Witte boterhammen met boter

Hoi lieve allemaal,

Het is weer heerlijk om hier te zijn! Vraag me niet waarom want het is zo ontzettend tegenstrijdig…..maar toch. De mensen, het landschap, de matatu , de dorpjes, de geuren maar vooral alle contacten en de kids maken Kenia tot wat het is. Een stukje van mijn hart.

Na een prima reis en een redelijke nachtrust mochten we weer aan het werk beginnen. Op pad met de Matatu voor een bezoek aan een paar sponsorkids en vandaag naar een Paasdienst met de kinderen van Christian Hands; het kindertehuis in Rongai.

Dat rondscheuren in zo’n Matatu, waarbij het echt een wonder is dat je veilig aan komt, is voor mij iets wat ik doorgaan s prima vind: het is het echte Kenia! Voor Gerda is zo’n ritje in de Matatu een ware belevenis en niet echt iets wat ze graag doet. Maar..……alles went. Zolang je niet ‘mee rijdt’ en het maar over je heen laat komen gaat het prima. Tja, denk je dat je alles hebt gehad; kom je in een bus te zitten! Het kost weliswaar maar 20 cent zo’n 30 minuten bussen maar daar zijn alle voordelen dan ook mee benoemd. De bus zit propvol met niet al te fris ruikende mensen, de zitjes zijn smal en de bus is vies. Er wordt ook hiermee aardig hard gescheurd, de radio staat op ‘zeer luid’ en Gerda mag, naast een schoffie gepropt, delen in dit ware genoegen!

Gelukkig komen we ook hiermee veilig aan. De kerkdienst duurt lang, het woord Pasen en de betekenis daarvan wordt amper genoemd maar dat hebben we weer ingehaald in Christian Hands. We worden daar binnen gehaald als deftige gasten maar dan wel bekenden! De kids, eerst enigszins schuchter, komen sneller los dan anders. Misschien komt het ook door het praten over Pasen, de lolly’s die we meebrengen en het samen maken van tekeningen! Het duurt dan ook maar even of ik word even apart geroepen: ja nou, euh, misschien, tja….mogen ze mij wat vragen? Vorige keer hadden we voor brood (sandwiches) gezorgd, mag dat vandaag ook weer? Er is namelijk geen lunch maar alleen zwarte thee.

Ik herhaal het even: er is geen lunch maar alleen thee. Geen eieren, geen krentenbrood en geen paasdiner gewoon omdat het niet te betalen is. Dus snel twee van de oudere jongens op pad gestuurd voor brood, boter, pindakaas en melk voor in de thee……. Daarna samen eten. De pindakaas was niet te verkrijgen dus wordt het alleen boter. Dubbelgeklapte witte boterhammen met boter, thee met melk + een beetje suiker én stralende gezichten. Onvoorstelbaar! Kleine Edwin (3 jaar) verorbert zijn boterhammen in no-time en kijkt Gerda dan met een big smile aan, zo van: DAT is binnen!

We vertrekken in de loop van de middag, lopen het lange pad (door een dal) weer af, krijgen ruzie met de matatu-chauffeur en komen moe maar voldaan weer in ons appartementje aan.

Blessed Easter.
Ook namens Gerda,

Ina