morgen hopen we weer een ander aspect op te pakken….er volgt snel meer.
Liefs Jolien en Ina
-
10 April 2011 - 19:15
Gertine:
Wat goed weer om zo jullie belevenissen daar in Kenia te volgen. Een hele goede tijd gewenst.
Liefs van Gertine -
10 April 2011 - 19:18
Inez:
Goed bezig, succes verder, veel liefs van ons allemaal, MIMJC -
10 April 2011 - 20:01
Mirjam DG:
Ow ik heb zo zin!!! Alles mooi voor mekaar daar maken dat is wel nodig zo te lezen helemaal leuk!
Succes en tot over 6 dagen;)
-
10 April 2011 - 20:16
Hallo Jolien En Ina,:
Fijn om iets van jullie te horen. Zo te lezen al weer druk met van alles.
Hoe lang duurde de wandeling?? 1 uur heen en 1 uur terug??
Wat is chappatti?? kun je dat eten??
Succes met alles de komende week/
Ps het is hier prachtig weer bijna 20 graden.
Maandag gaan we starten in Elim. alles staat op z'n plek (dank zij fantastische vrijwilligers + echtgenoot van vrijwilliger.
wel met leenmeubels.
Groetje van Grietje -
11 April 2011 - 04:47
Rian:
Je kan weer een boek schrijven :) Fijn om het verslag te lezen.
Succes en dikke kus van Rian en Thijs -
11 April 2011 - 06:56
Peetje:
echt leuk om weer alles te lezen, echt een heele goede mooie tijd toegewenst daar !!! -
11 April 2011 - 06:59
Gerieke:
Hallo!!
Oooh alweer heel veel meegemaakt.. Ik heb er echt ontzettend veel zin in.. Nog 6 nachtjes en dan komen we jullie kant op!! -
11 April 2011 - 07:49
Willemien En Pa Lubb:
Hallo dames.
Geweldig. Wat een belevenissen in zo'n korte tijd. Heel veel succes.
Jullie zijn dagelijks in onze gebeden.
Tot ziens -
11 April 2011 - 10:39
Buuf:
Fijn dat je alle "jongens" gesproken hebt. Heel veel succes in het opbouwen. Dat blijft toch altijd terug komen. Mooi dat de school al een fase verder is het het laboratoium. Later mag je hopelijk ook tevreden terugkijken op het werk voor Sidai en Rongai.
groetjes en sterkte met de activiteiten.
Anke -
11 April 2011 - 14:11
Mapanieland:
Wat valt er veel te doen!!.
Jullie weg gaat letterlijk en figuurlijk over moeilijke paden. Gelukkig is er ook blijdschap. Vreugde over de dingen die goed gaan. Blijde gezichten bij de kids.
Ga zo door. Aan het einde van de week krijg je hulp. Vele handen maken het werk licht.
Sterkte en wijsheid gewenst.
Doe de groeten aan Jolien.
Liefs,
Ma en Pa -
11 April 2011 - 16:48
Jeanet:
Mooi verhaal weer! Wat zijn jullie weer lekker bezig en wat gaaf dat Edwin nu kan lopen. Al gaan veel dingen niet soepel en vaak anders dan jullie hopen dit is toch super, zo'n klein ventje dat nu een toekomst heeft doordat hij kan lopen.
(ik moest denken aan hoe hij daar stond vorig jaar met uitgestrekte handjes in de omgekeerde stoel en aan jullie gedichtje in de vorige nieuwsbrief) Geweldig dat jullie daar in bij mogen dragen!
Succes met alles.
Liefs Jeanet
-
11 April 2011 - 17:36
Janny Van De W:
Fijn dat jullie veilig aangekomen zijn. Heel veel sterkte daar, want zo te lezen ligt er enorm veel werk. Wat mooi om te zien dat de kinderen/jongeren jullie zo gemist hebben. Hartelijke groeten van Janny van de Werfhorst. -
11 April 2011 - 18:32
Elliz:
Hoi, Ina,
Wat leuk om je belevenissen weer te lezen ik ga je weer volgen.
Een goede tijd toegewenst met de kinderen
groetjes van Elliz -
11 April 2011 - 20:48
Marian:
Hi Ina,
fijn te horen dat jullie goed zijn aangekomen en al weer heel wat hebben beleefd:) Heel veel succes en ook een hoop plezier met de kids!
liefs marian -
12 April 2011 - 14:45
Marieke:
Hoi hoi,
Heerlijk om jullie belevenissen te lezen.
Heel veel sterkte maar ook lekker genieten!
liefs -
12 April 2011 - 23:14
Bertina:
Hallo daar,
Ik zit nu in de nachtdienst dus ik dacht kan ik mooi een mailtje sturen naar jullie. Lekker wandelen ach als het in Putten niet kan dan maar in Kenia. Erg gaaf om jullie zo te volgen. Heel veel succes met jullie werk en God's zegen toegewenst bij alles. In gedachte en gebed zijn we bij jullie. Ik ga weer lekker werken.
Groetjes,
De van Oostendes. -
13 April 2011 - 17:53
Janneke:
Wat een verhalen alweer. Wat heerlijk dat de kinderen zo naar jullie verlangen en daar zelfs" smoesjes" voor verzinnen. Maar wat hebben jullie ook weer veel te doen.
Veel succes maar ook plezier gewenst deze tijd, dat jullie je doelen weer mogen behalen.
Groetjes en tot lees' -
13 April 2011 - 19:13
Gerard & Miranda:
Was je maar deelbaar :P
Wat een beroep word er op jullie gedaan pfff ..... Gods zegen en heel veel wijsheid toegewenst,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
