Onvoorstelbaar.................
Door: Anneke/Ina/Jeanet
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
20 Oktober 2010 | Kenia, Nairobi
Onvoorstelbaar……
Is het woord dat de afgelopen dagen regelmatig genoemd wordt. Vooral door Jeanet eigenlijk.
Het is onvoorstelbaar hoe de mensen hier leven, de geiten langs de kant van de weg lopen en oversteken, de koeien tussen de auto’s door gehoed worden. Onvoorstelbaar hoe de kinderen in de tehuizen leven en eten, onvoorstelbaar hoe ze er uitzien. Onvoorstelbaar hoeveel oude auto’s er hier rondrijden en ook onvoorstelbaar hoe wij hier in die matatu’s al hotsend en botsend van de een naar de andere kant scheuren en er steeds weer heelhuids uitkomen. En zo kunnen we nog wel een poosje doorgaan.
We liggen regelmatig dubbel van het lachen met elkaar als Jeanet er weer een ‘onvoorstelbaar’ uitgooit.
We hebben het gevoel dat we de dagen erg vol hebben zitten maar nog niet veel echt concreet hebben afgerond.
Zondag heeft Jeanet haar eerste swingende kerkdienst meegemaakt. Kwamen we daar om 9.10 uur in de kerk, terwijl de dienst om 9 uur zou beginnen en bleken wij er wel te zijn maar de dominee niet. Komt die beste man rustig om 10.15 uur aanzakken. Er begon ons een gevoel te bekruipen dat de dienst hierdoor enigszins verlengd zou worden maar niet getreurd, we bleken na 2 ½ uur alweer buiten te staan. Tot onze grote verbazing waren we diezelfde man de vorige dag in de hoedanigheid van constructeur tegengekomen bij het bekijken van een huis, als eventueel kindertehuis voor Christian Hands. Maar ach in de bijbel komen we ook regelmatig predikers tegen met een andere baan erbij. We hebben geconstateerd dat hij beter kon preken dan adviseren over het huis.
Maandag zijn we verhuisd van Nairobi naar Karen waardoor we wat dichter bij de kindertehuizen zitten. We hebben hier een geweldige plek in een hele groot tuin, we blijven hier lekker de resterende tijd zitten. Na onze verhuizing, met al onze bagage en dat is weer eens niet te weinig, zijn we naar Christian Hands vertrokken.
Gisteren zijn we naar de dokter geweest met Mama Green en een aantal kinderen. Daarna naar het ziekenhuis om foto’s te maken, medicijnen gehaald en vanmorgen om 8 uur vertrok Ina alweer richting de school van Tosh om een flesje met sputum van haar op te halen en naar het lab te brengen. Twee uur later was dat klusje geklaard. Dit moeten we drie dagen achter elkaar doen zodat er bekeken kan worden of ze TBC heeft.
James is voor alle zekerheid gecheckt op TB en we moeten zorgen dat z’n rugpijn wat vermindert, oh ja en hij heeft een spatader waar een gemiddelde Nederlander direct de spuit in zou laten zetten, Simon heeft waarschijnlijk een eencellige vriend in z’n darmen wandelen, Mama Green heeft een gebroken hand gehad en daar zit geen kracht meer in en zo kunnen we nog wel ff doorgaan. Gelukkig zit er hier een Nederlandse arts die ons graag helpt en volgende week mogen we dan ook met de volgende groep kinderen komen. Het lijstje? Lintwormen, niet goed werkende beentjes en HIV.
Ach, het zijn zo wat van onze dagelijkse bezigheden.
Gistermiddag zijn we naar het nieuwe tehuis van Sidai geweest. Enigszins spijtig moesten we constateren dat er geen weg naar toe bleek te zijn en al hotsend en botsend kwamen we midden in de woestenij terecht. Maar….er staat een tehuis, voorlopig nog zonder elektriciteit en de watervoorziening is ook nog niet echt op peil, oh ja enne er is geen keuken alleen een paar stenen waar een vuurtje tussen gebouwd kan worden. Tjonge, wat moet er daar nog veel gebeuren, maar hopelijk komt dat de komende maanden langzamerhand goed.
Voor de komende dagen zijn er al heel wat afspraken gemaakt dus met het hotsen en botsen gaan we rustig verder en de kans dat Jeanet nog van het woord ‘onvoorstelbaar’ afkomt wordt met de dag kleiner.
Oh ja, nog een klein verhaaltje erbij.
Afgelopen zondag hebben we Nathan ontmoet, hij is een Keniaan die in Nederland woont en ons regelmatig van advies voorziet. De jongens waren bij ons en ze zaten met open mond te kijken dat een Keniaan Nederlands kon praten. Maar het feit dat we elkaar op de Nederlandse manier met 3 zoenen begroeten was het echte toppunt waarover ze niet uitgepraat raakten. En ja hoor daar kwam eerst bij Ina de vraag van James of Ina hem toch eens de Nederlandse manier van begroeten kon bijbrengen en even later ging de telefoon van Anneke en daar was Simon met het verzoek om te mogen leren hoe Nederlanders elkaar begroeten. Vanmiddag was het zover en aan Simon was de eer om op de Nederlandse manier begroet te worden ……….hij loopt nog te stralen!
Groetjes van 3 onvoorstelbare blanken in Kenia
Is het woord dat de afgelopen dagen regelmatig genoemd wordt. Vooral door Jeanet eigenlijk.
Het is onvoorstelbaar hoe de mensen hier leven, de geiten langs de kant van de weg lopen en oversteken, de koeien tussen de auto’s door gehoed worden. Onvoorstelbaar hoe de kinderen in de tehuizen leven en eten, onvoorstelbaar hoe ze er uitzien. Onvoorstelbaar hoeveel oude auto’s er hier rondrijden en ook onvoorstelbaar hoe wij hier in die matatu’s al hotsend en botsend van de een naar de andere kant scheuren en er steeds weer heelhuids uitkomen. En zo kunnen we nog wel een poosje doorgaan.
We liggen regelmatig dubbel van het lachen met elkaar als Jeanet er weer een ‘onvoorstelbaar’ uitgooit.
We hebben het gevoel dat we de dagen erg vol hebben zitten maar nog niet veel echt concreet hebben afgerond.
Zondag heeft Jeanet haar eerste swingende kerkdienst meegemaakt. Kwamen we daar om 9.10 uur in de kerk, terwijl de dienst om 9 uur zou beginnen en bleken wij er wel te zijn maar de dominee niet. Komt die beste man rustig om 10.15 uur aanzakken. Er begon ons een gevoel te bekruipen dat de dienst hierdoor enigszins verlengd zou worden maar niet getreurd, we bleken na 2 ½ uur alweer buiten te staan. Tot onze grote verbazing waren we diezelfde man de vorige dag in de hoedanigheid van constructeur tegengekomen bij het bekijken van een huis, als eventueel kindertehuis voor Christian Hands. Maar ach in de bijbel komen we ook regelmatig predikers tegen met een andere baan erbij. We hebben geconstateerd dat hij beter kon preken dan adviseren over het huis.
Maandag zijn we verhuisd van Nairobi naar Karen waardoor we wat dichter bij de kindertehuizen zitten. We hebben hier een geweldige plek in een hele groot tuin, we blijven hier lekker de resterende tijd zitten. Na onze verhuizing, met al onze bagage en dat is weer eens niet te weinig, zijn we naar Christian Hands vertrokken.
Gisteren zijn we naar de dokter geweest met Mama Green en een aantal kinderen. Daarna naar het ziekenhuis om foto’s te maken, medicijnen gehaald en vanmorgen om 8 uur vertrok Ina alweer richting de school van Tosh om een flesje met sputum van haar op te halen en naar het lab te brengen. Twee uur later was dat klusje geklaard. Dit moeten we drie dagen achter elkaar doen zodat er bekeken kan worden of ze TBC heeft.
James is voor alle zekerheid gecheckt op TB en we moeten zorgen dat z’n rugpijn wat vermindert, oh ja en hij heeft een spatader waar een gemiddelde Nederlander direct de spuit in zou laten zetten, Simon heeft waarschijnlijk een eencellige vriend in z’n darmen wandelen, Mama Green heeft een gebroken hand gehad en daar zit geen kracht meer in en zo kunnen we nog wel ff doorgaan. Gelukkig zit er hier een Nederlandse arts die ons graag helpt en volgende week mogen we dan ook met de volgende groep kinderen komen. Het lijstje? Lintwormen, niet goed werkende beentjes en HIV.
Ach, het zijn zo wat van onze dagelijkse bezigheden.
Gistermiddag zijn we naar het nieuwe tehuis van Sidai geweest. Enigszins spijtig moesten we constateren dat er geen weg naar toe bleek te zijn en al hotsend en botsend kwamen we midden in de woestenij terecht. Maar….er staat een tehuis, voorlopig nog zonder elektriciteit en de watervoorziening is ook nog niet echt op peil, oh ja enne er is geen keuken alleen een paar stenen waar een vuurtje tussen gebouwd kan worden. Tjonge, wat moet er daar nog veel gebeuren, maar hopelijk komt dat de komende maanden langzamerhand goed.
Voor de komende dagen zijn er al heel wat afspraken gemaakt dus met het hotsen en botsen gaan we rustig verder en de kans dat Jeanet nog van het woord ‘onvoorstelbaar’ afkomt wordt met de dag kleiner.
Oh ja, nog een klein verhaaltje erbij.
Afgelopen zondag hebben we Nathan ontmoet, hij is een Keniaan die in Nederland woont en ons regelmatig van advies voorziet. De jongens waren bij ons en ze zaten met open mond te kijken dat een Keniaan Nederlands kon praten. Maar het feit dat we elkaar op de Nederlandse manier met 3 zoenen begroeten was het echte toppunt waarover ze niet uitgepraat raakten. En ja hoor daar kwam eerst bij Ina de vraag van James of Ina hem toch eens de Nederlandse manier van begroeten kon bijbrengen en even later ging de telefoon van Anneke en daar was Simon met het verzoek om te mogen leren hoe Nederlanders elkaar begroeten. Vanmiddag was het zover en aan Simon was de eer om op de Nederlandse manier begroet te worden ……….hij loopt nog te stralen!
Groetjes van 3 onvoorstelbare blanken in Kenia
-
20 Oktober 2010 - 18:17
Alex Marleen Sofie:
Hoi Dames,
Onvoorstelbaar veel plezier en sterkte nog daar!
X ons -
20 Oktober 2010 - 18:17
Elgera:
verhaal weer met veel plezier gelezen:D -
20 Oktober 2010 - 18:26
Nynke:
Hoi mam en anna en ina!
Onvoorstelbaar mooi verhaal weer;)
Mam gaan we nog skypen voordat ik in spanje zit?
XX
Nyn -
20 Oktober 2010 - 18:27
Gertine:
Onvoorstelbaar! -
20 Oktober 2010 - 18:31
Jaap S:
Jullie manier van schrijven (over toch vaak serieuze zaken)nodigt blijvend uit tot lezen. Hartelijke groeten! -
20 Oktober 2010 - 18:37
Karine :
hoi goed om te lezen hoe het jullie vergaat!
genoeg te doen...
3 dikke x! -
20 Oktober 2010 - 19:15
Jaap:
Volgens mij doen jullie al hotsend en botsend ongelooflijk veel goede dingen.
XxX
Jaap D -
20 Oktober 2010 - 19:23
Hennie Riedstra:
wat leuk dat jullie er weer heen zijn voor 15 dagen.leuk dat jeanet ook mee is.ik ken haar natuurlijk niet .we hopen dat jullie daar nog veel goed werk kunnen doen.onze schoondochter die is arts en is nu voor een maand naar Palistan bij die overstroming.gelukkig hoopt ze 30okt.terug te komen gr.hennie -
20 Oktober 2010 - 20:17
Bram:
iedereen zou eens naar een dergelijke plaats moeten gaan en dan niet alleen op safari maar echt eens in de slumps. Dan worden discussies in de westerse wereld heel anders, over langer werken, zoals nu in frankrijk maar ook in NL, en ziektekosten, zoals in the US.
dan blijf je ook alleen maar ongeloofelijk roepen.
Meiden geniet er van!!! -
20 Oktober 2010 - 20:25
P En J En Kids:
Heel bijzonder weer om jullie verhaal te lezen.
Goede dagen en sterkte met alles. -
20 Oktober 2010 - 20:26
Gerrit:
Blij dat het jullie goed gaat.
Wel verassing dat Nathan ook in Kenia was, wisten julie dat?
Veel plezier nog daar!!!!
Gerrit
-
20 Oktober 2010 - 20:37
Gerard & Miranda:
Onvoorstelbaar, zoveel blijheid er doorklinkt in jullie verslag van zoveel narigheid.
We hopen voor de kids dat jullie veel mooie dingen mogen doen / opstarten.
Veel plezier met jullie boys. -
20 Oktober 2010 - 20:38
Ed En Ineke:
mooi verhaal; heel veel plezier en toch ook wel sterkte!
groetjes
ed, ien en de kinderen -
20 Oktober 2010 - 20:41
Carin:
Onvoorstelbaar mooi geschreven.
Erg levendig , ik zie het zo voor me!
Veel succes nog dames!
Groetjes en liefs Carin
Ps. Straks krijg je een kettingreactie kust straks iedereen in Kenia 3 keer :) -
21 Oktober 2010 - 07:10
Willemien En Pa L.:
Hallo lieve meiden,
Fijn dat jullie zo om kunnen gaan met de ellende die je daar tegenkomt.Veel sterkte toegewenst. Gode bevolen!
W en pa . -
21 Oktober 2010 - 08:27
Wolbert En Hanny:
hoi Anneke, Ina en Jeannet,
Heerlijk om zo mee te lez/ven door jullie verhaal.
Geniet ervan !!
Gods zegen toegebeden. -
21 Oktober 2010 - 08:27
Christy-Anne:
Haay mam, Anne en Ina!
Super verhaal!
Heel veel plezier nog!
Tot op de skype:D
xxxxxx Christy-Anne! -
21 Oktober 2010 - 10:46
Ma En Pa Nieland:
Goed verhaal. Duidelijk weergegeven waar jullie mee bezig zijn. Fijn dat jullie er zoveel plezier aan beleven. Geweldig om je liefde te geven en helpende handen te zijn. Ontvang veel wijsheid.
Een knuffel van de Dolfijntjes. -
21 Oktober 2010 - 10:52
Marieke:
Wat een gave dingen maken jullie mee! Natuurlijk schrijnt de armoede..... maar een beetje humor houdt je op de been denk ik dan maar..
Be blessed! -
21 Oktober 2010 - 11:22
Jolanda Pl.:
Fijn te lezen dat het daar goed gaat en jullie weer veel kunnen betekenen voor de mensen daar. Nog een goede tijd met elkaar onder Gods zegen. -
21 Oktober 2010 - 11:59
T. Gré(ta):
Hallo Jeanet, Anneke en Ina
Ik heb genoten van jullie
"onvoorstelbaar" smeuige
verslag. Het geeft heel goed weer waar jullie mee bezig zijn, maar ook wat
voor zaken jullie zoal
tegenkomen. Houd goede moed
onder Gods zegen.
Groetjes, t. Gré -
21 Oktober 2010 - 14:34
Aline Van Wingerden:
hey aloha,
Goed bezig daar, ga zo door! Wat zijn wij dan onvoorstelbaar rijk.
Nog veel plezier met elkaar, groetjes -
21 Oktober 2010 - 17:17
Annerie:
leuk om jullie zo te volgen! succes met alles.. -
21 Oktober 2010 - 17:59
Wim En Liseth:
Hoi dames,
Onvoorstelbaar zeg wat jullie allemaal zien en meemaken ! Wat zijn we hier met z'n allen onvoorstelbaar verwend.
Een goede tijd nog met elkaar !
liefs ons -
21 Oktober 2010 - 21:05
Geeske:
Ongelovelijk! -
22 Oktober 2010 - 07:57
Annet:
Geweldige verhalen om te lezen.
Fantastisch wat jullie doen. Succes verder! -
22 Oktober 2010 - 17:14
Elsbeth:
Hallo dames,
onvoorstelbaar(wat origineel he) wat weer een verhaal.
Zou zo even willen kijken daar. Geweldig om dit mee te maken of niet Jeanet. Even naar de dokter, ja ja, dat gaat daar wel even moeilijker dan hier he. Hopelijk kunnen er veel kinderen geholpen worden.
Ondanks alles wordt er gelukkig ook nog gelachen daar....en wat af gekust ha, ha. Dat wordt de nieuwe rage daar!! onvoorstelbaar toch. Veel succes met alles, liefs voor jullie daar van ons hier.
Groetjes, Elsbeth -
30 Oktober 2010 - 20:46
Gre Hartkamp:
hoi jeanet anneke en ina
ik heb de verhalen gelezen en zal het blijven doen ik word er wel stil van maar ook mooi dat jullie daar zijn ,ina nog heel veelwerk plezier en Gods zegen ,
allebei goede reis terug
liefs gre hartkamp
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
