Aigohuruma again….

Jippie, het is van Igohuruma weer Aigohuruma geworden.
Ondertussen is het grootste deel van de groep aangekomen en de Kenianen weten niet meer waar ze kijken moeten. Overal kom je ineens blanke meiden tegen. Daar rennen er een paar richting de markt want dat fruit hier is heerlijk dus dat wordt met grote hoeveelheden ingeslagen. Iets verderop zitten er een paar te wachten op de volgende afspraak. In de matatu zie je er een paar langsscheuren die met een stel kinderen uit Christian Hands onderweg zijn naar het ziekenhuis. Ngong en omstreken weet ondertussen dat de blanke tornado is rondwaard.
Zondagmorgen zijn we met z’n allen naar Christian Hands geweest en hebben de kerkdienst daar gelijk ernstig verstoord. We vielen met 6 meiden vlak voor het derde punt binnen en moest er eerst ff gehugd worden. Daarna mocht Zippy proberen het derde punt van de preek tot een goed einde te brengen waarbij er regelmatig onderbrekingen waren omdat de preek over de jeugd en de ouderen ging en ze meedeelde dat de mensen boven de 40 echt oud zijn. Dit konden we natuurlijk niet zonder slag of stoot, nog wel in een preek, over onze kant laten gaan ook al omdat de kinderen het er allemaal mee eens leken te zijn.
Ina heeft de afgelopen week al heel wat in de steigers gezet dus de agenda staat vol afspraken en de Dutch girls kunnen ook direct aan de slag.
Gevolg: de Dutch girls zijn al twee keer naar het ziekenhuis geweest waardoor er binnenkort kinderen met brillen rondlopen en er hopelijk ontstoken ogen zullen gaan helen.
Maandagmorgen zaten we met z’n vijven in een heel klein huisje bij Erastus en Dorcas en….we hebben nu een medewerker in Kenia. Voor 1 dag per week hebben we Erastus aangenomen. We kennen hem ondertussen vier jaar en hij zal een aantal zaken voor ons gaan regelen zoals o.a. het betalen van het schoolgeld, het regelen van geboortebewijzen en onderhouden van contacten met scholen. Heerlijk om te weten dat er nu een steunpunt in Kenia is. Dinsdag is Ina met een aantal Dutch Girls naar CH geweest om te helpen bij de verhuizing. Het geld is daar schoon op maar er hangen peertjes zonder lampen, er zijn bedden zonder matrassen en de moeren uit een aantal bedden zijn verdwenen en dat ligt niet echt lekker rustig. Daar moest ff wat aan gebeuren waardoor er nu weer licht in de duisternis is en de bedden fatsoenlijk in elkaar zitten. Ook zijn er grote zakken mais en bonen aangesleept zodat de kinderen weer iets anders krijgen dan alleen droge rijst. Soms is het zo eenvoudig om te helpen! Rachel en Anneke zijn naar Kiambu West geweest om te bekijken hoe de bouw van de sciencelabs vordert… en zowaar het is bijna klaar. We zijn helemaal enthousiast om te zien wat een actie op het Greijdanus hier teweeg heeft gebracht. De grootte van de school is verdubbeld en het ziet er prachtig uit. Iedereen is er ongelofelijk blij mee en trots op enne… wij niet in de laatste plaats. Doen we alleen maar leuke dingen? Nee, was het maar waar. Er worden moeilijke gesprekken met de kids gevoerd. Opnieuw zien we ons voor problemen met vooral de oudere kids geplaatst. Wat wordt het steeds duidelijker dat we deze groep heel anders moeten benaderen dan de overige kinderen. Soms lijken ze niet te handhaven. Het is fijn om hier met elkaar te zijn en er ook met elkaar over door te kunnen spreken.

Vanmorgen is Anneke met de Dutch girls en Rachel naar Kazuri beads geweest. En dat levert heel wat koeien op, kan ik meedelen. Het is wat vervelend maar Anneke wordt als de moeder van het hele stel gezien. Staan we daar te wachten op een matatu, ziet een matatudriver die de andere kant op rijdt ons staan, scheurt met dat geval naar ons toe en wil graag met een verder lege matatu met 6 blanke meiden rondrijden. En…. vervolgens wordt er geïnformeerd hoe hij een van deze blanke vrouwen kan krijgen. Anneke heeft 50 koeien gevraagd!! Binnenkort zal er dus een Lub-farm in Kenia starten. Hopelijk hebben ze hier geen melkquota want die veestapel van 50 koeien kan natuurlijk nog aardig uitgebreid gaan worden.

We zullen jullie van deze en meer serieuze ontwikkelingen op de hoogte houden.

Veel liefs,
Ina
Anneke