Ontploffingsgevaar?
Door: Ina/Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
19 December 2011 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
Eindelijk is hier het eerste verslag van de reis naar Kenia die vrijdagmiddag is begonnen.
We zijn alweer druk aan de slag en daarom heeft dit verslag even op zich laten wachten.
Dat betekent natuurlijk niet dat er niet genoeg gebeurd zou zijn dat het vermelden waard is.
Dus laten we maar snel beginnen.
Het verhaal begint eigenlijk bij vorige week woensdagavond.
Bij Anneke zijn haar vrienden op bezoek om nog even een wijntje te drinken en daar worden natuurlijk de nodige opmerkingen gemaakt over de belachelijke hoeveelheid bagage. Het is duidelijk dat dit nooit zal gaan passen en dat de koffer voor de handbagage ook volgepropt zal moeten worden. Nadat deze tas is bekeken, is het de vrienden volkomen duidelijk dat Anneke toch enigszins gestoord is om met zoveel fotografiespullen op reis te gaan waarbij zelfs de verstandskies van een leeuw op 600 meter afstand nog scherp te fotograferen is. Er is erg veel hilariteit.
Vrijdag vertrekken we en wat gebeurt er in Dusseldorf? Anneke wordt staande gehouden en tussen twee vriendelijke edoch zeer strenge heren afgevoerd naar een aparte ruimte omdat diezelfde koffer waarin die mooie lens zit om de verstandskies te fotograferen, aan een bommenonderzoek zal moeten worden onderworpen. Ze wordt gesommeerd om de koffer zelf open te maken, in verband met vingerafdrukken natuurlijk, en vervolgens wordt Crime Scene Investigation erop los gelaten met allerlei ingenieuze flapjes papier die vrolijk over de koffer worden gezwabberd waarbij men wil bewijzen dat Anneke de laatste dagen met springstoffen in de weer is geweest. Tot onze grote verbazing hebben ze niets kunnen vinden. Slechte onderzoekers…….
Na deze nieuwe ervaringen zijn we vervolgens keurig op tijd op zaterdagmorgen om 7 uur in Kenia aangekomen. Rachel lag op dat moment al lekker te slapen. Wij zijn ook nog een uurtje het bed ingedoken waarna Rachel ons kwam begroeten en de drie musketiers (de vrouwelijke vorm van musketiers weten we niet te bedenken) compleet zijn in Kenia.
We hebben ons eerste matatu-ritje gepakt om Simon en James te begroeten die een baantje op de markt hebben. Het was goed ze weer te zien maar…… ze logeren momenteel bij de eigenaresse van de marktkraam, Sarah, en deze dame wilde ons graag ontmoeten. Wat tot gevolg had dat we binnen de kortste keren in haar auto door Ngong scheurden en haar hele huis moesten bekijken.
We moeten blijven slapen, zondag naar de doopdienst van haar dochter, vervolgens de hele dag naar een party en een maaltijd naar binnen werken. Voorzichtig hebben we uitgelegd dat we in Kenia zijn om te werken. Maar we waren niet zo goed of zondagmorgen reden wij, keurig gekleed, prompt naar de totaal verkeerde kerk om de doopdienst bij te wonen. Vervolgens met een noodgang door Ngong om naar de goede kerk te gaan. Zowaar de dopelingen stonden voor in de kerk klaar alsof ze op ons stonden te wachten. Vervolgens bleek er avondmaal te zijn. We zaten in het gangpad omdat de hele kerk stampvol zat en tijdens het avondmaal was het wel de bedoeling dat wij in de bankjes gingen zitten. Nou….. wij hebben besloten geen gebruik te maken van dit genereuze aanbod. Dit had enigszins te maken met de geurstoffen die onze neuzen al vanuit het gangpad prikkelden. En dus stonden wij binnen de kortste keren weer lekker buiten in het zonnetje.
Sarah wilde ons met de auto wegbrengen naar onze volgende bestemming en Rachel vond dat haar postuur het meest in aanmerking kwam om achterin de auto plaats te nemen. Maar soms blijkt hier dat we zelf niet zo veel te vertellen hebben. Rachel wurmde zich achterin de auto om vervolgens te horen te krijgen dat ze daar echt niet kon zitten en dat ze een bank naar voren op moest schuiven en dus probeerde ze achterstevoren de auto weer uit te kruipen waarbij ineens een gil en een scheurend geluid de stilte verbraken. We keken verschrikt op welk geluid waar vandaan kwam en het bleek dat het scheurende geluid bij haar bilpartij vandaan kwam en de gil bij een hoger gelegen deel van Rachel. Ze liep er ineens wat blootjes bij. We kregen de indruk dat de wangen van 3 Keniaanse tieners in de auto enigszins blosjes vertoonden en de lachende gezichten spraken boekdelen. Een sjaal bracht uitkomst en met sjaal en al kon Rachel zich thuis eerst gaan verkleden en is ze nu een broek armer. Dat terwijl ze al het gevoel heeft dat ze maar voor de helft van de dagen genoeg kleding bij zich heeft.
Aan het einde van de dag gingen we maar weer op pad, nu voor de party, want ja…. Je kunt ook niet te onbeleefd zijn en de uitnodiging zomaar afslaan. Maar…. er zijn grenzen aan onze beleefdheid en die bleken te liggen bij het stuk geitendarm dat we voorgeschoteld kregen. We hebben deze heerlijke delicatesse af moeten slaan. Het gevolg? We vertrokken met een hele gebraden geitenpoot onder de arm omdat het niet kan bestaan dat je op visite komt en niet eet. Wat is dat in Nederland toch goed geregeld met een kopje koffie met een koekje! Die geitenpoot lijkt ook echt op een geitenpoot, zoals dat wel eens wil gebeuren met geitenpoten en dat liet de eetlust direct totaal verdwijnen.
Vervolgens hebben we nog heerlijk een poosje in de tuin gezeten, ingepakt en ingesmeerd tegen de muggen maar oh wat prettig, met een glaasje wijn en een goed gesprek.
Vandaag hebben we diverse gesprekken gevoerd en zowaar een half uurtje in de zon gezeten. En nu…moet eerst dit verhaal geschreven worden waarna we vanavond nog even bezig zijn met de kerstkadootjes voor de kids.
Het schema voor de komende dagen zit alweer vol dus…… de verhalen volgen dan vanzelf.
Heel hartelijke groet vanuit Kenia
van die drie
Eindelijk is hier het eerste verslag van de reis naar Kenia die vrijdagmiddag is begonnen.
We zijn alweer druk aan de slag en daarom heeft dit verslag even op zich laten wachten.
Dat betekent natuurlijk niet dat er niet genoeg gebeurd zou zijn dat het vermelden waard is.
Dus laten we maar snel beginnen.
Het verhaal begint eigenlijk bij vorige week woensdagavond.
Bij Anneke zijn haar vrienden op bezoek om nog even een wijntje te drinken en daar worden natuurlijk de nodige opmerkingen gemaakt over de belachelijke hoeveelheid bagage. Het is duidelijk dat dit nooit zal gaan passen en dat de koffer voor de handbagage ook volgepropt zal moeten worden. Nadat deze tas is bekeken, is het de vrienden volkomen duidelijk dat Anneke toch enigszins gestoord is om met zoveel fotografiespullen op reis te gaan waarbij zelfs de verstandskies van een leeuw op 600 meter afstand nog scherp te fotograferen is. Er is erg veel hilariteit.
Vrijdag vertrekken we en wat gebeurt er in Dusseldorf? Anneke wordt staande gehouden en tussen twee vriendelijke edoch zeer strenge heren afgevoerd naar een aparte ruimte omdat diezelfde koffer waarin die mooie lens zit om de verstandskies te fotograferen, aan een bommenonderzoek zal moeten worden onderworpen. Ze wordt gesommeerd om de koffer zelf open te maken, in verband met vingerafdrukken natuurlijk, en vervolgens wordt Crime Scene Investigation erop los gelaten met allerlei ingenieuze flapjes papier die vrolijk over de koffer worden gezwabberd waarbij men wil bewijzen dat Anneke de laatste dagen met springstoffen in de weer is geweest. Tot onze grote verbazing hebben ze niets kunnen vinden. Slechte onderzoekers…….
Na deze nieuwe ervaringen zijn we vervolgens keurig op tijd op zaterdagmorgen om 7 uur in Kenia aangekomen. Rachel lag op dat moment al lekker te slapen. Wij zijn ook nog een uurtje het bed ingedoken waarna Rachel ons kwam begroeten en de drie musketiers (de vrouwelijke vorm van musketiers weten we niet te bedenken) compleet zijn in Kenia.
We hebben ons eerste matatu-ritje gepakt om Simon en James te begroeten die een baantje op de markt hebben. Het was goed ze weer te zien maar…… ze logeren momenteel bij de eigenaresse van de marktkraam, Sarah, en deze dame wilde ons graag ontmoeten. Wat tot gevolg had dat we binnen de kortste keren in haar auto door Ngong scheurden en haar hele huis moesten bekijken.
We moeten blijven slapen, zondag naar de doopdienst van haar dochter, vervolgens de hele dag naar een party en een maaltijd naar binnen werken. Voorzichtig hebben we uitgelegd dat we in Kenia zijn om te werken. Maar we waren niet zo goed of zondagmorgen reden wij, keurig gekleed, prompt naar de totaal verkeerde kerk om de doopdienst bij te wonen. Vervolgens met een noodgang door Ngong om naar de goede kerk te gaan. Zowaar de dopelingen stonden voor in de kerk klaar alsof ze op ons stonden te wachten. Vervolgens bleek er avondmaal te zijn. We zaten in het gangpad omdat de hele kerk stampvol zat en tijdens het avondmaal was het wel de bedoeling dat wij in de bankjes gingen zitten. Nou….. wij hebben besloten geen gebruik te maken van dit genereuze aanbod. Dit had enigszins te maken met de geurstoffen die onze neuzen al vanuit het gangpad prikkelden. En dus stonden wij binnen de kortste keren weer lekker buiten in het zonnetje.
Sarah wilde ons met de auto wegbrengen naar onze volgende bestemming en Rachel vond dat haar postuur het meest in aanmerking kwam om achterin de auto plaats te nemen. Maar soms blijkt hier dat we zelf niet zo veel te vertellen hebben. Rachel wurmde zich achterin de auto om vervolgens te horen te krijgen dat ze daar echt niet kon zitten en dat ze een bank naar voren op moest schuiven en dus probeerde ze achterstevoren de auto weer uit te kruipen waarbij ineens een gil en een scheurend geluid de stilte verbraken. We keken verschrikt op welk geluid waar vandaan kwam en het bleek dat het scheurende geluid bij haar bilpartij vandaan kwam en de gil bij een hoger gelegen deel van Rachel. Ze liep er ineens wat blootjes bij. We kregen de indruk dat de wangen van 3 Keniaanse tieners in de auto enigszins blosjes vertoonden en de lachende gezichten spraken boekdelen. Een sjaal bracht uitkomst en met sjaal en al kon Rachel zich thuis eerst gaan verkleden en is ze nu een broek armer. Dat terwijl ze al het gevoel heeft dat ze maar voor de helft van de dagen genoeg kleding bij zich heeft.
Aan het einde van de dag gingen we maar weer op pad, nu voor de party, want ja…. Je kunt ook niet te onbeleefd zijn en de uitnodiging zomaar afslaan. Maar…. er zijn grenzen aan onze beleefdheid en die bleken te liggen bij het stuk geitendarm dat we voorgeschoteld kregen. We hebben deze heerlijke delicatesse af moeten slaan. Het gevolg? We vertrokken met een hele gebraden geitenpoot onder de arm omdat het niet kan bestaan dat je op visite komt en niet eet. Wat is dat in Nederland toch goed geregeld met een kopje koffie met een koekje! Die geitenpoot lijkt ook echt op een geitenpoot, zoals dat wel eens wil gebeuren met geitenpoten en dat liet de eetlust direct totaal verdwijnen.
Vervolgens hebben we nog heerlijk een poosje in de tuin gezeten, ingepakt en ingesmeerd tegen de muggen maar oh wat prettig, met een glaasje wijn en een goed gesprek.
Vandaag hebben we diverse gesprekken gevoerd en zowaar een half uurtje in de zon gezeten. En nu…moet eerst dit verhaal geschreven worden waarna we vanavond nog even bezig zijn met de kerstkadootjes voor de kids.
Het schema voor de komende dagen zit alweer vol dus…… de verhalen volgen dan vanzelf.
Heel hartelijke groet vanuit Kenia
van die drie
-
19 December 2011 - 16:10
Mirjam:
HIHIHI hilarisch had ik bij willen zijn;)
Nou fijn dat alles goed gegaan is en jullie lekker overactief bezig zijn!! wille jullie jezelf niet gaan overwerken daar.. ;)
Nou je hbet ons nu wel weer genoeg jaloers gemaakt.. ht is hier lekker koud hoor!!
Succes met alles nog! kussss -
19 December 2011 - 16:20
Diny Bosman:
Wat een verhaal, zeg! Ik benijd jullie volstrekt niet. Maar geweldig dat je het doet. Wat gaat het kerstmenue brengen? Ach, wat zijn we toch verwend. Heel veel sterkte !
-
19 December 2011 - 17:37
Bertina:
Lieve Ina en Anneke, wat een ervaring. Eigenlijk raar dat je die poot niet hebt gegeten, ziet er toch heerlijk uit op de foto. Ben blij dat ik een gehaktbal had. Mooi dat jullie er weer zijn met de verhalen. Ik was al bang dat ik jullie niet kon volgen, want zag wel de verhalen van Rachel. Ik hoop dat alles goed mag gaan en dat je kunt doen waarvoor je bent gekomen. Er zullen echter ongetwijfeld wel weer dingen gebeuren waar je totaal geen grip op hebt. Wij denken hier in het koude,natte Putten aan jullie, en in gebed zijn we bij jullie. Sterkte met alles en tot horens.
De van Oostendes -
19 December 2011 - 17:40
Gerieke:
Hallo!!
Hahaha het klinkt weer echt heerlijk als "Kenia"!! Haha wel flauw dat jullie die geitenpoot niet hebben opgegeten.. Is best te doen toch? ;)
Heel veel succes met alle gesprekken en ook genieten he!
Liefs Gerieke -
19 December 2011 - 18:09
Gertine:
Hahahhaha hihihihihi we hebben hier allemaal dubbel gelegen om jullie prachtige verhaal, van begin tot eind geweldig! Maar wat nog geweldiger is, is dat jullie daar zulk enorm goed werk mogen doen en werkelijk iets mogen betekenen voor de kinderen. :)
Heel veel zegen gewenst bij alles wat jullie doen en tegenkomen. Groeten van Gertine -
19 December 2011 - 18:09
Gertine:
Hahahhaha hihihihihi we hebben hier allemaal dubbel gelegen om jullie prachtige verhaal, van begin tot eind geweldig! Maar wat nog geweldiger is, is dat jullie daar zulk enorm goed werk mogen doen en werkelijk iets mogen betekenen voor de kinderen. :)
Heel veel zegen gewenst bij alles wat jullie doen en tegenkomen. Groeten van Gertine -
19 December 2011 - 19:25
Pa Lubbers:
Het kerstdiner zal bestaan uit nijlpaard-poot.
Een dikke knuffel en veel sterkte voor allen. -
19 December 2011 - 21:35
Gerard&Miranda:
Stelletje kieskouwers ;)
Succes meiden.
We denken aan jullie. -
19 December 2011 - 23:32
Marion:
hahahha... tjongejonge... miesmuizers..;).. Zet Rachel nou haar tanden in die poot op de foto;)?? Leuk om het keukentje weer te zien. Doe Lorna de groetjes en veel succes met alles:) Liefs -
20 December 2011 - 07:21
Simon En Geeske:
Heerlijk zeg, 25graden, wij zitten in de sneew. We wensen jullie een goede tijd. En eet smakelijk! -
20 December 2011 - 07:24
Geeske:
Jullie snappen vanzelf wel dat het sneeuw moet zijn. -
20 December 2011 - 20:29
Alrik, Japke & Marit:
Hallo,
Wij zitten hier nu heel gezellig muziekje te luisteren en Marit is haar nopjes:)In plaats van Kees een flinke borrel. Succes met jullie werk daar en eten!
Knuffels en zegen!
Alrik, Japke, Marit en de boys! -
21 December 2011 - 07:18
Carolien De Jong:
Wat goed om jullie weer op deze manier te 'volgen'. Wat een toestand met die controle. Maar ja, voor de algehele veiligheid niet verkeerd. En dan in Kenia. Veel te doen voor jullie. Succes daarmee en blijven genieten van af en toe zon en af en toe een wijntje.
Groetjes!
-
21 December 2011 - 15:33
SONJA:
WEER VEEL LOL WAT IK WEER LEES,EN WEER EEN DRUK PROGRAMMA.HEEL VEEL SUCCES GEWENST MET JULLIE PRACHTIGE WERK DAAR.EN MOOIE LIEFDEVOLLE KERSTDAGEN SAMEN MET DE KINDEREN GEWENST.GROETJES SONJA JAGER -
22 December 2011 - 18:15
Marieke:
Heerlijk om weer wat van jullie te lezen. Heel veel zegen daar!
Heb op de Kerstmarkt in Putten een gebreide kerstbal gekocht bij jullie kraam. :) -
24 December 2011 - 16:11
Esther:
Heerlijk al die kenia verhalen!! :) Kan er echt van genieten!! Fijne kerstdagen morgen!! -
27 December 2011 - 10:51
Gerrit Overweg :
Als wij jullie verhaal lezen is het leven (en eten!) in Enschede toch wel wat minder heftig.
Veel succes bij de dingen die nog gedaan moeten worden en vooral: Gods zegen!
Gerrit en Marga Overweg -
28 December 2011 - 19:01
Gré Bosman:
Geweldig jullie verhalen en natuur ook
het geweldige werk door jullie verricht
en nog verrichten!
Een Keniaans kerstdiner levert een heel
verhaal, al veel het geheel niet helemaal
in de "smaak".
Hartelijke groeten en heel veel sterkte en Gods zegen toegewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
