Van een biefstuk tot een vreemde Masai....
Door: Anneke/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
15 Juni 2007 | Kenia, Ngong
Hallo allemaal,
daar zijn we dan weer met ons dagelijkse journaal. Dit is het moment van de dag dat we vaak ff tijd hebben voordat we weer aan het gezang gaan om te schrijven.
Eerst wil ik (Anneke) ff van de gelegenheid gebruik maken om Nynke van harte te feliciteren met haar diploma (Ina deelt nu mee dat zij het ook van harte meent) en dit geldt natuurlijk ook voor Jeroen. Tenminste, als ik Jeanet goed heb kunnen horen door de telefoon was hij er ook door. Perfect gedaan!
Oke, daar gaan we dan. Laten maar beginnen bij vannacht. Lub werd na een paar uur slaap wakker omdat die stomme haan zwaar van de leg was. Dat beest haalde zomer- en wintertijd door elkaar en kan ook geen klok kijken. Hij bleef aan de gang. Dus ik ben bang dat Jan en Ed en Ineke zwaar gelijk gaan krijgen. Ik geef 'm nog 1 kans om z'n leven te beteren maar daarna gaan we toch maar op zoek naar dat spit. Tja, Ina had haar oordoppen in en was dus, zelfs door zo'n Kenyaanse kukelgeval niet wakker te krijgen.
Maar gelukkig mochten we vanmorgen uitslapen want de kinderen hebben een lang weekend vrij. Dus zijn we wel helemaal om 7.15 uur opgestaan. Eerst een keer goed pissig en vernietigd naar die haan gekeken en daarna was er warm water voor een douchebeurt. Dat vergoedt natuurlijk veel. En jaja, we zijn aan de was geweest.
Na anderhalf uur hing het allemaal keurig aan het lijntje.
Ondertussen beginnen jullie waarschijnlijk nieuwsgierig te worden naar de titel. Oke, we zijn voor het eerst met de matatu (busje voor 14 personen waar ze er rustig 18 in stoppen en echt van voor grootmoeders tijd stamt)naar Ngong geweest. Dit was al een ervaring op zich. Maar goed, natuurlijk stonden we in Ngong op de verkeerde plek dus weer terug met een matatu en daar stond Jane, collega van Ina, op ons te wachten. We zijn met haar naar een restaurant geweest om te lunchen.
YES, VLEES!!!!
Ina ging voor een afgrijselijk grote burger met allerlei lekkers en er stond Lub maar 1 ding voor ogen en dat was een heerlijke pfeffersteak. Was ff genieten joh. En toch..... heb je het gevoel dat het niet helemaal klopt. Maar goed, ik geef eerlijk toe, het was erg aangenaam om 't naar binnen te werken.
Misschien dat dit wel de redding voor die haan is.......
Lekker ff wat boodschappen gedaan in een supermarkt waar ze gewoon echt alles hebben. Zelfs Hero jam. Je snapt dat we deze nu in de kast hebben staan.
Daarna wilden we terug met de matatu naar Ngong. Stapt er me toch een Masai-man in dat busje. Gaat zowat bij me (Anneke, tja, sorry ik schrijf vandaag het verhaal, Ina zit al bij het gezang) op schoot zitten, probeert alsmaar dichter tegen Lub aan te kruipen en stinken joh!!! Werkelijk niet te zuinig. Ik denk dat er hier een wet van kracht moet komen waarbij iedereen minimaal 1 maal per week een bad moet nemen en dan start ik wel een badhuis. Volgens mij een aardig gat in de markt....
Men-o-men, wat kun je het dan benauwd krijgen. Het was maar een kilometer of 10 maar ik was die chauffeur zwaar dankbaar dat zo af en toe het portier opengegooid werd anders had ik het waarschijnlijk niet gered zonder in zwijm te vallen. Waarmee bewezen is dat Lub dus niet voor elke zwarte man valt (tenminste niet op de manier waar jullie allemaal aan denken)
Daarna nog wat vrouwen aan het schreeuwen gemaakt op de markt omdat ik m'n videocamera aanzette terwijl ik het nog wel zo netjes in m'n beste Swahili gevraagd had. Vervolgens met Jane mee geweest naar haar huis. Of wat je daar onder wilt verstaan. Eerst langs de vuilnisbelt (deed gelijk herinneringen opkomen aan de man in de matatu), zwaar bukkend door een poort, over een binnenplaats met kapotte auto's en een enigszins witte was van 20 huisjes. Ina kwam op het idee dat ze toch wel ff van het toilet gebruik wilde maken. Gelukkig gaat het nu wel weer met haar.
Oke, nu ga ik ook maar ff praisen. Vandaag even een wat luchtiger verhaal omdat dit ook een kant is die we hier meemaken en die erg leuk is.
Morgen gaan we met Mama Zipporah en pastor Isaac naar Nairobi op jacht naar schoenen voor de kids. En maandag huren we een bus en gaan we met een groep van 30 kinderen een trip maken. Gaaf joh.
Jullie horen snel weer van ons.
We zullen dan proberen een stukje film te laten zien.
Dikke knuffel vanaf hier.
Anneke en Ina
daar zijn we dan weer met ons dagelijkse journaal. Dit is het moment van de dag dat we vaak ff tijd hebben voordat we weer aan het gezang gaan om te schrijven.
Eerst wil ik (Anneke) ff van de gelegenheid gebruik maken om Nynke van harte te feliciteren met haar diploma (Ina deelt nu mee dat zij het ook van harte meent) en dit geldt natuurlijk ook voor Jeroen. Tenminste, als ik Jeanet goed heb kunnen horen door de telefoon was hij er ook door. Perfect gedaan!
Oke, daar gaan we dan. Laten maar beginnen bij vannacht. Lub werd na een paar uur slaap wakker omdat die stomme haan zwaar van de leg was. Dat beest haalde zomer- en wintertijd door elkaar en kan ook geen klok kijken. Hij bleef aan de gang. Dus ik ben bang dat Jan en Ed en Ineke zwaar gelijk gaan krijgen. Ik geef 'm nog 1 kans om z'n leven te beteren maar daarna gaan we toch maar op zoek naar dat spit. Tja, Ina had haar oordoppen in en was dus, zelfs door zo'n Kenyaanse kukelgeval niet wakker te krijgen.
Maar gelukkig mochten we vanmorgen uitslapen want de kinderen hebben een lang weekend vrij. Dus zijn we wel helemaal om 7.15 uur opgestaan. Eerst een keer goed pissig en vernietigd naar die haan gekeken en daarna was er warm water voor een douchebeurt. Dat vergoedt natuurlijk veel. En jaja, we zijn aan de was geweest.
Na anderhalf uur hing het allemaal keurig aan het lijntje.
Ondertussen beginnen jullie waarschijnlijk nieuwsgierig te worden naar de titel. Oke, we zijn voor het eerst met de matatu (busje voor 14 personen waar ze er rustig 18 in stoppen en echt van voor grootmoeders tijd stamt)naar Ngong geweest. Dit was al een ervaring op zich. Maar goed, natuurlijk stonden we in Ngong op de verkeerde plek dus weer terug met een matatu en daar stond Jane, collega van Ina, op ons te wachten. We zijn met haar naar een restaurant geweest om te lunchen.
YES, VLEES!!!!
Ina ging voor een afgrijselijk grote burger met allerlei lekkers en er stond Lub maar 1 ding voor ogen en dat was een heerlijke pfeffersteak. Was ff genieten joh. En toch..... heb je het gevoel dat het niet helemaal klopt. Maar goed, ik geef eerlijk toe, het was erg aangenaam om 't naar binnen te werken.
Misschien dat dit wel de redding voor die haan is.......
Lekker ff wat boodschappen gedaan in een supermarkt waar ze gewoon echt alles hebben. Zelfs Hero jam. Je snapt dat we deze nu in de kast hebben staan.
Daarna wilden we terug met de matatu naar Ngong. Stapt er me toch een Masai-man in dat busje. Gaat zowat bij me (Anneke, tja, sorry ik schrijf vandaag het verhaal, Ina zit al bij het gezang) op schoot zitten, probeert alsmaar dichter tegen Lub aan te kruipen en stinken joh!!! Werkelijk niet te zuinig. Ik denk dat er hier een wet van kracht moet komen waarbij iedereen minimaal 1 maal per week een bad moet nemen en dan start ik wel een badhuis. Volgens mij een aardig gat in de markt....
Men-o-men, wat kun je het dan benauwd krijgen. Het was maar een kilometer of 10 maar ik was die chauffeur zwaar dankbaar dat zo af en toe het portier opengegooid werd anders had ik het waarschijnlijk niet gered zonder in zwijm te vallen. Waarmee bewezen is dat Lub dus niet voor elke zwarte man valt (tenminste niet op de manier waar jullie allemaal aan denken)
Daarna nog wat vrouwen aan het schreeuwen gemaakt op de markt omdat ik m'n videocamera aanzette terwijl ik het nog wel zo netjes in m'n beste Swahili gevraagd had. Vervolgens met Jane mee geweest naar haar huis. Of wat je daar onder wilt verstaan. Eerst langs de vuilnisbelt (deed gelijk herinneringen opkomen aan de man in de matatu), zwaar bukkend door een poort, over een binnenplaats met kapotte auto's en een enigszins witte was van 20 huisjes. Ina kwam op het idee dat ze toch wel ff van het toilet gebruik wilde maken. Gelukkig gaat het nu wel weer met haar.
Oke, nu ga ik ook maar ff praisen. Vandaag even een wat luchtiger verhaal omdat dit ook een kant is die we hier meemaken en die erg leuk is.
Morgen gaan we met Mama Zipporah en pastor Isaac naar Nairobi op jacht naar schoenen voor de kids. En maandag huren we een bus en gaan we met een groep van 30 kinderen een trip maken. Gaaf joh.
Jullie horen snel weer van ons.
We zullen dan proberen een stukje film te laten zien.
Dikke knuffel vanaf hier.
Anneke en Ina
-
15 Juni 2007 - 16:06
Michael En Manon :
Lief tantetje en semi-tante Ina!
supergave verhalen! Voorlopig zit er dus nog geen vervolg in voor een white-masai 2-film? Ina, wees eens eerlijk, verteld Anneke wel alles op deze site?Want in zo'n tweede deel film zie ik dan wel weer geld ( goed voor de kids) en voor het videowerk weet ik ook al iemand..
Dit soort verhalen maakt het wel weer gaaf, ook al weet je van de leed van de kids!
Top dat jullie schoenen gaan kopen! Veel succes!
Liefs M&M -
15 Juni 2007 - 16:14
Nynke:
Heej anna en ina!!
Lief dat je even hebt gebeld
we zijn inderdaad allebei geslaagd
vanaaf is feestje he.. maar wij halen dat nog wel ff in samen!
Heel veel plezier met de leuke dingen en sterkte met de moeilijke dingen!
Groetjes je nichtje:) -
15 Juni 2007 - 17:07
Hanneke:
Geweldig zeg, wat een belevenissen allemaal. Anneke ik zie je al voor me met die masai-man leek hij een beetje op de masai van de film, Zeg heel veel sterkte met alles. wat een indrukken zullen jullie op doen, we kijken weer uit naar het volgend bericht uit Kenia
PS je bent Hardenberg zeker helemaal kwijt? -
15 Juni 2007 - 19:00
Jan & Henny:
Hallo kanjers,
We kunnen niet anders zeggen hoor, echt toppie wat jullie daar allemaal doen en meemaken! Leuk om ook af en toe wat foto's te zien. We wensen jullie nog een hele goede tijd toe en Gods zegen.
Groet,
Jan & Henny
PS: We kijken nu al weer uit naar jullie verhaal van morgen.... -
15 Juni 2007 - 20:50
Greetje:
Ha meiden, boeiend hoor, al die verhalen. Leven in twee werelden volgens mij. Geniet er van, sterkte ook en Gods zegen!
En Anneke, wie weet wat je onderweg nog meer tegen komt aan m d m´n! Je bent er nog maar net!
Zing ze! Moet heerlijk zijn! -
16 Juni 2007 - 06:27
Marcel,Rian En Thijs:
Wat is het ontroerend om jullie verhalen te lezen maar ook een genot. Anneke wat schrijf jij heerlijk. Wat zullen jullie het straks thuis allemaal weer waarderen.
liefs en dikke kus -
16 Juni 2007 - 08:02
Karen:
Ha, die lieve dames!
'k Heb net jullie belevenissen gelezen en word er stil van. Wat zou ik graag bij jullie zijn en die lieve kinderen willen vertroetelen. Ik kan me voorstellen, dat er tranen vloeien. 't Is zo ongelijk verdeeld in de wereld!
Maar jullie zijn daar en mogen die kinderen heel wat vreugdevolle uurtjes bezorgen....geweldig!! Zal ik de school vaarwel zeggen en stiekem ......
'k Moest wel lachen om die haan hoor!
Wat een bof dat ik op een boerderij logeer, waar ik alleen omrings wordt door traktoren, fazanten,kraaien en hazen!!Je kunt die haan natuurlijk laten emigreren...plek genoeg in het Hoofddorpse land!!
Bert en Kaatje wensen jullie Gods zegen toe de komende tijd!
Liefs en groeten,
Bert en Karen
-
16 Juni 2007 - 09:24
Christy-Anne:
eeY Ana & Ina!!!
leuk elke keer weer die verhalen!!
en die foto's zijn ook heel lief en leuk!! :)
nog heel veel plezier daar!!!
doegiess -xxx-iess van christy-anne! -
16 Juni 2007 - 10:07
Rijk:
ik kan mij er wel wat bij voorstellen dat Ina liever een burger heeft dan een biefstuk!!!
goed dat jullie daar zijn om dat werk te deon en even dat los te laten wat jullie hier in Holland bindt.veel zegen toegewenst op dit werk mooie werk en hartelijke groeten vanuit Nunspeet.
tot gauw.
Rijk -
16 Juni 2007 - 12:12
Vincent En Jeanet:
Ha lieve zus en Ina,
We zien elke dag weer uit naar jullie verhalen, superleuk ook dat je gisteren de gelegenheid had om te bellen al was het dan niet allemaal even verstaanbaar.
Anna:'k ben erg blij om te horen dat ze tenminste niet allemaal erg lekker ruiken dat scheelt misschien weer! Kan me wel voorstellen dat zo'n rit dan erg lang duurt. Gaaf dat jullie op deze manier wat voor die kids kunnen doen, we hopen dat je goed wat schoenen voor ze kunt kopen en ze nog een heleboel knuffels kunt geven!
Groetjes van ons allemaal. -
16 Juni 2007 - 12:16
Martijn En Sabine:
heel knap van jullie om zonder fatsoenlijk eten en drinken optimistisch te blijven.
gelukkig hebben jullie ook veel plezier.
ik wist niet dat een haan van de leg kon raken, nog nooit een hane-ei gehad, haha.
tot de volgende mail en succes daar.
groetjes Martijn en Sabine.
-
16 Juni 2007 - 15:16
Pa Lubbers&Willemien:
Hallo lieverds,
Wat heerlijk om jullie belevenissen te
kunnen volgen,al is het soms met een lach
en een traan. Veel sterkte,maar ook veel
plezier voor de komende dagen en voor morgen een hele fijne en gezegende zondag
toegewenst. Veel liefs van pa L. en Willemien
-
17 Juni 2007 - 19:14
Erika:
Hallo,
Ik heb wat doms gedaan omdat deze site niet wilde openen. Heb ik zeer ongeduldig weer op de blauwgekleurde link getikt.Maar toen zag ik tot mijn verdriet dat dat de verkeerde link was. Daar stond nl dat je die moest aanklikken als je geen emails meer wilde. En die wil ik natuurlijk wel.
Nu is het wel zo dat ik deze week op vacantie ga dus dan kwam er toch al niet van mailen.Maar als jullie geen berichtjes meer krijgen weten jullie waar het aan ligt.
In elk geval nog heel veeeeel succes daar!!!!!
Groetjes Erika
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
