Het kruipende gedierte

Allereerst willen wij jullie allemaal een gezegend en goed 2019 toewensen!

In de afgelopen weken hebben we in Kenia gebivakkeerd in een klein huis op een compound in de buurt van Ngong. Dit huis was niet de volledige tijd beschikbaar waardoor we een paar dagen uit moesten wijken naar een ander onderkomen. Tja, dat was precies genoeg om er even tussenuit te gaan en het werk het werk te laten. We hebben daardoor Oud en Nieuw doorgebracht aan de voet van de Kilimanjaro vlakbij Amboselli. Heel vervelend ;) Warmte, zon, giraffen, zebra’s, olifanten en een geweldig uitzicht op de Kilimanjaro. Fantastisch en bijna perfect. Bijna ja….we kwamen namelijk nog wat andere dieren tegen!

Het nieuwe jaar in Kenia start niet met een daverend knalvuurwerk maar met een party in de kerk waarbij dans, muziek en thee de hoofdingrediënten vormen. Vervolgens wordt om 12 uur het nieuwe jaar met applaus begroet en klinkt er een ‘happy newyear’ waarna iedereen of naar huis gaat of het feestvieren met thee en muziek nog even voortzet…..maar niet voor ons dus. Het kamp bij de Kilimanjaro lag midden in Masai gebied en was wat basic. Mooie plaats in de middle of nowhere maar zeer eenvoudig. Een dak, koud water, een houten bank met het uitzicht op de Kilamanjaro, een bed met klamboe en dat is het ongeveer. Geen stroom, enkel wat overdag door een generator en ’s avonds door solarlight en om 20.00 uur gaat alles uit en verdwijnt iedereen in bed. Prima natuurlijk voor een paar dagen, er zijn hier zoveel mensen die in heel wat mindere omstandigheden leven! Wij kunnen het ons amper voorstellen hoe het is om altijd in zulke huisjes te moeten leven, laat staan dat het dan ook nog eens van golfplaat is. Maar goed, we zitten dus heerlijk aan de voet van de Kilimanjaro en we hebben iets gelezen over slangen. Ach, we gaan er, voor onze gemoedsrust ff vanuit dat die er vast niet zijn met Oud en Nieuw. En wij hebben tenslotte Immanuel, onze Masai, die elk middag een hand komt geven en ons ’s nachts beschermt tegen de wilde dieren. Nou ja en ook wel tegen iets minder wilde dieren. De eerste middag zien we zomaar een pad, zonder enige uitnodiging onzerzijds, onze deur binnenlopen. Nu hebben we niets tegen padden maar om ze nou ’s nachts onder je bed te hebben? Dit is, volgens ons, duidelijk een situatie van wilde dieren waarvoor we de hulp van Immanuel nodig hebben. Enigszins meewarig komt Immanuel met zijn staf ons redden en jaagt hij de kikker naar buiten. Pff, gelukkig dat wilde beest hebben we toch mooi overleefd. Die avond inspecteren we uitgebreid onze bedden voordat we er in kruipen en duurt het even voor we alle geritsel kunnen plaatsen en in slaap vallen. De volgende dag komen we een paar padden tegen die een heerlijk onderkomen hebben gevonden onder de koffer en ’s nachts worden we getrakteerd op een prachtige bariton en sopraan van mevrouw en meneer Pad die zich uitstekend onder 1 van de bedden vermaken. We klagen niet want de schorpioenen doen zich tegoed aan 1 van de gasten in de tenten waardoor ze geen tijd hebben om ons te bezoeken.

Wat kunnen we toch een eind wegkletsen over een paar padden! Het was heerlijk om even een paar dagen te genieten van de prachtige natuur, de olifanten en alle andere beesten die we weer mochten bewonderen, behalve de padden, schorpioenen en slangen, maar dat hadden jullie waarschijnlijk al wel begrepen ;).

We hebben ook nog heerlijk een dag in het baby rescuecentre doorgebracht. Hoe bijzonder om Faith te mogen ontmoeten, het meisje waarvan de keel is doorgesneden en die nu als een gezonde baby lekker de fles krijgt. Wat blijft het toch een geweldig werk dat Dave en Jenn doen en dat wij als Huruma MEVA mogen ondersteunen!

Na Oud en Nieuw gaat de tijd snel, te snel lijkt het wel. We hebben een paar mooie gesprekken bij Jukumu Letu waar we afgelopen voorjaar ook zijn geweest. Op de vraag vanuit de plaatselijke overheid onderzoeken we een samenwerkingsverband om de vrouwen uit de sloppenwijk een kans te geven op een betere toekomst door ze een training en baan te bieden. Jukumu Letu heeft al een dagcentrum en school voor kinderen uit de sloppenwijk en ook hebben zij ervaring met een naaiproject voor dezelfde doelgroep. Deze gesprekken werpen hun vruchten af: we willen starten met een pilot/project. Dit project zal worden begeleid door een projectmanager, dit is een student die dit als eindopdracht voor haar universitaire studie gaat doen. En laat deze student, Martha, nu een van onze universitystudenten zijn. Hoe gaaf is dat?
We mogen zien hoe ons highschoolproject zijn vruchten af begint te werpen. Op zulke momenten zijn we zo trots op Martha en zo dankbaar dat we mogen zien dat het werk van Huruma MEVA werkelijk het verschil mag maken in het leven van een hele groep mensen in Kenia.

We spreken ook nog een aantal andere highschool- en universitaire studenten uit ons project. Jonge mensen die vol enthousiasme over hun studie praten. Die het heerlijk vinden om met ons te praten over hun toekomstverwachtingen. Zij mogen het verschil gaan maken in hun families. Hoe mooi is dat!

En dan is het weer tijd voor afscheid nemen. Altijd weer lastig maar ook altijd weer met hoop! Dank voor het meelezen, het meeleven, het doneren en alle reacties! Hopelijk tot de volgende keer.

Hartelijke groet,
Anneke
Ina