Van veranderingen en hetzelfde

Hallo lieve allemaal,

We zijn weer helemaal gewend en vinden het heerlijk om hier te zijn! Ook Judith begint steeds meer haar draai te vinden, zij is al bezig geweest met remedial teaching en gaat daar vanaf maandag mee verder. Een soort bijles aan de kinderen met leerproblemen. Anneke vermaakt zich uitstekend, loopt soms wat onwennig rond want in plaats van hard te werken op het kantoor kan ze tijd besteden aan de kinderen, het maken van foto’s en vooral veel praten met mama Zipporah. Een heel groot verschil met vorig jaar dus! Ina zwemt er wat tussenin, is dan hier en dan daar te vinden. Omdat het hier nog vakantie is, gaat het allemaal wat anders dan anders.

Hoe zien onze dagen er uit? Om te beginnen komen wij om 6 uur onder ons muskietennet uit gekropen en laten de diepe kuilen in het bed voor de rest van de dag weer met rust. Na het douche-ritueel zitten wij dan met een enigszins duf hoofdje bij de ‘prayers’. Het is dan inmiddels al 7 uur!! Om 8 uur ontbijten we en daarna zwermen we uit. Tegen een uur of 1 lunchen we en daarna vervolgen we ons programma. We hebben de agenda vol staan met afspraken dus het is heerlijk afwisselend en super om op deze manier bezig te zijn deze twee weken. Jullie weten inmiddels van ons bezoek aan Sidai, we gaan hier de komende week een vervolg aan geven. Thanks voor de giften!!

Gistermorgen mochten we weer heerlijk vroeg onder ‘t muskietennetje uit, tja wat moet je in vredesnaam in je bed doen tenslotte. We zijn met een hele groep kids van klas 6, klas 8 en 5 meiden van de highschool naar Naivasha geweest. Oh ja en nog een paar, ons enigszins vreemde mensen, maar ja dat is Kenia, daar heb je zelf erg weinig over te vertellen…. Dit idée is 2 jaar geleden al ontstaan en we hebben het nu uit kunnen voeren. Jullie hadden ons moeten zien zitten. Het was een bus die bij ons zelfs op de sloop niet te vinden is, wat een prachtig gammel geval met kapotte bekleding en vooral veel arko. (alle ramen kunnen open en de deur niet dicht) Het was een superdag! Beetje ronsdscheuren in de bus, lekker naar buiten kijken met reggae muziek op de achtergrond. Verder klauteren door de canyon, onder hete geisers door omdat we er met geen mogelijkheid omheen konden klimmen en picknicken met een brood of 20 met boter, jam, pasta en pindakaas. De highschoolmeiden zouden helpen met het smeren van het brood maar ze wisten werkelijk niet hoe ze een boterham moesten smeren. We hebben ze dit eerst voor moeten doen want ze kennen dit dus niet. (Brood met boter en beleg is voor de rijken) Of ze het lekker vonden? Binnen een mum van tijd waren alle broden verdwenen. Nou ja, 19 zijn er opgegeten door de kinderen en de 20-ste is door een aap gejat. Ina heeft nog geprobeerd die aap te pakken te krijgen of in ieder geval dat brood maar wij kunnen u meedelen dat dat niet helemaal gelukt is.
Na de lunch nog een klein stukje door het national park en de kids wilden zo graag even bij het meer kijken. Nou dat hebben we geweten…… binnen de korste keren hadden we het hele zaakje in het water liggen, zowel met als zonder kleren (in hun ondergoed). Sommigen waren nog nooit in het water geweest en of dat nou de reden was dat ze hun kleren niet uitdeden voor ze het water in gingen, zullen we wel nooit te weten komen. Gevolg….. een hele grote groep kinderen en teachers die het water bijna niet weer uit te krijgen waren en vervolgens een klein probleempje met al die kinderen met kleddernatte kleren aan. Gelukkig hadden sommige kinderen met droge kleren extra jassen e.d. aan en hadden wij dubbele sets bij ons omdat we wisten dat we de geisers vast weer niet veilig door zouden komen. Op die manier hebben we de meeste kinderen weer wat droge kleren aan kunnen laten trekken. Ze vonden het helemaal het einde. Volgens ons vonden ze het nog veel leuker dan de canyon, dat was eigenlijk het hoofddoel van de dag. De volgende keer gaan we gelijk met ze naar het zwembad. Hoeven we ook niet in de zenuwen te zitten of de nijlpaarden te dicht bij komen. Tenminste, laten we er maar ff vanuit gaan dat ze hier geen nijlpaarden in zwembaden houden. Al weet je het maar nooit!

Oh ja, nog ff een nieuwtje. A.s. maandag komt de beroemde, zeer geeerde, door een klein deel van de bevolking tenminste, president Kibaki naar Ngong. En wie zit er daar op de stoel naast de president, ja hoor, ons aller mama Zipporah. Dat wordt lachen…. reken erop dat wij in de buurt zullen staan! We zullen jullie als echte paparazzi met alle plezier op de hoogte gaan houden van dit bijzondere optreden van onze mama Zipporah. Natuurlijk zijn we razend benieuwd wat ze nou weer bij elkaar gaat kletsen. Kibaki weet vast niet waar hij aan begint.

We wensen jullie allemaal een fijne en gezegende zondag toe.

Weer een dikke knuffel vanuit de meestal zonnige heuvels van Ngong.

IJA