Van een dagje uit met 14 zwarte mannen......
Door: Anneke/Ina
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
18 Juni 2007 | Kenia, Ngong
Ja ja jullie lezen het goed: we zijn vandaag uit geweest met 14 zwarte mannen. Wat genieten! Nooit gedacht dat ik (Ina) daar zo leuk zou vinden. Kun je nagaan hoe het met Anneke gesteld is!!
Michael en Manon: wacht nog even met filmrechten in te kopen voor de tweede film van de witte Masai.....is nog duidelijk geen sprake van.
Want voor de volledigheid moet ik er even bij vertellen dat ze in de leeftijd van 13 t/m 19 jaar zijn maar dat maakt het niet minder leuk.
Gisteren dus met alle meiden kettingen gemaakt (waar ze vandaag nog heel trots mee rond lopen) en een enkele jongen (kleintjes) heeft ook wat kralen meegepikt waar ze nu netjes verscholen onder hun kleren mee rond sjouwen.
Jeanet en Bertina: ik heb nog nooit zoveel voldoening van een workshop gehad! En ja het was zondag...er ging dan ook een dienst van drie uur aan vooraf!! (Elke zondag)
Vandaag dus met een aantal jongens op pad. Zij brengen ons elke avond terug naar het gastgezin waar wij logeren omdat het dan al donker is. En of ze dat doen vanwege onze veiligheid, de gesprekjes die we hebben of het snoepje waarmee we afsluiten...dat laten we maar in het midden.
Eén van de 'teachers' regelt een busje (Matatu) Hij doet dat door langs de kant van de weg te gaan staan (waarvoor hij eerst 1 1/2 kilometer een heuvel over moet)en net zo lang te wachten tot er een leeg busje mee wil gaan. De jongens zijn keurig aangekleed voor deze dag, er gaat één van de leraren mee en daar gaan we. We rijden door het prachtige landschap van Kenia en voelen ons zomaar gelukkig! Echt het voelt zo goed om iets voor hen te kunnen betekenen dat al het andere weg valt. Vieze geurtjes, beestjes, een slecht bed en noem maar op....het went.
Op naar de Supermarkt! Een dagje uit zonder drinken en snoepjes is niets dus vandaar..... allemaal een flesje sap ( 16 eurocent per stuk) een een lolly, de radio op gevaarlijk en lets go... We gaan naar het olfantenweeshuis en daarna naar een soort safaripark (Dierentuin)tussendoor wachten we en zitten we in de zon. Tegen 15.00 uur gaan we lunchen en ik heb zo'n trek! We vragen de jongens of zij geen honger hebben en wat blijkt? het flesje sap van die ochtend (09.30 uur) was hun ontbijt!!!! En je hoort er geen één over zeuren. De lunch bestaat uit een halve kip, patat en een flesje cola o.d. Ze schrikken zich wild.....dat is toch veeltste duur????? Maar dank zij jullie is dit prima te doen, dit vertellen we ze dan ook. En eten dat ze doen........heerlijk om te zien. Bovendien kost het hier weinig. Deze dag inclusief bus, intree, lunch en boodschappen kost ons 130 euro ongeveer. En ze zijn zo dankbaar.....ik voel me dan gewoon bezwaard met al die dank-je-wels. Ik bedank hun daar maar dat ze met ons mee wilden gaan.....kijken ze me aan van; nou ja zeg....
Conclusie van dit verhaal? Tja dat kan iedereen wel zelf invullen, denk ik.
Petra: geld over maken heeft nog geen zin (dat kan niet rechtstreeks naar Huruma) we komen hier op terug als we in Nederland zijn......
Pap: een nieuw vaderland zal Kenia niet worden maar ik ga, bij leven en welzijn, vast nog een keer terug!
Iedereen die wil komen helpen: WELKOM.....smile..... meeleven en bidden is overigens ook een vorm van.
Zo ik zal proberen wat nieuwe foto's te plaatsen, Anneke komt terug op het verhaal over die jongen en tot gauw maar weer.....
Michael en Manon: wacht nog even met filmrechten in te kopen voor de tweede film van de witte Masai.....is nog duidelijk geen sprake van.
Want voor de volledigheid moet ik er even bij vertellen dat ze in de leeftijd van 13 t/m 19 jaar zijn maar dat maakt het niet minder leuk.
Gisteren dus met alle meiden kettingen gemaakt (waar ze vandaag nog heel trots mee rond lopen) en een enkele jongen (kleintjes) heeft ook wat kralen meegepikt waar ze nu netjes verscholen onder hun kleren mee rond sjouwen.
Jeanet en Bertina: ik heb nog nooit zoveel voldoening van een workshop gehad! En ja het was zondag...er ging dan ook een dienst van drie uur aan vooraf!! (Elke zondag)
Vandaag dus met een aantal jongens op pad. Zij brengen ons elke avond terug naar het gastgezin waar wij logeren omdat het dan al donker is. En of ze dat doen vanwege onze veiligheid, de gesprekjes die we hebben of het snoepje waarmee we afsluiten...dat laten we maar in het midden.
Eén van de 'teachers' regelt een busje (Matatu) Hij doet dat door langs de kant van de weg te gaan staan (waarvoor hij eerst 1 1/2 kilometer een heuvel over moet)en net zo lang te wachten tot er een leeg busje mee wil gaan. De jongens zijn keurig aangekleed voor deze dag, er gaat één van de leraren mee en daar gaan we. We rijden door het prachtige landschap van Kenia en voelen ons zomaar gelukkig! Echt het voelt zo goed om iets voor hen te kunnen betekenen dat al het andere weg valt. Vieze geurtjes, beestjes, een slecht bed en noem maar op....het went.
Op naar de Supermarkt! Een dagje uit zonder drinken en snoepjes is niets dus vandaar..... allemaal een flesje sap ( 16 eurocent per stuk) een een lolly, de radio op gevaarlijk en lets go... We gaan naar het olfantenweeshuis en daarna naar een soort safaripark (Dierentuin)tussendoor wachten we en zitten we in de zon. Tegen 15.00 uur gaan we lunchen en ik heb zo'n trek! We vragen de jongens of zij geen honger hebben en wat blijkt? het flesje sap van die ochtend (09.30 uur) was hun ontbijt!!!! En je hoort er geen één over zeuren. De lunch bestaat uit een halve kip, patat en een flesje cola o.d. Ze schrikken zich wild.....dat is toch veeltste duur????? Maar dank zij jullie is dit prima te doen, dit vertellen we ze dan ook. En eten dat ze doen........heerlijk om te zien. Bovendien kost het hier weinig. Deze dag inclusief bus, intree, lunch en boodschappen kost ons 130 euro ongeveer. En ze zijn zo dankbaar.....ik voel me dan gewoon bezwaard met al die dank-je-wels. Ik bedank hun daar maar dat ze met ons mee wilden gaan.....kijken ze me aan van; nou ja zeg....
Conclusie van dit verhaal? Tja dat kan iedereen wel zelf invullen, denk ik.
Petra: geld over maken heeft nog geen zin (dat kan niet rechtstreeks naar Huruma) we komen hier op terug als we in Nederland zijn......
Pap: een nieuw vaderland zal Kenia niet worden maar ik ga, bij leven en welzijn, vast nog een keer terug!
Iedereen die wil komen helpen: WELKOM.....smile..... meeleven en bidden is overigens ook een vorm van.
Zo ik zal proberen wat nieuwe foto's te plaatsen, Anneke komt terug op het verhaal over die jongen en tot gauw maar weer.....
-
18 Juni 2007 - 15:33
Sabine:
ik heb eens na zitten denken over die jongen waar de kleren van gestolen zijn.
krijgen die kinderen ook post?
dan zou je een anoniem pakketje kunnen versturen naar die jongen.
oplossing?
groetjes Sabine.
-
18 Juni 2007 - 17:57
Edwin:
Hey zussie en zusje,
Even over die kerel zonder kleren. Koop die vent nou maar gewoon een gaderobe. Komt vanzelf allemaal wel goed en geef mij maar de schuld, ik ken de regels immers niet.
Je kunt black beauty toch niet is z'n blote r.... lopen?
-
18 Juni 2007 - 21:45
Jeanet:
Ha Ina en Anna,
Gaaf zo'n workshop, lijkt me helemaal geweldig om te doen. Waarschijnlijk vind je hier nooit klanten die zo blij zijn met een ketting.Kun je maar weer zien hoe gewoon wij hier alles maar vinden, ik denk voor ons allemaal goed om deze verhalen te lezen en mee te beleven.
Groeten en succes met alles!
Jeanet -
19 Juni 2007 - 05:45
Rijk:
Ik wist Ina, dat je er wel eens aan had gedacht om met een zwarte man uit te gaan ,maar met veertien????nou ja zeg!!
fijn dat jullie het er naar jullie zin hebben en wat voor de mensen daar kunt betekenen ,noog een fijne tijd daar hoor,we denken aan jullie,doei
Rijk en de keukenmeiden -
19 Juni 2007 - 09:15
Alex En Marleen:
He Anneke en Ina,
Super wat jullie allemaal beleven. Kunnen we jullie nog geld overmaken op een rekening, zodat jullie nog meer zaken kunnen kopen.
Blijf de verhalen sturen, hartstikke leuk.
Groet'n Alex en Marleen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
