Oost, west; THUIS......

……. is OOK weer fijn!

Lieve allemaal,

We zijn weer thuis. Gezond en wel, na een zeer voorspoedige reis.
Twee weken Kenia zitten er al weer op. We mochten veel doen, jullie hebben een groot deel hiervan mee kunnen lezen. Bedankt voor al het meeleven en alle reacties; heel gaaf!

De laatste dagen stond in het teken van afronden. O.a. een ziekenhuisbezoek met één van de oudere kids, nog twee afspraken met onze medewerker Erastus Kwaka i.v.m. het Highschoolproject en natuurlijk inkopen doen. Het werd tijd om weer afscheid te nemen. Maar……. wel afscheid met een belofte; ik hoop weer terug te komen!

We hebben het goed, mooi en druk gehad. Ook mijn moeder heeft enorm genoten van het land, de kids en het werk daar. Dit samen te mogen doen was heel bijzonder. Tja en eenmaal in Kenia geweest dan gaat het je in het bloed zitten, dus……

Tot slot nog een leuke anekdote. Hiervoor moeten jullie weten dat ‘eerlijk zijn’ in Kenia een andere lading heeft dan in Nederland. Als iemand je belt waar je bent, omdat je te laat bent voor je afspraak, dan zeg je rustig ‘ik ben er bijna’ terwijl het nog wel drie uur kan duren. Dat is geen liegen maar een ander het plezier willen doen door te zeggen dat je er aan komt. Een ander voorbeeld: toen ik een poos geleden eens met James en John boodschappen ging doen kreeg ik bij de kassa teveel geld terug. Ik ontdekte dit toen ik de winkel uitliep en ben vervolgens teruggegaan om de 100 shilling (96 eurocent)aan het meisje terug te geven. Beide jongens reageerden hier stomverbaasd op: ‘die 100 shilling had ik toch eerlijk gekregen, ik leek wel gek om dat terug te geven!’
Ik heb hen geprobeerd uit te leggen dat ik geen recht had op dat geld maar ook dat ik het meisje van de kassa niet in de problemen wilde brengen. Ze snapten de uitleg maar ze vonden het toch maar heel raar…..

Dan nu waar het om gaat: afgelopen week moest John met de Matatu (je weet wel, dat busje) naar een dorpje verderop. Hij was de Matatu al uit en liep richting de markt toen hij er achter kwam dat hij niet had betaald. Een mazzeltje. Of toch? Tja……… John besloot terug te gaan om de Matatu-man zijn 20 shilling te geven, waarop die man al net zo verbaasd reageerde als John die ene keer bij de kassa!! Vervolgens deed John zijn boodschap en op de terugweg nam hij opnieuw een Matatu richting huis. Gelukkig er was nog een plekje vrij; John nam snel plaats en voelde toen iets hards op zijn stoel. Terwijl de Matatu wegscheurde bekeek John waar hij boven op zat en vond tot zijn verrassing een muntstuk van 40 shilling, waarschijnlijk verloren door een vorige passagier die al lang weer verdwenen was. Een gratis retourtje dus.

Toen John mij later dit verhaal in geuren en kleuren uit de doeken deed zei hij, met een grote smile; ‘ik denk dat God mijn eerlijkheid beloont heeft!!!!'

Hopelijk tot snel
ook namens Gerda,
Ina