Pinksteren

Hallo allemaal

Vandaag is het tweede pinksterdag, niet dat we daar hier iets van merken we zijn gewoon aan het werk, maar het schoot me gewoon door de gedachten vanmorgen.

Het was een hele rare ochtend: ik (Ina) heb met een ziek jochie (Kamau van 5 jaar) ruim een uur op de Huruma-dokter zitten wachten. Normaal is Kamau een heel levenslustig, stoer en ondeugend ventje die absoluut niet op schoot wil zitten maar nu zat hij heel stil tegen me aan. Ze zijn dan ook nog zo klein! Hij rilde van de koorts. Gelukkig gaat het nu weer wat beter door de medicijnen.
Een half uur later is Anneke per taxi vertrokken naar het ziekenhuis met een ander kind (Samuel van 8 jaar, nieuw in Huruma) Hij heeft een gecompliceerde beenbreuk opgelopen op de speelruimte en gilde het uit. Aangezien de kinderen niet verzekerd zijn is het dus maar weer afwachten hoe dit nu weer afloopt! (Anneke heeft voor de zekerheid onze bankpasjes maar even meegenomen)

Ons pinksterweekend bestond uit werken op zaterdagmorgen (de dossiers zijn in de basis nu klaar) verder uit wat rond hangen met de kinderen, luisteren naar hun verhalen, foto’s maken en ook uit lekker eten, beetje bij komen en gisteren naar de kerk.

Het is heerlijk om op zondagmorgen wakker te worden en wat wazig (muskietennnet) de wereld in te kijken. Wetende dat je mag uitslapen omdat de dienst pas om 10.00 uur begint. (Kan de gemeete in Putten nog iets van leren misschien) Wanneer je dan de doppen uit je oren haalt (die hebben we nog steeds nodig) hoor je ‘engelengezang’ Het zijn de kinderen van Huruma in ochtendgebed. Vervolgens heb je vandaag warm water (in een emmer) zodat je je met behulp van een schenkkan of een glas heerlijk kan ‘ douchen’ Wat is de zondag toch een mooie dag!!

Er is hier elke zondag 1 dienst maar die telt voor drie! Er werd er in de dienst wel even genoemd dat het pinksteren was maar daarna ging pastor Isaac over tot de orde van de dag. (David die Goliath versloeg met de hulp van God: zo kunnen wij met de hulp van God vechten tegen de regering van Kenya die Huruma wil sluiten)

De zondagse dienst bestaat uit veel gezang door diverse groepen kinderen of door mama Zipporah of door de gasten. De dienst duurt zo’n drie uur en ik moet zeggen dat het soms aftellen is! Het is allemaal best mooi maar ruim 3 uur is wel errrrg lang op een houten bankje, zonder pepermuntjes met heel veel zang en een preek waarvan de helft niet te volgen is omdat het in het Swahili is. (Grijns)

Natuurlijk waren Anneke en ik ook weer de klos wat betreft zingen! Dat ze dat nu nog niet door hebben dat je ons beter niet kan laten zingen, dat dat absoluut niet onze sterkste kant is, IK SNAP het niet! Jullie???
Maar gisteren..…….ik stond versteld! Anneke is qua zang in mijn achting gestegen. Echt waar!!! Het zit zo: mama Zipporah heeft het al de hele week over het lied “welke vriend is onze Jezus” die vindt ze ZOOOO mooi. Gisteren had ze de Nederlandse tekst gevonden op internet en of Anneke en ik dus maar even voor in de kerk wilden komen om dit te zingen. Zij zou wel mee zingen……. Er werd ons een blaadje in de handen gedrukt met 4 coupletten en we hadden 2 minuten om er even naar te kijken.

Na 1 blik op dit blaadje keken we elkaar eens aan, WAT IS DIT???? Het was een soort Nederlands maar daar had je ook alles mee gehad; de zinnen klopten van geen kanten en er waren teveel woorden voor de melodie, het leek wel zuid-afrikaans! Maar ja alle bruine oogjes waren op ons gericht en wat doe je dan? Of we wilden of niet, we moesten toch naar voren komen om het te zingen. Anneke begon. Heel dapper. Na twee woorden kijk ik haar vol verbijstering en verwondering aan. Wat doe je nu??

Ze begon te zingen en zong van elke zin een paar woorden. Het sloeg NERGENS op maar zo klopte het wel met de melodie. Ik kon niet anders dan wat mee-murmelen omdat ik niet wist welke woorden ze zou kiezen. Het was geen tekst meer! Het was zoiets van: ‘ welke is Jezus voedsel die vriendschap’

Na drie coupletten had mama Zipporah ook wel door dat er iets niet klopte en mochten we weer gaan zitten. Gelukkig maar want inmiddels voelden we de lachkriebels aardig opkomen. We hebben het al terug gezien op video omdat Caroline de videocamera had gepakt en we hebben ons achterdaf dus slap gelachen. Wat een dom gezicht en dom gehoor. Wie weet mogen jullie nog eens mee genieten…….. Tja en om één van jullie vragen te beantwoorden: ik denk wel dat de Geest alle talen spreekt! Dat kan niet anders!

Wat de situatie hier betreft: we hebben nog niets weer gehoord van de ‘snakes’ Ik denk dat het idee van Meindert en Inez wel een goeie was! Ondertussen werken we hard aan hun eisen. De dossiers zijn al een heel eind op orde, we gaan muskietennetten kopen voor alle bedden (van het geld wat jullie hebben geschonken) heel Huruma wordt momenteel geverfd en hoewel er geen geld is gaat de bouw van de nieuwe slaapzalen toch gewoon door. (Met hoop op betere tijden) Wat ik ervan heb begrepen is dat er nu voor 96 kinderen zekerheid is: er zijn papieren dat ze zijn tegewezen aan Huruma. Maar ja…….blijven er nog ruim 50 over.

Gisterenavond in de avondsluiting werd er een gebed voor vijanden gezongen. Een prachtig lied dat vraagt om vergeving voor alle vijanden. Dan staat daar een meisje (Grace van een jaar of 15) dit met zoveel overgave te zingen terwijl wij weten dat ze jarenlang op een beestachtige manier is misbruikt.

Ongelooflijk. Ontroerend!!!

Wie leert hier nu van wie? Wie helpt wie?

Liefs van ons allebei.