Waarom we te laat kwamen.....
Door: Anneke/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
11 Juni 2007 | Kenia, Ngong
Hallo geliefden (in mindere of meerdere mate, mag u zelf allemaal invullen)
Hier is dan ons eerste echte bericht vanuit Kenya.
We zijn veilig aangekomen zoals jullie hieruit op kunnen maken.
We kwamen enigszins te laat aan maar daar konden wij echt niets aan doen. We zaten keurig op tijd in het vliegtuig, ze hebben zelfs onze bagage meegenomen, maar ..... de wc liep door. En dat betekent dat er niet gevlogen wordt. Jaja, de KLM gaat de lucht niet in met een doorlopend toiletje, en dus vlogen we een uurtje later.
Eenmaal boven Nairobi aangekomen was het zo donker dat het onze prachtige Twentse/Gelderse heuvels hadden kunnen zijn tijdens een stroomstoring maar niet direct een hoofdstad van een redelijk groot land. Eenmaal op de grond deed het direct weer aan Nederland denken, het goot namelijk. Maar dat mag de pret niet drukken. We kwamen de hal in en daar stonden ongeveer honderd mensen met bordjes dus we hebben echt ff moeten zoeken om onze chauffeur te vinden. En daarna werd het pas echt lachen. Door al die regen bleken er nogal wat auto's pech te hebben. Deze stonden her en der langs de kant van de weg. Er was een vierbaansweg, 2 banen beide kanten op. Echt niet te geloven, wij reden de goede kant op en dat leek wel spookrijden. Al het verkeer reed op de verkeerde banen. Het was erg leuk. Het was zo donker dat we weinig hebben gezien van de omgeving. Door de vertraging kwamen we laat aan en was iedereen al naar bed. We zitten niet in het guesthouse van Huruma maar bij Mama Tom in huis. Eerst ff wennen maar het bevalt ons uitstekend. Het verhaal van de douche houden jullie nog tegoed.
Zondagmorgen, na de pannenkoeken, naar de kerk. Wat een feest zeg, het zingt en springt, danst en Hallelujaht allemaal door elkaar heen. Daarna werd ik geadopteerd door Mungo (een prachtig klein kereltje van een jaar of 2) die nodig een nieuwe luier moest hebben en me vervolgens niet meer wilde laten gaan dus de rest van de dienst heeft Ina alleen door moeten komen. Hoe het is?????
Het is niet te beschrijven. Het is zo ongelofelijk hoe het hier is dat ik eerlijk gezegd niet weet of ik het uit kan leggen. We zaten gistermorgen in de kerk en daar zitten dan 150 kinderen om je heen die allemaal verlegen naar je kijken en als je knipoogt of lacht, lachen ze voorzichtig terug. Je weet dat ze allemaal hun verhaal hebben en dat doet zeer. Je moet er niet teveel bij nadenken dat dit je neefjes en nichtjes of de leerlingen van school kunnen zijn.
Je loopt ergens en ineens voel je een handje in je hand en wordt je hand uitgebreid gekust(de snottebellen krijg je er gratis bij). Armpjes worden naar je uitgestrekt om opgebeurd te worden en lekker tegen je aan te kruipen.
Ja, het is dus inderdaad heel indrukwekkend en we vermaken ons hier heel best. Ik mag tot zondagavond schrijven dus ik geef nu over aan Ina. Oh ja, moet alleen nog ff vertellend dat het een lange rechte weg is (zo'n mooi Afrikaans zandpad) en wat gebeurt er? Ja hoor, we zijn verdwaald. We moesten ongeveer 200 meter naar beneden lopen (naar het huis van Mama Tom) en we lopen er voorbij. Hele zaakje in paniek, kinderen werden alle kanten opgestuurd, auto ging op pad en gelukkig vonden ze ons 200 meter verderop, nadat we zelf al hadden ontdekt dat we fout zaten. Er wordt dus erg goed op ons gepast.
Tja en dan mag ik het vervolg vertellen. Ga er maar lekker voor zitten je bent pas op de helft. En dit is nog maar een kort stukje van twee dagen!
Stel je eens voor: zo'n foto van het zendingsveld met alleen maar zwarte kinderen en 1 grote blank vrouw: ik! Dat is hoe ik me ongeveer voelde in de kerk zondagmorgen. Het is zo apart dat ik het nog steeds niet helemaal kan bevatten. Het is armoedig (de kinderen hebben kapotte kleren en sommigen hebben geen schoenen) ze ruiken niet al te fris, ze slapen met meerdere kids in 1 bed en toch.....ze zijn zo lief. Het is net of dat andere allemaal weg valt! (Op dit moment komt er eentje naast me staan en wrijft haar hoofdje tegen mijn arm)Het maakt niet zoveel meer uit. Het is heel apart maar we voelden ons allebei gisteren al op ons gemak!
Vandaag is het 'echte' werk begonnen: Anneke helpt Mama Zipporah met de administratie (vooral ordenen) en ik help op de kleuterschool: Pre Unit. Het is een kruising tussen groep 2 en 3 in Nederland. De kinderen accepteren je meteen en ik werd gelijk een uur alleen met ze gelaten. Pff...... Verder is het oke, je hebt lange pauzes en het tempo is absoluut zonder stress! (Bevalt me zeeeeer goed, smile)
Zo dat was een eerste berichtje (we kunnen vrij makkelijk internetten dus er volgen er vast meer!) Voor nu groetjes en liefs.
Hier is dan ons eerste echte bericht vanuit Kenya.
We zijn veilig aangekomen zoals jullie hieruit op kunnen maken.
We kwamen enigszins te laat aan maar daar konden wij echt niets aan doen. We zaten keurig op tijd in het vliegtuig, ze hebben zelfs onze bagage meegenomen, maar ..... de wc liep door. En dat betekent dat er niet gevlogen wordt. Jaja, de KLM gaat de lucht niet in met een doorlopend toiletje, en dus vlogen we een uurtje later.
Eenmaal boven Nairobi aangekomen was het zo donker dat het onze prachtige Twentse/Gelderse heuvels hadden kunnen zijn tijdens een stroomstoring maar niet direct een hoofdstad van een redelijk groot land. Eenmaal op de grond deed het direct weer aan Nederland denken, het goot namelijk. Maar dat mag de pret niet drukken. We kwamen de hal in en daar stonden ongeveer honderd mensen met bordjes dus we hebben echt ff moeten zoeken om onze chauffeur te vinden. En daarna werd het pas echt lachen. Door al die regen bleken er nogal wat auto's pech te hebben. Deze stonden her en der langs de kant van de weg. Er was een vierbaansweg, 2 banen beide kanten op. Echt niet te geloven, wij reden de goede kant op en dat leek wel spookrijden. Al het verkeer reed op de verkeerde banen. Het was erg leuk. Het was zo donker dat we weinig hebben gezien van de omgeving. Door de vertraging kwamen we laat aan en was iedereen al naar bed. We zitten niet in het guesthouse van Huruma maar bij Mama Tom in huis. Eerst ff wennen maar het bevalt ons uitstekend. Het verhaal van de douche houden jullie nog tegoed.
Zondagmorgen, na de pannenkoeken, naar de kerk. Wat een feest zeg, het zingt en springt, danst en Hallelujaht allemaal door elkaar heen. Daarna werd ik geadopteerd door Mungo (een prachtig klein kereltje van een jaar of 2) die nodig een nieuwe luier moest hebben en me vervolgens niet meer wilde laten gaan dus de rest van de dienst heeft Ina alleen door moeten komen. Hoe het is?????
Het is niet te beschrijven. Het is zo ongelofelijk hoe het hier is dat ik eerlijk gezegd niet weet of ik het uit kan leggen. We zaten gistermorgen in de kerk en daar zitten dan 150 kinderen om je heen die allemaal verlegen naar je kijken en als je knipoogt of lacht, lachen ze voorzichtig terug. Je weet dat ze allemaal hun verhaal hebben en dat doet zeer. Je moet er niet teveel bij nadenken dat dit je neefjes en nichtjes of de leerlingen van school kunnen zijn.
Je loopt ergens en ineens voel je een handje in je hand en wordt je hand uitgebreid gekust(de snottebellen krijg je er gratis bij). Armpjes worden naar je uitgestrekt om opgebeurd te worden en lekker tegen je aan te kruipen.
Ja, het is dus inderdaad heel indrukwekkend en we vermaken ons hier heel best. Ik mag tot zondagavond schrijven dus ik geef nu over aan Ina. Oh ja, moet alleen nog ff vertellend dat het een lange rechte weg is (zo'n mooi Afrikaans zandpad) en wat gebeurt er? Ja hoor, we zijn verdwaald. We moesten ongeveer 200 meter naar beneden lopen (naar het huis van Mama Tom) en we lopen er voorbij. Hele zaakje in paniek, kinderen werden alle kanten opgestuurd, auto ging op pad en gelukkig vonden ze ons 200 meter verderop, nadat we zelf al hadden ontdekt dat we fout zaten. Er wordt dus erg goed op ons gepast.
Tja en dan mag ik het vervolg vertellen. Ga er maar lekker voor zitten je bent pas op de helft. En dit is nog maar een kort stukje van twee dagen!
Stel je eens voor: zo'n foto van het zendingsveld met alleen maar zwarte kinderen en 1 grote blank vrouw: ik! Dat is hoe ik me ongeveer voelde in de kerk zondagmorgen. Het is zo apart dat ik het nog steeds niet helemaal kan bevatten. Het is armoedig (de kinderen hebben kapotte kleren en sommigen hebben geen schoenen) ze ruiken niet al te fris, ze slapen met meerdere kids in 1 bed en toch.....ze zijn zo lief. Het is net of dat andere allemaal weg valt! (Op dit moment komt er eentje naast me staan en wrijft haar hoofdje tegen mijn arm)Het maakt niet zoveel meer uit. Het is heel apart maar we voelden ons allebei gisteren al op ons gemak!
Vandaag is het 'echte' werk begonnen: Anneke helpt Mama Zipporah met de administratie (vooral ordenen) en ik help op de kleuterschool: Pre Unit. Het is een kruising tussen groep 2 en 3 in Nederland. De kinderen accepteren je meteen en ik werd gelijk een uur alleen met ze gelaten. Pff...... Verder is het oke, je hebt lange pauzes en het tempo is absoluut zonder stress! (Bevalt me zeeeeer goed, smile)
Zo dat was een eerste berichtje (we kunnen vrij makkelijk internetten dus er volgen er vast meer!) Voor nu groetjes en liefs.
-
11 Juni 2007 - 15:06
Manon En Michael:
Lieve Anneke en Ina,
helemaal te gek dat jullie je nu al thuisvoelen! Super dat die kids het mooi vinden dat jullie er er zijn en je meteen van alles kunt doen.
Heerlijk die snottebellen en het verwisselen van luiers maar zo te horen doen jullie het met veel plezier.
Veel lol, doe voorzichtig en succes!
Liefs Manon en Michael
-
11 Juni 2007 - 15:14
Petra:
Lieve meiden,
Wat goed om wat van jullei te lezen. 'k Had gisteren ook al zitten kijken of er een berichtje was. Het kribelt wel een beetje hoor als ik dit zo lees. Fijn dat jullie eerste indrukken zo goed zijn! Enne....dat van die verdwaling.....ik verwacht niet anders!
Groetjes, Petra (ook namens Ron, denk ik (je weet wel, die van Canada!)) -
11 Juni 2007 - 15:26
Miranda:
So good to hear you have arrived in Kenya safely and are starting your work
Look forward to reading more of your adventures.
Lots of love,
Miranda -
11 Juni 2007 - 15:58
Jessica :
Dag Ina en Anneke,
Ik ben blij dat jullie veilig en wel zijn aangekomen! Alleen de reis was dus al vol belevingen:-)
Geniet ervan en ik blijf jullie verhalen volgen!
Groetjes Jessica (collega van Ina) -
11 Juni 2007 - 16:02
Sabine:
lijkt me heel gaaf daar.
fijn dat jullie je zo thuis voelen daar.
jullie krijgen dus een spoedcursus kinderen verzorgen? haha snottebellen en strontluiers, succes en vooral nog heel veel plezier.
goetjes Martijn en Sabine.
-
11 Juni 2007 - 17:40
Jan En Henny:
Hallo meiden,
Een goed begin is ......
Fijn dat jullie goed zijn aangekomen en dat jullie je plekje al helemaal hebben gevonden. 't is toch prachtig als je vandaag al gelijk je steentje (en zweetdruppelje) hebt kunnen bijdragen. We zijn erg benieuwd naar het verdere verloop van jullie avontuur. O ja, en als je volgende keer gaat wandelen, misschien een TomTommetje mee....?
Groeten,
Jan en Henny -
11 Juni 2007 - 18:25
Ed En Ineke:
wat leuk klinkt dat zeg! Ik hoop dat jullie genoeg kunnen doen. En (pssst) An, hebben ze ook nog een lkr br mn voor je?
kus ed en ien -
11 Juni 2007 - 18:50
Wim En Liseth:
Fijn dat jullie veilig zijn aangekomen. Als we dat zo lezen, lijkt het werk beduidend minder stresvol dan hier (of niet Anneke!?); sterkte met jullie goede werk daar. -
11 Juni 2007 - 19:22
Erika:
Hoi Ina en Anneke,
Geweldig om jullie verhaal te lezen.
ik zie het gewoon voor me.Al die bruine snoetjes en handjes!
Is de tempratuur nog een beetje uit te houden?En kunnen jullie je een beetje verstaanbaar maken? ws met handen en voeten taal.
En toch wel een geruststellend idee dat er een beetje op jullie gelet wordt, hoewel jullie allebei ook wel jullie mannetje staan is mijn indruk.
Veel liefs Erika -
11 Juni 2007 - 19:28
Janny V D W:
Hallo Ina en Anneke, Wat geweldig dat jullie veilig zijn aangekomen. Leuk om jullie belevenissen mee te beleven. Sterkte met het "echte"werk. ( zonder stress) Hartelijke groeten, Janny -
11 Juni 2007 - 19:38
Pa En Ma Nieland:
Allereerst zijn we blij te horen dat jullie goed zijn aangekomen. Het is immers al twee dagen geleden dat jullie in Kenia zijn. We zijn dankbaar. Onze gebeden zijn gehoord en verhoord. Gods Zegen ook verder toegewenst.
Blij dat we met jullie mee kunnen leven. Leuk om te horen wat jullie beleven. Fijn dat jullie goed werk kunnen doen.
Veel succes!
Groetjes, Pa en Ma.
-
11 Juni 2007 - 20:49
Marian:
Hoi Ina en Anneke,
Leuk om jullie bericht te lezen en te horen dat jullie veilig en wel zijn aangekomen en het nu al zo naar jullie zin hebben. Het lijkt me prachtig om al die bruine snoetjes te zien glunderen:)
Ik blijf jullie volgen en ik wens jullie heel veel plezier toe!!
liefs marian -
11 Juni 2007 - 21:05
Angela:
Hi Anneke and Ina,
It's really interesting to hear all about your first impressions - I'm looking forward to regular instalments. The children sound lovely in spite of the runny noses. Is it tiring to be speaking English all the time?
Love, Angela -
12 Juni 2007 - 06:18
Alrik & Japke :
Goed om te horen dat jullie zijn aangekomen, en dat alles goed gaat. Een fijne tijd, veel liefde en toewijding gewenst!
A&J -
12 Juni 2007 - 06:30
Jaap:
Alleerst fijn dat jullie goed aangekomen zijn. Jullie vehalen geeft de indruk aan mij er een beetje bij te zijn geweldig. Ik hoop dat jullie een hele goede tijd hebben.Maak er wat moois van moet aan het werk zit hier in de baas z"n tijd maar moet even kunnen.
Veel goeten. -
12 Juni 2007 - 19:05
Erica En Frank:
Hallo Anneke en Ina,
Wat leuk om op deze manier met jullie te kunnen meelezen en meeleven.
Veel succes daar en een hartelijke groet, Erica en Frank -
12 Juni 2007 - 20:37
Vincent En Jeanet :
Ha Ina en Anna,
Superleuk dat we jullie op deze manier een klein beetje kunnen volgen.Fijn dat jullie een goede reis hebben gehad en dat jullie het naar je zin hebben.
Anna: het zijn echt schatjes hè? Ook Chris was helemaal weg van het kindje waar jij mee op de foto staat. Ina:een baan in het onderwijs, misschien best leuk? De groeten van hier, doe voorzichtig en geniet ervan!!
En we kijken vol belangstelling uit naar jullie volgende bericht!!
Liefs,
Vincent en Jeanet en kids. -
12 Juni 2007 - 21:06
Jan & Klas:
Heeej, geweldig dat we nu al een eerste (positieve) indruk kunnen krijgen van jullie...
Heerlijk om alleen al door je aanwezigheid al zoveel liefde te krijgen!
Zijn ook benieuwd naar de '5-gangen -dineetjes' van de afgelopen dagen...!
God is bij jullie!
liefs, van ons,
Jan & Klas -
12 Juni 2007 - 21:13
Diny En Henk Bosman:
Hoi Anneke en Ina,
Vincent gaf ons jullie link. Chatten noemen ze dit, of niet?Wij willen graag meelezen en meebeleven.Geweldig dat dit kan!Pas goed op jezelf.
Groetjes, Diny en Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
