Bleekscheten bij de president en hobbels in de weg
Door: Anneke/Judith/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
06 Mei 2009 | Kenia, Ngong
Ha lieve allemaal,
Daar zijn we dan weer. Wat is er de afgelopen dagen hier gebeurd? Tja, het is misschien niet te geloven maar er gebeurt hier echt altijd van alles. Maandag mochten we mee naar de president. Als het bestuur van het land hier net zo geregeld is als de agenda van de president, begrijp je direct waarom het hier organisatorisch soms wel een beetje zooitje lijkt. Bij ons gaat alles precies op tijd en komt de koningin dan is het van minuut tot minuut geregiseerd. Hier ook……. We moesten echt op tijd zijn dus vertrokken we om 8.15 uur. Dat gaat al op een manier waarbij je je hart vasthoudt. Er is een soort pickup gehuurd met een dichte bak waar een deurtje inzit, zo’n geval waarbij er in Nederland soms vlees vervoerd wordt. Hier dus ook maar dan meer van het menselijke soort. Daar worden gewoon een aantal schoolbanken in gezet, kinderen moeten erop zitten, 1 zit er bij de deur om deze vast te houden zodat het hele zaakje er bij de eerste de beste drempel niet uitschiet en rijden maar met die handel. Lang leve de lol, en daar gingen we de bergen in. Tegen een uur of 9 kwamen we ergens op een terrein waar nog heel wat moest gebeuren voordat er uberhaupt iemand ontvangen kon worden, laat staan een president. Het begon duidelijk te worden dat Mama zich een uurtje had vergist en dat het hele festijn om 11 uur ipv 10 uur zou gaan beginnen. Waardoor er toch een kleine mogelijkheid zou kunnen ontstaan dat er tenten, stoelen en wegen zouden zijn om mensen te ontvangen. Maar 11 uur kwam en ging zonder ons enig vermaak te bezorgen. (een tentje met koffie en een stevig gevuld koekje zou welkom zijn maar natuurlijk niets van dat alles). De kinderen blijven rustig staan, (soms denk je wel eens, wat zouden ze toch door dat eten doen?) Al snel bleek ook dat Mama niet echt naast de president zou zitten maar op de achterste rij in een grote tent met heel wat bezoekers die overal vandaan waren gesleept. Ach het zijn wat kleinigheidjes, maar toch….. Ook 12 uur ging zonder enig spektakel voorbij, het meest spectaculaire dat valt te vermelden waren de geluiden die onze magen begonnen te maken, we waren tenslotte natuurlijk wel ff om 6 uur onder onze geliefde muskietennetjes uitgekropen zoals jullie ondertussen weten.
Gelukkig werd het 1 uur en bleek die beste man eerst naar de top van de berg te moeten om daar een boom te gaan planten. Dus dat hele zaakje dure auto’s kwam tegen 1 uur de heuvels opgescheurd om dat rottige boompje dat wij in die vijf uur natuurlijk al stevig hadden zien groeien, te gaan planten om daarna diezelfde berg weer af te denderen en over de rooie loper (die ondertussen ook was vastgespijkerd) naar de officiele presidentsstoel te schrijden. Tjongejonge en toen moest zo ongeveer die halve regering, waar 42 ministers in zitten, ons ook nog gaan vertellen wat een prachtig initiatief het was dat er een boom was gepland. Nu geloven we best wel dat er op lange termijn veel nuttigs kan gebeuren met dit soort initiatieven maar dat de mensen in het noorden van Kenia niet direct zitten te wachten op een geplante boom die direct verdort omdat er geen water is. Hier dwalen we ff af van het verhaal, maar ja, wees blij dat we jullie niet laten meedelen in al die toespraken.
Jippie, wij waren de enige blanken tussen al dit publiek. Voor de kinderen van Huruma erg handig want we vielen duidelijk op zodat ze ons steeds terug konden vinden. Voor ons iets minder omdat we zo ongelofelijk in de gaten werden gehouden dat we ons toch enigszins buitenstaanders voelden. Wat ben je dan ontzettend wit zeg, niet te geloven. En zo snel de camera met de grote lens op Kibaki gericht werd, hadden we de ogen van alle beveiligingsbeambten op ons gericht. Eigenlijk hadden we bijna net zoveel bekijks als als Kibaki en Odinga. Mensen gaan gewoon achterstevoren op de stoel zitten omdat wij op de rij achter hen zitten.
Maar gelukkig, tegen half 4 was men dan toch eindelijk uitgekletst op de podium en vielen wij bijna van de stoel van de honger. Dit bedoelen we dus met een land regeren. Als je om 11 uur een optreden hebt, dat volgens de officiele planning, tot 1 uur duurt en je komt om half 2 aanzakken, dan doe je volgens ons iets niet helemaal goed met je eigen agenda en met de agenda van je onderdanen. Tot slot van deze dag hebben we met de kinderen die hebben gedanst voor de president, kip en patat gegeten. Dit was in Ngong en wat gebeurt er? Ja hoor, alles wordt afgesloten en daar komt ons aller Kibaki weer aanzakken. De meeste kinderen lieten er de kip niet voor staan……… Weer een dag voorbij zonder dat we heel erg veel hebben kunnen doen. Maar goed, voor dinsdag staat ons dagje uit met de kinderen van Sidai op het programma en daar hebben we erg veel zin in.
We moeten op tijd in Ngong zijn waar de bus van giraffecentrum ons op zal komen halen. We komen aan en daar staan me toch een partij kinderen klaar waarbij we gelijk de indruk krijgen dat dat nooit in 1 bus gaat passen. Blijkt er afgesproken te zijn dat er 29 kinderen mee mogen en er staan er 45. Maar als je die gezichtjes ziet, zeg je echt niet dat ze maar weer naar hun golfplaten paleisje met hun prachtige moddertuintje terug moeten gaan. Gelukkig kon er een 2e bus geregeld worden. Ja, we kunnen hier wel eens wat kritiek hebben op de manier van regelen en agendabeheer maar eerlijk is eerlijk, men zet alles op alles en binnen een half uur is er een tweede bus en kunnen de andere kinderen ook mee. Komen we aan in het Giraffecentrum, blijken er al 57 kinderen in de bussen te zitten. De hele sloppenwijk bleek op het laatste moment nog in de tweede bus te zijn gesprongen schijnbaar. Lekker niet moeilijk over doen en laat ze maar genieten. Het gezang in de eerste bus begon al snel met What a happy day, No worries today en What a Lord is our Jesus, helemaal super! En weet je wat de kinderen het leukste vonden? De drempels en hobbels in de weg. Helemaal het einde, de hele bus dubbel van het lachen bij het overgaan van een drempel of het doorkruisen van een stevig hobbeltje in de weg. We hebben het Giraffecentrum, olifantenweeshuis, dierenweeshuis en krokodillendorp bezocht terwijl er tussendoor een maaltijd op een grasveld werd geserveerd. Oh joh, jullie hadden de kids moeten zien, een heel aantal die nog nooit uit de sloppenwijk of in ieder geval buiten Ngong zijn geweest en nu allerlei zaken meemaken waar ze het bestaan niet van hebben kunnen vermoeden, zoals een weg met hobbels, een bus, een lollie en een extra banaan bij het eten. Het was zo prachtig om dit te zien, we hadden een heerlijke dag met deze kids. Op de terugweg lagen de meeste kleintjes in de bus lekker te slapen.
Het was lastig om de kinderen weer uit te zien stappen en de sloppenwijk in te zien lopen maar deze keer hadden ze in ieder geval een lach op het gezicht.
Ondertussen is het woensdagavond en het laatste verhaal is in zicht.
Maar dat is voor een later moment.
Heel veel liefs van
IJA
Daar zijn we dan weer. Wat is er de afgelopen dagen hier gebeurd? Tja, het is misschien niet te geloven maar er gebeurt hier echt altijd van alles. Maandag mochten we mee naar de president. Als het bestuur van het land hier net zo geregeld is als de agenda van de president, begrijp je direct waarom het hier organisatorisch soms wel een beetje zooitje lijkt. Bij ons gaat alles precies op tijd en komt de koningin dan is het van minuut tot minuut geregiseerd. Hier ook……. We moesten echt op tijd zijn dus vertrokken we om 8.15 uur. Dat gaat al op een manier waarbij je je hart vasthoudt. Er is een soort pickup gehuurd met een dichte bak waar een deurtje inzit, zo’n geval waarbij er in Nederland soms vlees vervoerd wordt. Hier dus ook maar dan meer van het menselijke soort. Daar worden gewoon een aantal schoolbanken in gezet, kinderen moeten erop zitten, 1 zit er bij de deur om deze vast te houden zodat het hele zaakje er bij de eerste de beste drempel niet uitschiet en rijden maar met die handel. Lang leve de lol, en daar gingen we de bergen in. Tegen een uur of 9 kwamen we ergens op een terrein waar nog heel wat moest gebeuren voordat er uberhaupt iemand ontvangen kon worden, laat staan een president. Het begon duidelijk te worden dat Mama zich een uurtje had vergist en dat het hele festijn om 11 uur ipv 10 uur zou gaan beginnen. Waardoor er toch een kleine mogelijkheid zou kunnen ontstaan dat er tenten, stoelen en wegen zouden zijn om mensen te ontvangen. Maar 11 uur kwam en ging zonder ons enig vermaak te bezorgen. (een tentje met koffie en een stevig gevuld koekje zou welkom zijn maar natuurlijk niets van dat alles). De kinderen blijven rustig staan, (soms denk je wel eens, wat zouden ze toch door dat eten doen?) Al snel bleek ook dat Mama niet echt naast de president zou zitten maar op de achterste rij in een grote tent met heel wat bezoekers die overal vandaan waren gesleept. Ach het zijn wat kleinigheidjes, maar toch….. Ook 12 uur ging zonder enig spektakel voorbij, het meest spectaculaire dat valt te vermelden waren de geluiden die onze magen begonnen te maken, we waren tenslotte natuurlijk wel ff om 6 uur onder onze geliefde muskietennetjes uitgekropen zoals jullie ondertussen weten.
Gelukkig werd het 1 uur en bleek die beste man eerst naar de top van de berg te moeten om daar een boom te gaan planten. Dus dat hele zaakje dure auto’s kwam tegen 1 uur de heuvels opgescheurd om dat rottige boompje dat wij in die vijf uur natuurlijk al stevig hadden zien groeien, te gaan planten om daarna diezelfde berg weer af te denderen en over de rooie loper (die ondertussen ook was vastgespijkerd) naar de officiele presidentsstoel te schrijden. Tjongejonge en toen moest zo ongeveer die halve regering, waar 42 ministers in zitten, ons ook nog gaan vertellen wat een prachtig initiatief het was dat er een boom was gepland. Nu geloven we best wel dat er op lange termijn veel nuttigs kan gebeuren met dit soort initiatieven maar dat de mensen in het noorden van Kenia niet direct zitten te wachten op een geplante boom die direct verdort omdat er geen water is. Hier dwalen we ff af van het verhaal, maar ja, wees blij dat we jullie niet laten meedelen in al die toespraken.
Jippie, wij waren de enige blanken tussen al dit publiek. Voor de kinderen van Huruma erg handig want we vielen duidelijk op zodat ze ons steeds terug konden vinden. Voor ons iets minder omdat we zo ongelofelijk in de gaten werden gehouden dat we ons toch enigszins buitenstaanders voelden. Wat ben je dan ontzettend wit zeg, niet te geloven. En zo snel de camera met de grote lens op Kibaki gericht werd, hadden we de ogen van alle beveiligingsbeambten op ons gericht. Eigenlijk hadden we bijna net zoveel bekijks als als Kibaki en Odinga. Mensen gaan gewoon achterstevoren op de stoel zitten omdat wij op de rij achter hen zitten.
Maar gelukkig, tegen half 4 was men dan toch eindelijk uitgekletst op de podium en vielen wij bijna van de stoel van de honger. Dit bedoelen we dus met een land regeren. Als je om 11 uur een optreden hebt, dat volgens de officiele planning, tot 1 uur duurt en je komt om half 2 aanzakken, dan doe je volgens ons iets niet helemaal goed met je eigen agenda en met de agenda van je onderdanen. Tot slot van deze dag hebben we met de kinderen die hebben gedanst voor de president, kip en patat gegeten. Dit was in Ngong en wat gebeurt er? Ja hoor, alles wordt afgesloten en daar komt ons aller Kibaki weer aanzakken. De meeste kinderen lieten er de kip niet voor staan……… Weer een dag voorbij zonder dat we heel erg veel hebben kunnen doen. Maar goed, voor dinsdag staat ons dagje uit met de kinderen van Sidai op het programma en daar hebben we erg veel zin in.
We moeten op tijd in Ngong zijn waar de bus van giraffecentrum ons op zal komen halen. We komen aan en daar staan me toch een partij kinderen klaar waarbij we gelijk de indruk krijgen dat dat nooit in 1 bus gaat passen. Blijkt er afgesproken te zijn dat er 29 kinderen mee mogen en er staan er 45. Maar als je die gezichtjes ziet, zeg je echt niet dat ze maar weer naar hun golfplaten paleisje met hun prachtige moddertuintje terug moeten gaan. Gelukkig kon er een 2e bus geregeld worden. Ja, we kunnen hier wel eens wat kritiek hebben op de manier van regelen en agendabeheer maar eerlijk is eerlijk, men zet alles op alles en binnen een half uur is er een tweede bus en kunnen de andere kinderen ook mee. Komen we aan in het Giraffecentrum, blijken er al 57 kinderen in de bussen te zitten. De hele sloppenwijk bleek op het laatste moment nog in de tweede bus te zijn gesprongen schijnbaar. Lekker niet moeilijk over doen en laat ze maar genieten. Het gezang in de eerste bus begon al snel met What a happy day, No worries today en What a Lord is our Jesus, helemaal super! En weet je wat de kinderen het leukste vonden? De drempels en hobbels in de weg. Helemaal het einde, de hele bus dubbel van het lachen bij het overgaan van een drempel of het doorkruisen van een stevig hobbeltje in de weg. We hebben het Giraffecentrum, olifantenweeshuis, dierenweeshuis en krokodillendorp bezocht terwijl er tussendoor een maaltijd op een grasveld werd geserveerd. Oh joh, jullie hadden de kids moeten zien, een heel aantal die nog nooit uit de sloppenwijk of in ieder geval buiten Ngong zijn geweest en nu allerlei zaken meemaken waar ze het bestaan niet van hebben kunnen vermoeden, zoals een weg met hobbels, een bus, een lollie en een extra banaan bij het eten. Het was zo prachtig om dit te zien, we hadden een heerlijke dag met deze kids. Op de terugweg lagen de meeste kleintjes in de bus lekker te slapen.
Het was lastig om de kinderen weer uit te zien stappen en de sloppenwijk in te zien lopen maar deze keer hadden ze in ieder geval een lach op het gezicht.
Ondertussen is het woensdagavond en het laatste verhaal is in zicht.
Maar dat is voor een later moment.
Heel veel liefs van
IJA
-
06 Mei 2009 - 17:38
Nynke:
Mooie verhalen allemaal,
Kijk elke keer weer uit naar de volgende!
Geniet nog van de laatste paar dagen!
Heel veel Liefs,, -
06 Mei 2009 - 17:56
Herma:
Hallo ladys,
Geniet nog even daar, tover op elk gezicht een lach en knuffel nog maar even. Veel sterkte bij het afscheid en alvast een goede reis. -
06 Mei 2009 - 18:09
Willemien En Pa L.:
We hebben genoten van jullie verhalen.Sterkte de komende dagen en God bless you. Morgen gaan we naar Kusadasi.Veel liefs, een knuffel voor allemaal. -
06 Mei 2009 - 18:10
Hanneke:
he mensen wat een prachtig verhaal weer en dan te bedenken dat het allemaal echt gebeurt.
tot het volgende en naar ik bergijp het laatste verhaal.
-
06 Mei 2009 - 18:11
Janny:
Wat mooi om te lezen wat jullie daar mee maken, aan de andere kant ook erg schrijnend als je leest hoe groot de armoede en chaos daar is. Nog veel plezier en sterkte daar de komende dagen. -
06 Mei 2009 - 18:27
Gertine:
Hallo, wat leuk om steeds te lezen wat jullie daar allemaal meemaken. Ik hoop dat jullie de laatste dagen ook nog goed kunnen gebruiken, geniet ervan. En sterkte met het afscheid ;) Nog even lekker knuffelen en zorgen. -
06 Mei 2009 - 18:47
Ine Thys-Rook:
Wat een geweldig leuk verhaal.Ik heb hier zitten schateren achter de computer.Prachtig werk, doen jullie door deze kinderen blijde dagen te bezorgen.Gods Zegen toegewenst voor de komende dagen. -
06 Mei 2009 - 19:16
Ineke En Ed:
Mooie verhalen zeg. Maak er nog een paar mooie dagen van!
liefs -
06 Mei 2009 - 19:23
Gerard:
Gaaf hoor, en 'wilde' beesten, en een banaan, weer eens wat anders dan rauwe bonen. Nee echt: fijn dat jullie je aandacht kunnen verdelen zo.
GBY -
06 Mei 2009 - 20:54
Wim En Liseth:
Hoi dames,
Dat was wel genieten of niet zo'n dagje met de president? Jullie hebben vast het meest genoten van de kip met patat!
Geniet nog even een paar daagjes!
Groetjes -
06 Mei 2009 - 21:09
Hanneke A.:
Hallo dames
Heerlijk om jullie verhalen te lezen !!
Geniet nog even van de laatste loodjes en heel veel sterkte met afscheid nemen en goeie reis terug
hartelijke groeten -
07 Mei 2009 - 05:37
Rian:
Wat een geweldig verhaal. Het is elke keer weer een genot jullie verhalen te lezen, ook al is het niet altijd even vrolijk. Nog een paar dagen dan zit het er weer op. Tot dan!
groetjes en liefs Rian -
07 Mei 2009 - 08:34
Bertina:
Hallo luitjes,
Wat een gedoe met dat bezoek van de president. Maar ja je kunt in zo'n land ook niet anders verwachten. Gaaf om zo met die kinderern weg te kunnen. Jullie hebben ze vast een onvergeetelijke dag gegeven. En dan zit het er alweer bijna op. Geniet nog van jullie laatste tijd daar, en een goede vlucht naar huis. Wij kijken naar jullie uit om de live verhalen te horen en de foto's te zien.
Groeten van,
de van Oostendes. -
07 Mei 2009 - 15:53
Karine:
hoi,
ik lees het al weer; volop genieten en goed bezig zijn.
alvast een goede terugreis gewenst! -
07 Mei 2009 - 21:07
Ma En Pa Nieland:
Hallo alledrie,
Wat een verhaal. Wat beleven jullie veel. Wat een feest ook om met de kinderen zo te genieten. Daar doen jullie het uiteindelijk voor, niet waar.
Het einde van jullie bezoek komt in zicht. We wensen jullie een goed afscheid. We wensen jullie een goede reis terug naar huis. We kijken naar jullie terugkomst uit.
Liefs uit Harderwijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
