Cooperation
Door: Ina/Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
30 December 2012 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
Het wordt hoognodig tijd om eens weer een verhaal te schrijven. We merken dat we er vaak niet aan toe komen. Maar gelukkig is het zondag en er is een tijd van ten kerke gaan en een tijd van schrijven. Aangezien de tijd van ten kerke gaan hier ff niet is, wordt het schrijven.
In de afgelopen week zijn we een paar dagen met een aantal kids naar een huis in de middle of nowhere geweest. Alle boodschappen en overige spullen moesten van tevoren mee, we werden er door Robert afgezet en hij zou ons een paar dagen later weer ophalen, voor het overige waren we van alles en iedereen zo ongeveer afgesneden. Natuurlijk hadden we wel een aantal bewakers bij het huis, dit voor de mensen die ons nu van roekeloos gedrag betichten. Dit huis heeft een geweldig uitzicht over Nairobi National park. Niet dat we veel wilde dieren hebben gezien. Een bewegingloze giraffe was wel het hoogtepunt en zo’n nekkie past niet echt op een barbecue. Oh ja en apen die het ‘s nachts op ons golfplaten dak ontzettend naar hun zin hadden en precies tijdens de kerstdagen hun jaarlijkse hardloopcompetitie hielden wat enige slapeloosheid teweeg bracht. Die beesten maken me toch een kabaal, maar leuk is het wel. Het waren mooie dagen waarin we hele goede gesprekken hebben gehad met elkaar. Elke avond wordt er door iemand een issue aangedragen dat dan uitgebreid bediscussieerd wordt. Op eerste kerstdag hebben we met elkaar een kerstdienst gehouden die de kids hebben geleid.
Eén hoogtepunt willen we jullie niet onthouden. 2e Kerstdag hebben we pannenkoeken gebakken. Isaiah was er erg happig op om de maaltijd met gebed te mogen beginnen en dat was natuurlijk oke. Iedereen zat aan tafel, hij ging staan, pakte vervolgens het bord met pannenkoeken met beide handen op (dit bord had anderhalf uur op een pan met kokend water gestaan) strekte zijn armen enigszins en begon het gebed. Het regende nogal hard op dat moment en met het golfplaten dak gaat dan een groot deel van het geluid van het gebed verloren dus er begon bij ons een kleine lachkriebel te ontstaan. Want… hoe lang zou hij dit gebed volhouden zonder zijn handen te verbranden? Je begrijpt het al, we hoorden tussen het geraas van de regen al snel ergens een Amen, er klonk een klap van het bord dat het tafelblad raakte en Isaiah stond uitgebreid op zijn oververhitte handjes te blazen.
Ja, inderdaad het regent hier de laatste dagen regelmatig, waardoor we bijna vast kwamen te zitten in ons huis met het mooie uitzicht. Gelukkig bracht Robert ons soms slippend met de taxi door rivieren van water en modderpaden terug in Karen. We glibberen en glijden regelmatig op bergschoenen door de modder, steken rivieren met kolkend water over door het springen van steen naar steen waarbij we precies halverwege de rivier niet weten hoe we de volgende steen moeten bereiken. Dit met een paar gierende Kenianen aan de andere kant van de rivier, die ons vervolgens best wel uit onze benarde positie willen komen redden. Maar dat laten we niet gebeuren, we zullen hoe dan ook op eigen kracht aan de overkant komen. En zo zorgen we ook voor wat entertainment voor de gemiddelde Keniaan. Tenslotte is een dag niet gelachen…….
Goed, dan de wat meer serieuze zaken. Op dit moment zijn we in afwachting van een baby die geboren zal worden. We hebben vanavond al een aantal sms-jes gehad en zijn al druk in gesprek geweest met Robyn omdat een van de meisjes (besmet met HIV) zwanger en aan het bevallen is. De familie wil haar niet naar het ziekenhuis brengen dus we zijn verwoede pogingen aan het doen om dit toch voor elkaar te krijgen. Laten we hopen dat ze willen luisteren en zometeen zullen vertrekken.
We zijn jullie het vervolg schuldig op het verhaal van de vader van Fantas. Afgelopen maandag zijn we met hem in gesprek gegaan om te kijken of en waar we kunnen ondersteunen. Na een paar dagen bedenktijd van beide kanten, hebben we dit gesprek donderdag voortgezet. De afspraak is dat hij een marktkraam en de registratie voor een standplaats regelt en betaalt. Nadat hij kan laten zien dat dit geregeld is krijgt hij van ons de bonen, rijst en overige zakken met boonachtigen die hij op de markt kan verkopen. Dit is een lening (microkrediet) die hij in anderhalf jaar moet terugbetalen. Het voordeel van deze manier van werken is dat hij over een paar jaar zelf het schoolgeld voor Fantas voor de highschool kan betalen ipv dat wij dat moeten doen waardoor het een win-win situatie zou zijn. We wachten rustig af hoe het deze week zal lopen, of het hem lukt om de zaken echt te regelen en we vrijdag op bonenjacht kunnen gaan. Daarnaast hebben we met hem gesproken over zijn drankgebruik. Tja….. wat zullen we hiervan zeggen? Hij geeft er bijna geen geld aan uit want hij brouwt het goedje zelf en dan kun je er in de regel rustig vanuit gaan dat het alcoholpercentage aan de hoge kant is. Gelukkig heeft hij ons geen drankje aangeboden. We kwamen met elkaar al snel tot de conclusie dat het brouwen van dit soort drankjes niet echt handig is. Of deze conclusie voor hem voldoende is om totaal te stoppen weten we niet. Laten we hopen dat het invloed heeft, hij gaf aan zijn best er voor te willen doen.
De komende week is alweer de laatste week voor ons in Kenia. Het is niet te geloven hoe snel de tijd hier voorbij vliegt. Onze agenda is nogal onzeker omdat er verschillende afspraken onduidelijk zijn of ze wel of niet door kunnen gaan en wie weet moeten we ook nog op kraambezoek bij Millicent en dat is niet direct naast de deur. We gaan het allemaal wel zien.
Nu is het jaar bijna voorbij, wat is er veel gebeurd aan verdriet en vreugde. Ook hier in Kenia leek het werk soms bij de handen af te breken waarna we vervolgens ook weer levens zagen opbloeien. Gelukkig mogen we in alle omstandigheden weten dat het Kerst is geweest en zo mogen we met elkaar 2013 tegemoet gaan.
We willen iedereen, in welke omstandigheden en waar ook, alle goeds en kracht wensen voor het komende jaar.
Veel liefs,
Anneke
Ina
Het wordt hoognodig tijd om eens weer een verhaal te schrijven. We merken dat we er vaak niet aan toe komen. Maar gelukkig is het zondag en er is een tijd van ten kerke gaan en een tijd van schrijven. Aangezien de tijd van ten kerke gaan hier ff niet is, wordt het schrijven.
In de afgelopen week zijn we een paar dagen met een aantal kids naar een huis in de middle of nowhere geweest. Alle boodschappen en overige spullen moesten van tevoren mee, we werden er door Robert afgezet en hij zou ons een paar dagen later weer ophalen, voor het overige waren we van alles en iedereen zo ongeveer afgesneden. Natuurlijk hadden we wel een aantal bewakers bij het huis, dit voor de mensen die ons nu van roekeloos gedrag betichten. Dit huis heeft een geweldig uitzicht over Nairobi National park. Niet dat we veel wilde dieren hebben gezien. Een bewegingloze giraffe was wel het hoogtepunt en zo’n nekkie past niet echt op een barbecue. Oh ja en apen die het ‘s nachts op ons golfplaten dak ontzettend naar hun zin hadden en precies tijdens de kerstdagen hun jaarlijkse hardloopcompetitie hielden wat enige slapeloosheid teweeg bracht. Die beesten maken me toch een kabaal, maar leuk is het wel. Het waren mooie dagen waarin we hele goede gesprekken hebben gehad met elkaar. Elke avond wordt er door iemand een issue aangedragen dat dan uitgebreid bediscussieerd wordt. Op eerste kerstdag hebben we met elkaar een kerstdienst gehouden die de kids hebben geleid.
Eén hoogtepunt willen we jullie niet onthouden. 2e Kerstdag hebben we pannenkoeken gebakken. Isaiah was er erg happig op om de maaltijd met gebed te mogen beginnen en dat was natuurlijk oke. Iedereen zat aan tafel, hij ging staan, pakte vervolgens het bord met pannenkoeken met beide handen op (dit bord had anderhalf uur op een pan met kokend water gestaan) strekte zijn armen enigszins en begon het gebed. Het regende nogal hard op dat moment en met het golfplaten dak gaat dan een groot deel van het geluid van het gebed verloren dus er begon bij ons een kleine lachkriebel te ontstaan. Want… hoe lang zou hij dit gebed volhouden zonder zijn handen te verbranden? Je begrijpt het al, we hoorden tussen het geraas van de regen al snel ergens een Amen, er klonk een klap van het bord dat het tafelblad raakte en Isaiah stond uitgebreid op zijn oververhitte handjes te blazen.
Ja, inderdaad het regent hier de laatste dagen regelmatig, waardoor we bijna vast kwamen te zitten in ons huis met het mooie uitzicht. Gelukkig bracht Robert ons soms slippend met de taxi door rivieren van water en modderpaden terug in Karen. We glibberen en glijden regelmatig op bergschoenen door de modder, steken rivieren met kolkend water over door het springen van steen naar steen waarbij we precies halverwege de rivier niet weten hoe we de volgende steen moeten bereiken. Dit met een paar gierende Kenianen aan de andere kant van de rivier, die ons vervolgens best wel uit onze benarde positie willen komen redden. Maar dat laten we niet gebeuren, we zullen hoe dan ook op eigen kracht aan de overkant komen. En zo zorgen we ook voor wat entertainment voor de gemiddelde Keniaan. Tenslotte is een dag niet gelachen…….
Goed, dan de wat meer serieuze zaken. Op dit moment zijn we in afwachting van een baby die geboren zal worden. We hebben vanavond al een aantal sms-jes gehad en zijn al druk in gesprek geweest met Robyn omdat een van de meisjes (besmet met HIV) zwanger en aan het bevallen is. De familie wil haar niet naar het ziekenhuis brengen dus we zijn verwoede pogingen aan het doen om dit toch voor elkaar te krijgen. Laten we hopen dat ze willen luisteren en zometeen zullen vertrekken.
We zijn jullie het vervolg schuldig op het verhaal van de vader van Fantas. Afgelopen maandag zijn we met hem in gesprek gegaan om te kijken of en waar we kunnen ondersteunen. Na een paar dagen bedenktijd van beide kanten, hebben we dit gesprek donderdag voortgezet. De afspraak is dat hij een marktkraam en de registratie voor een standplaats regelt en betaalt. Nadat hij kan laten zien dat dit geregeld is krijgt hij van ons de bonen, rijst en overige zakken met boonachtigen die hij op de markt kan verkopen. Dit is een lening (microkrediet) die hij in anderhalf jaar moet terugbetalen. Het voordeel van deze manier van werken is dat hij over een paar jaar zelf het schoolgeld voor Fantas voor de highschool kan betalen ipv dat wij dat moeten doen waardoor het een win-win situatie zou zijn. We wachten rustig af hoe het deze week zal lopen, of het hem lukt om de zaken echt te regelen en we vrijdag op bonenjacht kunnen gaan. Daarnaast hebben we met hem gesproken over zijn drankgebruik. Tja….. wat zullen we hiervan zeggen? Hij geeft er bijna geen geld aan uit want hij brouwt het goedje zelf en dan kun je er in de regel rustig vanuit gaan dat het alcoholpercentage aan de hoge kant is. Gelukkig heeft hij ons geen drankje aangeboden. We kwamen met elkaar al snel tot de conclusie dat het brouwen van dit soort drankjes niet echt handig is. Of deze conclusie voor hem voldoende is om totaal te stoppen weten we niet. Laten we hopen dat het invloed heeft, hij gaf aan zijn best er voor te willen doen.
De komende week is alweer de laatste week voor ons in Kenia. Het is niet te geloven hoe snel de tijd hier voorbij vliegt. Onze agenda is nogal onzeker omdat er verschillende afspraken onduidelijk zijn of ze wel of niet door kunnen gaan en wie weet moeten we ook nog op kraambezoek bij Millicent en dat is niet direct naast de deur. We gaan het allemaal wel zien.
Nu is het jaar bijna voorbij, wat is er veel gebeurd aan verdriet en vreugde. Ook hier in Kenia leek het werk soms bij de handen af te breken waarna we vervolgens ook weer levens zagen opbloeien. Gelukkig mogen we in alle omstandigheden weten dat het Kerst is geweest en zo mogen we met elkaar 2013 tegemoet gaan.
We willen iedereen, in welke omstandigheden en waar ook, alle goeds en kracht wensen voor het komende jaar.
Veel liefs,
Anneke
Ina
-
30 December 2012 - 20:13
Truus Menkveld:
Hallo Ina en Anneke
Fijn weer wat van jullie te horen. Leuk verhaal weer.
Jullie maken zo wel weer veel mee. Gelukkig ook leuke dingen.
Voor de komende week wens ik jullie nog een gezegende tijd toe en waarschijnlijk een hele rustige jaarwisseling.
groetjes van Truus
-
30 December 2012 - 20:45
Marian:
leuk om weer wat van jullie te horen, een mooi plekje daar bij het park:)
Ik wens jullie een hele goede jaarwisseling te en nog een mooie tijd daar!
liefs marian -
30 December 2012 - 21:04
Hanneke Alberts:
Hallo Ina en Anneke
Nog even op de valreep voor ons vertrek jullie reisverslag gelezen!
Mooi hoor, dat geeft even afleiding
We wensen jullie een goede jaarwisseling toe en Gods zegen voor het nieuwe jaar
Anneke (Sara) alvast gefeliciteerd
tot horens
hart. groet
Rienk en Hanneke Alberts -
30 December 2012 - 21:10
Anja Lipke - Hein :
Hallo lieve Ina en Anneke,
Jullie verhalen zijn hartverwarmend. Wat een interessante ervaringen. Jullie lijken zo af en toe wel echte avonturiers!
Gods onmisbare liefde, licht en leiding in allerlei opzichten voor 2013 toegewenst.
Tot ziens, in Nederland.
Hartelijke groeten,
Anja. -
30 December 2012 - 21:42
Esther:
Wat een gave foto's! Mooi zeg -
30 December 2012 - 22:17
Greetje:
De tijd vliegt zeker! En wat maken jullie weer veel mee. Nog hele goede dagen gewenst!
Liefs,
Greetje -
30 December 2012 - 23:44
Willemien En Pa:
Hallo Ina en Anneke,
We hebben genoten van jullie berichten.
Ook wensen wij juliie een goede jaarwisseling en een gezegend 2013 toe.
(en verget ''t wierkummen nich)
Dikke knuffel van
Willemien en pa -
31 December 2012 - 09:24
Bertina:
Lieve Ina en Anneke,
Mooi om weer wat te lezen van jullie, en ja... Snel gaat het zeker. Wij willen jullie vanuit een winderig Putten heel veel succes en wijsheid toewensen deze laatste week. Weet dat we in gebed bij jullie zijn. Alvast een hele goede jaarwisseling toegewenst. Waarschijnlijk zonder veel knallen. Hier nemen we een portje op jullie, en er zal nog wel wat overblijven, zodat we er samen ook nog eentje kunnen nemen :) heel veel succes verder, en Anneke alvast een fijne verjaardag toegewenst. Heel bijzonder om die helemaal dat te vieren.
Groetjes en liefs, de van Oostendes. -
31 December 2012 - 16:39
Oom Maarten En Tante Alie:
Wat weer een belevenissen. Toch hopen we dat jullie weer gezond en wel thuis mogen komen.
Een goede jaarwisseling en als de Here het wil ook voor jullie werk in Kenia, een voorspoedig nieuwjaar. -
31 December 2012 - 17:56
Jannie Nieland Zeist:
Hallo Ina en Anneke
Jullie berichten gelezen ,je maakt weer heel wat mee.
Waar ik erg benieuwd naar ben hoe gaat het met de grotere jongens en meisjes.
o.a.de kinderen die jullie geadopteerd hebben.
Gaat het goed krijgen ze goede zorg en is er voldoende eten?
Wat zullen ze blij zijn dat jullie er weer zijn.
Een hele fijne Jaarwisseling en tot de volgende brief
Lieve groet Tante Jannie -
31 December 2012 - 18:26
Henk En Joke Gr:
Wat een verhalen weer! Het verhaal met de pannenkoeken zie ik al helamaal voor me!
Geniet van jullie laatste week.
Voor 2013: Gods zegen en vrede gewenst voor jullie beide in alles wat er in dit nieuwe jaar weer op jullie weg komt!
Lieve groetjes
Henk en Joke Gr. -
02 Januari 2013 - 11:54
Elsbeth Beumer:
Hoi Anneke en Ina,
het is steeds weer ontroerend te lezen over jullie belevenissen.
Nog heel veel succes en zegen voor deze laatste dagen in Kenia.
Ook voor jullie en de mensen daar veel zegen en Gods hulp en nabijheid gewenst voor 2013.
Tot gauw, veel liefs van Andre en Elsbeth
-
02 Januari 2013 - 14:43
Gré Bosman:
Beste Anneke en Ina
Allereerst veel heil en zegen voor AD 2013.
Dank jullie voor de ontroerende en schitterende verhalen!
Anneke alvast gefeliciteerd met je verjaardag. Vele goede
en gezonde jaren toegewenst met allen die je lief en
dierbaar zijn.
Hart.groet Gré Bosman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
