Modder, geen elektriciteit en Natasja
Door: Ina/Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
03 Mei 2011 | Kenia, Nairobi
Lieve allemaal,
Het is regenseizoen en dat zullen we weten. Het komt regelmatig met bakken uit de lucht en de wegen (meestal onverhard) veranderen in grote modderpoelen. It’s raining cats and dogs. Je mag hopen dat je heel snel ergens naar binnen kunt springen anders ben je werkelijk direct een verzopen kat. De regencapes, door een aantal van jullie aan ons meegegeven, komen precies op het goede moment dus uitstekend van pas. De kids kunnen nu gelukkig droog van en naar school. Afgelopen zondag zijn we, na de kerkdienst van Putten te hebben beluisterd via internet, met alle regencapes naar Christian Hands vertrokken. Een heel gesjouw want dat moet allemaal die berg op, daar hadden we ff geen zin in dus hebben we een taxi genomen. Het was vrij laat en dus hebben we de taxi ook maar meteen voor ’s avonds besteld. Na een meeting met Zippy werden de regencapes uitgedeeld en daarna was het voor ons de hoogste tijd om te gaan. Het regende intussen alweer diezelfde cats and dogs, dus we probeerden onder een klein parapluutje de 50 meter naar de auto zo snel mogelijk al glijdend af te leggen, gevolg: drijfnat. De taxichauffeur was inmiddels wat nerveus en het werd al snel duidelijk waarom. De auto kon de heuvel niet op omdat deze zo steil is en vol met modder en rotsblokken ligt dat dat alleen maar terugglijden in plaats van omhoog rijden kon betekenen. Tja, en daar sta je dan met je goede gedrag, midden op een weggetje in Kenia in de schemer en stromende regen! Wat nu? De visioenen van overnachten in het kindertehuis waren niet echt prettig. Maar gelukkig is er hier voor alles een oplossing. Ineens doemden er achter ons allerlei spookachtig fladderende figuren in de mooiste kleuren op, de jongens van Christian Hands kwamen gehuld in de regencapes eraan rennen om de auto te duwen. Ze lagen werkelijk dubbel van het lachen. 20 minuten en wat rokende banden later waren wij boven op de berg en de jongens, dankzij de regencapes, van top tot teen onder de modder maar niet nat! Pfff……
Al die regen zorgt er ook voor dat de elektriciteit momenteel tig keer per dag uitvalt. Pas dan merk je hoe verwend wij zijn. Hier zitten we regelmatig in het pikkedonker met de kaarsjes aan, hoe gezellig…. Gelukkig niet voor lang want er is een generator die verschrikkelijke benzinewalmen uitblaast waar wij gelukkigerwijs precies boven mogen zitten. Maar ons hoor je niet klagen want tenslotte hebben we ook weer niet zoveel kaarsen bij ons. Tja…. hoe zouden ze dat in de sloppenwijken doen met dit weer en zonder elektriciteit?
Rachel, de Dutch girls en Henk zitten inmiddels in de trein. Ze komen vanuit Mombasa deze kant weer op en schijnen, naar de gevoerde telefoongesprekken te horen, een geweldige safari en minivakantie te hebben gehad. Morgen kunnen jullie waarschijnlijk hun verhalen weer op de diverse sites lezen! Wij zijn benieuwd naar al hun verhalen en foto’s en wat minder naar hun, ongetwijfeld bruine kleurtje. We gaan nog anderhalve dag samen aan het werk waarna de meesten van ons vrijdag weer richting Nederland zullen vertrekken.
Tot slot nog een stukje waarom we steeds weer opnieuw leren waarom we hier mogen zijn. Vorige week zijn we naar een kindertehuis in Kibiku geweest dat Tunza heet . We wilden hier gaan kijken omdat ons dit gevraagd was ivm een eventuele samenwerking met Sidai, het kindertehuis dat we daar al ondersteunen. In Tunza is de toestand niet al te best. We kwamen in de babykamer en daar raakt het kinderleed je vaak het hardst, wat voor toekomst hebben deze kleintjes? Baby Natasja is de jongste van het stel, net 4 weken oud en gevonden in het bos. Het is een piepklein kindje. De baby’s worden gevoed met koemelk en dat schijnt niet al te best te zijn. De meeste kids worden er wel groot mee maar het bevat te weinig voeding. Vandaag kwamen we met Robyn, een verpleegster die hier al 30 jaar werkt,opnieuw in Tunza. Ze bekeek Natasja en onderzocht haar en het was al heel snel duidelijk, dit kindje was zo achteruit gegaan in de afgelopen week dat er snel iets moest gebeuren. Ze is nu 5 weken oud en nog geen 3 kilo. Ach, wat een ontzettend klein hoopje mens. Gelukkig hebben we mogen regelen dat er 20 potten goede babyvoeding naar Tunza zijn gegaan die door de vrijwilligsters daar gebruikt gaan worden om zowel Natasja als Patrick (3 maanden) van goede voeding te voorzien. Voordat we weg gaan wil Robyn bidden. Daar sta je dan met 7 mensen in een kring, Robyn bidt voor het kindertehuis en voor Patrick en Natasja. Letterlijk: bidt en werk!
De lijfspreuk van Robyn is: help ze een voor een, stap voor stap……..!
Groetjes en liefs
Anneke en Ina
Het is regenseizoen en dat zullen we weten. Het komt regelmatig met bakken uit de lucht en de wegen (meestal onverhard) veranderen in grote modderpoelen. It’s raining cats and dogs. Je mag hopen dat je heel snel ergens naar binnen kunt springen anders ben je werkelijk direct een verzopen kat. De regencapes, door een aantal van jullie aan ons meegegeven, komen precies op het goede moment dus uitstekend van pas. De kids kunnen nu gelukkig droog van en naar school. Afgelopen zondag zijn we, na de kerkdienst van Putten te hebben beluisterd via internet, met alle regencapes naar Christian Hands vertrokken. Een heel gesjouw want dat moet allemaal die berg op, daar hadden we ff geen zin in dus hebben we een taxi genomen. Het was vrij laat en dus hebben we de taxi ook maar meteen voor ’s avonds besteld. Na een meeting met Zippy werden de regencapes uitgedeeld en daarna was het voor ons de hoogste tijd om te gaan. Het regende intussen alweer diezelfde cats and dogs, dus we probeerden onder een klein parapluutje de 50 meter naar de auto zo snel mogelijk al glijdend af te leggen, gevolg: drijfnat. De taxichauffeur was inmiddels wat nerveus en het werd al snel duidelijk waarom. De auto kon de heuvel niet op omdat deze zo steil is en vol met modder en rotsblokken ligt dat dat alleen maar terugglijden in plaats van omhoog rijden kon betekenen. Tja, en daar sta je dan met je goede gedrag, midden op een weggetje in Kenia in de schemer en stromende regen! Wat nu? De visioenen van overnachten in het kindertehuis waren niet echt prettig. Maar gelukkig is er hier voor alles een oplossing. Ineens doemden er achter ons allerlei spookachtig fladderende figuren in de mooiste kleuren op, de jongens van Christian Hands kwamen gehuld in de regencapes eraan rennen om de auto te duwen. Ze lagen werkelijk dubbel van het lachen. 20 minuten en wat rokende banden later waren wij boven op de berg en de jongens, dankzij de regencapes, van top tot teen onder de modder maar niet nat! Pfff……
Al die regen zorgt er ook voor dat de elektriciteit momenteel tig keer per dag uitvalt. Pas dan merk je hoe verwend wij zijn. Hier zitten we regelmatig in het pikkedonker met de kaarsjes aan, hoe gezellig…. Gelukkig niet voor lang want er is een generator die verschrikkelijke benzinewalmen uitblaast waar wij gelukkigerwijs precies boven mogen zitten. Maar ons hoor je niet klagen want tenslotte hebben we ook weer niet zoveel kaarsen bij ons. Tja…. hoe zouden ze dat in de sloppenwijken doen met dit weer en zonder elektriciteit?
Rachel, de Dutch girls en Henk zitten inmiddels in de trein. Ze komen vanuit Mombasa deze kant weer op en schijnen, naar de gevoerde telefoongesprekken te horen, een geweldige safari en minivakantie te hebben gehad. Morgen kunnen jullie waarschijnlijk hun verhalen weer op de diverse sites lezen! Wij zijn benieuwd naar al hun verhalen en foto’s en wat minder naar hun, ongetwijfeld bruine kleurtje. We gaan nog anderhalve dag samen aan het werk waarna de meesten van ons vrijdag weer richting Nederland zullen vertrekken.
Tot slot nog een stukje waarom we steeds weer opnieuw leren waarom we hier mogen zijn. Vorige week zijn we naar een kindertehuis in Kibiku geweest dat Tunza heet . We wilden hier gaan kijken omdat ons dit gevraagd was ivm een eventuele samenwerking met Sidai, het kindertehuis dat we daar al ondersteunen. In Tunza is de toestand niet al te best. We kwamen in de babykamer en daar raakt het kinderleed je vaak het hardst, wat voor toekomst hebben deze kleintjes? Baby Natasja is de jongste van het stel, net 4 weken oud en gevonden in het bos. Het is een piepklein kindje. De baby’s worden gevoed met koemelk en dat schijnt niet al te best te zijn. De meeste kids worden er wel groot mee maar het bevat te weinig voeding. Vandaag kwamen we met Robyn, een verpleegster die hier al 30 jaar werkt,opnieuw in Tunza. Ze bekeek Natasja en onderzocht haar en het was al heel snel duidelijk, dit kindje was zo achteruit gegaan in de afgelopen week dat er snel iets moest gebeuren. Ze is nu 5 weken oud en nog geen 3 kilo. Ach, wat een ontzettend klein hoopje mens. Gelukkig hebben we mogen regelen dat er 20 potten goede babyvoeding naar Tunza zijn gegaan die door de vrijwilligsters daar gebruikt gaan worden om zowel Natasja als Patrick (3 maanden) van goede voeding te voorzien. Voordat we weg gaan wil Robyn bidden. Daar sta je dan met 7 mensen in een kring, Robyn bidt voor het kindertehuis en voor Patrick en Natasja. Letterlijk: bidt en werk!
De lijfspreuk van Robyn is: help ze een voor een, stap voor stap……..!
Groetjes en liefs
Anneke en Ina
-
03 Mei 2011 - 20:59
Jeanet:
Hoi,
Pfff, dat weggetje....wat steil omhoog!!!! Na dit verslag voor het eerst blij dat ik er niet bij was, want dan was het ook in de auto nat geworden. Super dat de kids nu in ieder geval droog blijven door de regencapes en dat jullie voeding hebben kunnen kopen voor de twee kleinsten. Voor ons allemaal zo heel gewoon waar we denk ik allemaal veel te weinig bij stil staan.
Wat vergeten we met z'n allen toch vaak hoe bevoorrecht we zijn. Goed om zo'n verhaal weer te lezen, ik hoop dat het beter gaat met de kleintjes nu ze goede voeding krijgen en dat ze er weer boven op komen. Je hebt natuurlijk ook allebei nog een grote koffer over......... ik weet wel een plekje voor ze.
Succes nog met alles de laatste dagen, een goede terugreis en fijn om je in het weekend weer te kunnen zien en spreken. Liefs Jeanet -
03 Mei 2011 - 21:11
Jolien:
Wauw, wat een belevenissen en indrukken nog allemaal zeg... ik zie jullie op de weg glijden en glibberen :-) en super dat de regencapes zo goed terecht zijn gekomen!
En wat een wereld leven veel kinderen in daar, geweldig dat jullie weer mochten zien waarom jullie daar mogen zijn!! En ook echt hulp kunnen bieden.
Nog een paar fijne dagen en tot vrijdag!
Dikke knuffel, Jolien -
03 Mei 2011 - 21:15
Ma En Pa Nieland:
We zijn diep onder de indruk.
En dan die foto's. Erg ontroerend!
-
03 Mei 2011 - 22:33
Marian Schutter:
fijn om jullie verhalen en belevenissen te lezen en me toch een beetje verbonden mag voelen met jullie. Jullie doen prachtig werk daar! Nog een paar fijne dagen toegewenst en dan weer naar ons zonnige kikkerlandje:)
liefs marian -
04 Mei 2011 - 07:16
Peetje:
echt heel ontroerend die verhalen over de kinderen het raakt mij echt ....een fijne behouden terugreis toegewenst en een goede aankomst in nederland -
04 Mei 2011 - 08:04
Tante Jannie Zeist:
Hallo allemaal nog een paar drukke dagen en dan weer afscheid nemen.
Veel sterkte, om de kinderen waar je van houdt weer achter te moeten laten.
Maar wel met de wetenschap dat God er wel voor ze is.
Een goede terug reis lieverds.
Hartelijke groet Tante jannie
-
04 Mei 2011 - 09:52
Bertina:
Hoi lieverds,
wat een gave foto van jou Ina met Patrick, je zou hem toch zo meenemen? En dan die regen wat een gedoe. Hier in Nederland zitten ze te wachten op een buitje dus stuur maar een klein beetje hierheen. Het gaat alweer opschieten voor jullie nog veel succes de laatste dagen en in gebed zijn we bij jullie.
xxx
De van Oostendes. -
04 Mei 2011 - 10:27
Marieke:
Geduld is een schone zaak! En dan doel ik vooral op jullie winkelervaringen in het vorige reisverslag.. Wat doen jullie goed werk daar.. petje af..
Wat is de wereld hard he.. aangrijpend om te lezen dat sommige kinderen menselijkerwijs geen toekomst hebben.
Veel bidden... en verder maar niet te veel zeggen. En vooral helpen en geven.
Nog een heel goede tijd verder! -
04 Mei 2011 - 11:01
Willemien En Pa L.:
Veel sterkte de laatste dagen en tot spoedig ziens. -
04 Mei 2011 - 11:03
Judith:
Hoe mooi blijft jullie werk toch telkens weer! Ga er erg van genieten en alvast een hele goede reis terug gewenst. TOt gauw, liefs judith -
05 Mei 2011 - 11:24
Elsbeth Beumer:
wat weer een belevenissen. Fijn dat ke kinderen nu regencapes hebben en een beetje droger blijven.
Zo'n klein kindje... gelukkig dat er goede voeding is geregeld. Hopelijk komen ze er weer bovenop. Zou bijna zeggen neem haar maar mee, zorg er hier wel voor, maar ja zo eenvoudig is het weer niet. Je kunt je hier niet voorstellen om in zulke omstandigheden te moeten leven. We zijn hier echt heel bevoorrecht. Dat weet je ook wel, maar als je zo als jullie dit met eigen ogen ziet, komt het wel echt heftig binnen. wens jullie nog veel succes en Gods zegen bij de laatste loodjes, kom veilig weer thuis en tot gauw, liefs, Elsbeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
