de eerste week
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
15 December 2018 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
Fijn dat jullie weer mee willen lezen en leven met onze avonturen in Kenia.
Of het nu de 2e of de 20-ste keer is, het blijft een avontuur om in Kenia aan het werk te zijn. Er is altijd een planning maar we weten nooit hoe de dagen zullen lopen en wat er weer op ons pad zal komen. Herma, schoonzus van Anneke, is deze keer mee op reis om als vrijwilliger aan de slag te gaan in Kenia. We zijn vorige week zaterdag geland in Nairobi en kwamen terecht in een schattig klein huisje bij een boerenbedrijf. De shamba (het land van de boer) ligt achter de compound waar wij wonen. We halen de groente zo vers van het veld. Het leven hier is een soort combi tussen camperen en een huis. Voor de geïntereseerden onder jullie, ons afgrijselijk lelijke mooie lieve kerstboompje staat weer te schijnen in ons woonkamertje.
We hebben zondag direct weer onze heerlijke kerst-kerkdienst meegemaakt. Het is elk jaar weer een belevenis om het koor en het orkest te horen. Hark, the herald angel sing en..... kerst is weer begonnen.
Maandag en dinsdag hebben we de highscholers ontmoet. Poeh, wat een gesprekken, maandag leek er geen eind aan de stroom leerlingen te komen. We nemen jullie graag even weer mee in een paar verhalen.
Patrick zit tegenover ons, heeft het heel goed gedaan op school. Patrick is een Masai en je weet nooit waar hij precies vandaan komt reizen om ons te ontmoeten. De Masai gaan achter hun koeien aan en die beesten zijn deze keer wel heel erg de weg kwijtgeraakt, lijkt het. Wij betalen het transport van de highscholers als ze ons op komen zoeken. Deze keer had Patrick beter met het vliegtuig kunnen komen afgaande op de transportfees die we hem moeten betalen, ongelofelijk. Hij is de vorige dag aangekomen nadat hij meer dan een dag heeft gereisd en kan ook niet dezelfde dag terug. Alles bij elkaar reist hij dus 4 dagen om ons een half uur te spreken. We hebben het gesprek maar wat verlengd, gewoon voor het idee. Anneke vraagt hem wat hij, als hij wat voor zijn moeder mee zou mogen nemen, zou willen hebben. Euh nou daar wist hij wel een antwoord op, hij zou graag een telefoon voor zijn moeder willen hebben. Ach ja, hij komt ergens midden uit de rimboe uit Masia land, waar de kans nogal klein is dat er veel mensen een telefoon hebben. Ma zal amper iemand anders kunnen vinden waarmee ze uberhaupt zou kunnen bellen, maar het idee is best wel leuk. Niet dat dit helemaal de bedoeling van Anneke was, dus voorzichtig geeft Anneke aan dat ze iets eetbaars bedoelde. Ohhhh, dan graag chocolade. Mr. Kwaka kijkt op en vraagt aan Patrick wat chocolade is. Nou dat weet Patrick niet maar hij heeft het woord zien staan op zo’n reep die bij de kassa van de winkel ligt. En dat zag er wel lekker uit. Tja.... we werken met kinderen die zelfs geen idee hebben van de smaak van chocolade. Nu wel ......reken daar maar op.
In april hebben we met een aantal leerlingen prestatieafspraken gemaakt, jaja wat we al niet uit Nederland meenemen, ook dat doen we hier soms om kinderen te motiveren. Het gaat dan vaak om leerlingen die eigenlijk boven niveau presteren en die we willen aanmoedigen om op dat hoge niveau te blijven. Met een aantal van hen hadden we afspraken gemaakt over een reep chocolade. 3 Repen gingen vandaag de deur uit. 3 uit 3 is toch een mooie score. Prachtig als je hen dan vraagt of ze weten wat we in april hebben afgesproken. Soms zijn ze te verlegen om antwoord te geven maar nu kwamen de afspraken van april er heel snel uit. Heerlijk om te zien!
Oh ja en niets puberaals is hen vreemd. Als we aan één van de jongens vragen wat de reden is dat z’n prestaties toch wat minder zijn dan afgesproken, is het antwoord: ‘ligt aan de leraar’. Waar horen we dit vaker? Een andere jongen is al wat mondiger, die heeft het hoofd van de school ter verantwoording geroepen, hahaha. Hij kon er tenslotte echt niets aan doen dat hij de vragen van het examen niet begreep.
Aan het einde van de dag bleken er ook nog 3 nieuwe intakers in het lokaal op ons te zitten wachten. En ja hoor, daar gingen we weer. De jongeren moeten hun examenresultaten + een brief van de pastor en chief uit het dorp bij zich hebben waarin omschreven staat dat er geen mogelijkheden zijn om onderwijs te volgen zonder hulp van buitenaf. Deze 3 meisjes hadden de papieren keurig voor elkaar zodat de gesprekken konden plaatsvinden.
Anneke stelt Linet, het eerste meisje, wat op haar gemak en legt het werk van de stichting en de mogelijkheden rondom onderwijs uit. Daarna vraagt ze het meisje te vertellen hoe haar gezinssituatie is. Haar vader is overleden toen ze 6 jaar oud was, vervolgens zijn ze verstoten door de familie van de vader. Haar oma is een oude vrouw en haar opa is overleden. Haar moeder werkt op een boerderij en maakt hier hele lange dagen. Ze verdient daarmee......150 KES per dag. Dat is 1,30 euro. Soms als Linet vakantie heeft, werkt ze mee en verdient dan nog extra 100 KES per dag, is 86 eurocent. Slavernij is het woord dat het dichtst in de buurt komt van dit soort praktijken. Daarmee kun je niet overleven, laat staan dat Linet ooit naar de highschool kan gaan. Wanneer wordt het beter? Wanneer gaan we met elkaar zorgen dat mensen een menswaardig bestaan krijgen?
Hoe we het doen en hoe we het gaan betalen weet ik nog niet, maar dit meisje gaat straks via Huruma MEVA naar school. Ze zal een kans krijgen die haar moeder nooit heeft gehad. En wat hoop en bid ik dat dit meisje straks voor haar moeder kan zorgen! We laten haar niet voor 86 cent per dag op de shamba werken. Ze heeft potverdorie 371 punten gehaald voor haar schoolexamen. Dit meisje zit tegen VWO niveau aan.
En zo gaan de dagen weer voorbij met hoogte- en dieptepunten.
Heerlijk om alle bekenden weer te ontmoeten. Lastig om hen soms te helpen om anders te gaan denken. Leren om het zelf te gaan doen, om op eigen benen te gaan staan. Maar stapje voor stapje komen we ergens.
Er liggen ook prachtige nieuwe plannen op tafel om de vrouwen in de slum en daarmee hun kinderen te gaan helpen. Maar daar vertellen we later meer over.
Hartelijke groet en tot de volgende keer,
Herma
Anneke
Fijn dat jullie weer mee willen lezen en leven met onze avonturen in Kenia.
Of het nu de 2e of de 20-ste keer is, het blijft een avontuur om in Kenia aan het werk te zijn. Er is altijd een planning maar we weten nooit hoe de dagen zullen lopen en wat er weer op ons pad zal komen. Herma, schoonzus van Anneke, is deze keer mee op reis om als vrijwilliger aan de slag te gaan in Kenia. We zijn vorige week zaterdag geland in Nairobi en kwamen terecht in een schattig klein huisje bij een boerenbedrijf. De shamba (het land van de boer) ligt achter de compound waar wij wonen. We halen de groente zo vers van het veld. Het leven hier is een soort combi tussen camperen en een huis. Voor de geïntereseerden onder jullie, ons afgrijselijk lelijke mooie lieve kerstboompje staat weer te schijnen in ons woonkamertje.
We hebben zondag direct weer onze heerlijke kerst-kerkdienst meegemaakt. Het is elk jaar weer een belevenis om het koor en het orkest te horen. Hark, the herald angel sing en..... kerst is weer begonnen.
Maandag en dinsdag hebben we de highscholers ontmoet. Poeh, wat een gesprekken, maandag leek er geen eind aan de stroom leerlingen te komen. We nemen jullie graag even weer mee in een paar verhalen.
Patrick zit tegenover ons, heeft het heel goed gedaan op school. Patrick is een Masai en je weet nooit waar hij precies vandaan komt reizen om ons te ontmoeten. De Masai gaan achter hun koeien aan en die beesten zijn deze keer wel heel erg de weg kwijtgeraakt, lijkt het. Wij betalen het transport van de highscholers als ze ons op komen zoeken. Deze keer had Patrick beter met het vliegtuig kunnen komen afgaande op de transportfees die we hem moeten betalen, ongelofelijk. Hij is de vorige dag aangekomen nadat hij meer dan een dag heeft gereisd en kan ook niet dezelfde dag terug. Alles bij elkaar reist hij dus 4 dagen om ons een half uur te spreken. We hebben het gesprek maar wat verlengd, gewoon voor het idee. Anneke vraagt hem wat hij, als hij wat voor zijn moeder mee zou mogen nemen, zou willen hebben. Euh nou daar wist hij wel een antwoord op, hij zou graag een telefoon voor zijn moeder willen hebben. Ach ja, hij komt ergens midden uit de rimboe uit Masia land, waar de kans nogal klein is dat er veel mensen een telefoon hebben. Ma zal amper iemand anders kunnen vinden waarmee ze uberhaupt zou kunnen bellen, maar het idee is best wel leuk. Niet dat dit helemaal de bedoeling van Anneke was, dus voorzichtig geeft Anneke aan dat ze iets eetbaars bedoelde. Ohhhh, dan graag chocolade. Mr. Kwaka kijkt op en vraagt aan Patrick wat chocolade is. Nou dat weet Patrick niet maar hij heeft het woord zien staan op zo’n reep die bij de kassa van de winkel ligt. En dat zag er wel lekker uit. Tja.... we werken met kinderen die zelfs geen idee hebben van de smaak van chocolade. Nu wel ......reken daar maar op.
In april hebben we met een aantal leerlingen prestatieafspraken gemaakt, jaja wat we al niet uit Nederland meenemen, ook dat doen we hier soms om kinderen te motiveren. Het gaat dan vaak om leerlingen die eigenlijk boven niveau presteren en die we willen aanmoedigen om op dat hoge niveau te blijven. Met een aantal van hen hadden we afspraken gemaakt over een reep chocolade. 3 Repen gingen vandaag de deur uit. 3 uit 3 is toch een mooie score. Prachtig als je hen dan vraagt of ze weten wat we in april hebben afgesproken. Soms zijn ze te verlegen om antwoord te geven maar nu kwamen de afspraken van april er heel snel uit. Heerlijk om te zien!
Oh ja en niets puberaals is hen vreemd. Als we aan één van de jongens vragen wat de reden is dat z’n prestaties toch wat minder zijn dan afgesproken, is het antwoord: ‘ligt aan de leraar’. Waar horen we dit vaker? Een andere jongen is al wat mondiger, die heeft het hoofd van de school ter verantwoording geroepen, hahaha. Hij kon er tenslotte echt niets aan doen dat hij de vragen van het examen niet begreep.
Aan het einde van de dag bleken er ook nog 3 nieuwe intakers in het lokaal op ons te zitten wachten. En ja hoor, daar gingen we weer. De jongeren moeten hun examenresultaten + een brief van de pastor en chief uit het dorp bij zich hebben waarin omschreven staat dat er geen mogelijkheden zijn om onderwijs te volgen zonder hulp van buitenaf. Deze 3 meisjes hadden de papieren keurig voor elkaar zodat de gesprekken konden plaatsvinden.
Anneke stelt Linet, het eerste meisje, wat op haar gemak en legt het werk van de stichting en de mogelijkheden rondom onderwijs uit. Daarna vraagt ze het meisje te vertellen hoe haar gezinssituatie is. Haar vader is overleden toen ze 6 jaar oud was, vervolgens zijn ze verstoten door de familie van de vader. Haar oma is een oude vrouw en haar opa is overleden. Haar moeder werkt op een boerderij en maakt hier hele lange dagen. Ze verdient daarmee......150 KES per dag. Dat is 1,30 euro. Soms als Linet vakantie heeft, werkt ze mee en verdient dan nog extra 100 KES per dag, is 86 eurocent. Slavernij is het woord dat het dichtst in de buurt komt van dit soort praktijken. Daarmee kun je niet overleven, laat staan dat Linet ooit naar de highschool kan gaan. Wanneer wordt het beter? Wanneer gaan we met elkaar zorgen dat mensen een menswaardig bestaan krijgen?
Hoe we het doen en hoe we het gaan betalen weet ik nog niet, maar dit meisje gaat straks via Huruma MEVA naar school. Ze zal een kans krijgen die haar moeder nooit heeft gehad. En wat hoop en bid ik dat dit meisje straks voor haar moeder kan zorgen! We laten haar niet voor 86 cent per dag op de shamba werken. Ze heeft potverdorie 371 punten gehaald voor haar schoolexamen. Dit meisje zit tegen VWO niveau aan.
En zo gaan de dagen weer voorbij met hoogte- en dieptepunten.
Heerlijk om alle bekenden weer te ontmoeten. Lastig om hen soms te helpen om anders te gaan denken. Leren om het zelf te gaan doen, om op eigen benen te gaan staan. Maar stapje voor stapje komen we ergens.
Er liggen ook prachtige nieuwe plannen op tafel om de vrouwen in de slum en daarmee hun kinderen te gaan helpen. Maar daar vertellen we later meer over.
Hartelijke groet en tot de volgende keer,
Herma
Anneke
-
15 December 2018 - 09:53
Aline:
Wat geweldig dat jullie weer mogen en kunnen helpen in een land waar zoveel armoede is!!
We bidden jullie Gods zegen toe. Fijne en goede dagen gewenst met elkaar, liefs André en Aline -
15 December 2018 - 10:08
Margot:
Hoi Herma en anneke in gedachten ben ik bij jullie vorig jaar beleefde ik dit avontuur O en dat boompje zo lelijk en dan toch heeeel mooi!!!! En dan die kerstdienst ik vond het geweldig ga door met jullie goed werk en veel sterkte gewenst met alles wat op jullie
Doe ze ALLEMAAL de groten van mij Gr Margot Limburg -
15 December 2018 - 10:10
Annelies:
Wat een belevenissen weer! Leuk om te lezen. En wat chocola al niet kan doen :-D -
15 December 2018 - 10:50
Bertina:
He Anneke en Herma,
Mooi om weer te lezen en te kunnen zien wat jullie doen en beleven.
En wat een moeilijke keuzes er soms gemaakt moeten worden of huis leuke zoals de chocolade -
15 December 2018 - 11:45
Elsbeth Beumer:
Hoi Anneke en Herma,
Geweldig dat jullie weer mogen helpen daar. En fijn dat er toch steeds stapjes genomen worden.
Veel zegen gewenst op jullie mooie werk en Gods nabijheid en liefde om daar uit te mogen dragen.
Lieve groetjes, Elsbeth -
15 December 2018 - 12:10
Gerard&Miranda:
Fijn dat we weer op deze manier met jullie mee mogen. Heel veel zegen de komende tijd met alles wat jullie doen.
-
15 December 2018 - 15:25
Irene:
Leuk om weer mee te lezen! Fijne reis samen en sterkte met alles wat op jullie pad komt -
15 December 2018 - 15:45
Rachel:
Agh, wat heerlijk (en soms pijnlijk) herkenbaar weer. Fijn om te kunnen meelezen. Zegen voor jullie werk daar. Doe je alle bekenden de hartelijke groeten?! -
15 December 2018 - 20:07
Geeske:
Wat mooi geschreven. Wij wensen jullie een hele goede tijd!
-
15 December 2018 - 20:30
Wim Kuipers:
Fijn om te lezen hoe jullie daar een goede plek hebben en wereldwijd zo het geloof mogen delen. Kan het Wereld Wiskunde Fonds nog iets betekenen, weet wel. Laat het me weten
Een goede tijd gewenst. -
16 December 2018 - 05:04
Ellis Verbree:
Wat mooi om te lezen! Veel succes en Gods zegen voor de komende weken! -
16 December 2018 - 11:06
Pa En Ma Nieland.:
Wat fijn om jullie belevenissen met ons te delen.en wat kost het veel tijd om er achter te komen wat belangrijk is .
Over een paar dagen komt Ina ,en kunnen jullie samen weer de kar trekken . -
17 December 2018 - 15:25
Marieke:
Ah jullie zijn er weer!
Wat goed dat jullie dit doen!
Genieten maar ook hard werken..
Veel zegen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
