Zie ginds komt de stoomboot...
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke en Ina
08 December 2019 | Kenia, Nairobi
Zie ginds komt de stoomboot…..
Hallo allemaal,
Gaaf dat jullie weer mee willen lezen bij onze belevenissen in Kenia.
We hebben er anderhalf jaar naar toegeleefd om 2 maanden in Kenia aan de slag te mogen gaan en eerlijk is eerlijk, ook uit te mogen rusten.
Veel bekenden hier heten ons welkom in, zoals zij zeggen, our second home (ons 2e huis) en ja, zo voelt het ook. We komen hier weer thuis. In een land waar we nooit helemaal geaccepteerd zullen worden als gelijken en toch, het is heerlijk om hier weer te zijn.
Het heeft trouwens ook weer vreemde voordelen dat je blank bent. Staan we op een dag midden in de modder langs de kant van de weg te wachten op de matatu, die maar niet wilde komen. Stopt er een oude blanke Engelse man voor ons en biedt ons een lift aan, tja alleen omdat we blank zijn. Ach, we hebben ons maar niet afgevraagd of we dit wel moesten doen maar zijn snel ingestapt en werden keurig op plaats van bestemming afgeleverd.
Oh ja, ook nog ff vertellen. Zitten we de eerste dag in de matatu, rijden we door een mega regenplas, die je hier momenteel werkelijk niet kunt ontwijken, heeft Anneke ineens de broekspijpen onder de modder zitten. Blijkt de bodem van de matatu wat gaten te bevatten. Heerlijk om hier weer te zijn….
Simon en Maggie met Caroline en Angel, John en James kwamen zondag direct op visite en hoewel we elkaar 8 maanden niet gezien hebben, is het binnen 5 minuten een sfeer alsof we niet weg zijn geweest. Onderling zien ze elkaar vaak ook amper in die maanden en ze vinden het ook weer fijn om elkaar te ontmoeten.
Donderdag mochten we naar de school van James. Hij doet een opleiding voor kelner. Er worden lunches en diners georganiseerd voor ouders zodat de koks en kelners in opleiding kunnen oefenen. Maar ja, James heeft geen ouders en dus is die tafel nooit bezet. James vertelt wel heel trots aan de decaan en één van de docenten dat hij een moeder in Nederland heeft en dat deze zorgt dat hij de opleiding kan doen. En ja hoor, nu waren we er en dit was zijn kans….. wij werden uitgenodigd voor het Spaanse diner. Het diner zou van half 5 tot half 8 plaatsvinden. Het was nog wel een eindje rijden en met dit weer en het verkeer neem je dan ruim de tijd zodat je om half 5 aanwezig bent. Dus…stonden we om 4 uur al bij de school. Tja, beetje jammer en de donkere wolken pakten zich alweer samen waardoor we besloten om alvast naar binnen te gaan om niet als verzopen katten aan te komen. Het was net een mierenhoop waarin we terecht kwamen. Iedereen rende heen en weer en er leek weinig logica in te zitten, maar dat ligt vast aan ons. James toonde onsde school en we werden aan allerlei uiterst vriendelijke mensen voorgesteld. Uiteindelijk zaten we aan een tafeltje en het was half 5. Tja…… een beetje blond, we waren natuurlijk de enigen.. De rest kwam tegen half 6. This is Kenya en zelfs na al die jaren snappen we het nog niet. Maar goed… het eten was heerlijk, de bediening was heel leuk en hier en daar hebben we een beetje geholpen. James genoot met volle teugen dat we er waren. Omdat het een Spaans diner was, kwam er ook een uitgebreide quiz over Spanje, waarin wij onze zege hebben veiliggesteld. Het was tenslotte 5 december……De vraag: noem een Spaans lied? De hele zaal viel stil, behalve wij op Sinterklaasavond. We zaten even te twijfelen tussen: Sinterklaas kapoentje, Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht, Zwarte Piet ging uit fietsen en Zie ginds komt de stoomboot.
Alles met knecht en Zwarte Piet leek ons, gezien de zo langzamerhand wereldwijde, discussie, iets minder geschikt dus we zijn voor Zie ginds komt de stoomboot, gegaan. We werden wat vreemd aangekeken maar het antwoord werd vervolgens goed gerekend. Natuurlijk!!
Een probleem is hier wel de regen. Het regent al weken en wij zien het vanaf het moment dat we uit het vliegtuig zijn gestapt. Dit betekent weer grote modderstromen o.a. door de sloppenwijken, mensen hebben overal het water en de modder in hun golfplaten hutten staan. Kinderen zijn meegesleurd in de modderstroom, het verkeer is een nog grotere chaos dan gewoonlijk. Wegen zitten vol met gaten en water. Het is één grote puinhoop op diverse plekken. Laten we hopen dat het snel droog mag worden zodat, juist de arme mensen die hier het hardst door worden getroffen, weer een droge plek hebben om te leven.
Dit verhaal wordt alweer te lang dus bewaren we de verhalen over het werk voor de volgende keer. Want ook daar valt alweer wat moois over te vertellen.
Hartelijke groet,
Ina
Anneke
Hallo allemaal,
Gaaf dat jullie weer mee willen lezen bij onze belevenissen in Kenia.
We hebben er anderhalf jaar naar toegeleefd om 2 maanden in Kenia aan de slag te mogen gaan en eerlijk is eerlijk, ook uit te mogen rusten.
Veel bekenden hier heten ons welkom in, zoals zij zeggen, our second home (ons 2e huis) en ja, zo voelt het ook. We komen hier weer thuis. In een land waar we nooit helemaal geaccepteerd zullen worden als gelijken en toch, het is heerlijk om hier weer te zijn.
Het heeft trouwens ook weer vreemde voordelen dat je blank bent. Staan we op een dag midden in de modder langs de kant van de weg te wachten op de matatu, die maar niet wilde komen. Stopt er een oude blanke Engelse man voor ons en biedt ons een lift aan, tja alleen omdat we blank zijn. Ach, we hebben ons maar niet afgevraagd of we dit wel moesten doen maar zijn snel ingestapt en werden keurig op plaats van bestemming afgeleverd.
Oh ja, ook nog ff vertellen. Zitten we de eerste dag in de matatu, rijden we door een mega regenplas, die je hier momenteel werkelijk niet kunt ontwijken, heeft Anneke ineens de broekspijpen onder de modder zitten. Blijkt de bodem van de matatu wat gaten te bevatten. Heerlijk om hier weer te zijn….
Simon en Maggie met Caroline en Angel, John en James kwamen zondag direct op visite en hoewel we elkaar 8 maanden niet gezien hebben, is het binnen 5 minuten een sfeer alsof we niet weg zijn geweest. Onderling zien ze elkaar vaak ook amper in die maanden en ze vinden het ook weer fijn om elkaar te ontmoeten.
Donderdag mochten we naar de school van James. Hij doet een opleiding voor kelner. Er worden lunches en diners georganiseerd voor ouders zodat de koks en kelners in opleiding kunnen oefenen. Maar ja, James heeft geen ouders en dus is die tafel nooit bezet. James vertelt wel heel trots aan de decaan en één van de docenten dat hij een moeder in Nederland heeft en dat deze zorgt dat hij de opleiding kan doen. En ja hoor, nu waren we er en dit was zijn kans….. wij werden uitgenodigd voor het Spaanse diner. Het diner zou van half 5 tot half 8 plaatsvinden. Het was nog wel een eindje rijden en met dit weer en het verkeer neem je dan ruim de tijd zodat je om half 5 aanwezig bent. Dus…stonden we om 4 uur al bij de school. Tja, beetje jammer en de donkere wolken pakten zich alweer samen waardoor we besloten om alvast naar binnen te gaan om niet als verzopen katten aan te komen. Het was net een mierenhoop waarin we terecht kwamen. Iedereen rende heen en weer en er leek weinig logica in te zitten, maar dat ligt vast aan ons. James toonde onsde school en we werden aan allerlei uiterst vriendelijke mensen voorgesteld. Uiteindelijk zaten we aan een tafeltje en het was half 5. Tja…… een beetje blond, we waren natuurlijk de enigen.. De rest kwam tegen half 6. This is Kenya en zelfs na al die jaren snappen we het nog niet. Maar goed… het eten was heerlijk, de bediening was heel leuk en hier en daar hebben we een beetje geholpen. James genoot met volle teugen dat we er waren. Omdat het een Spaans diner was, kwam er ook een uitgebreide quiz over Spanje, waarin wij onze zege hebben veiliggesteld. Het was tenslotte 5 december……De vraag: noem een Spaans lied? De hele zaal viel stil, behalve wij op Sinterklaasavond. We zaten even te twijfelen tussen: Sinterklaas kapoentje, Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht, Zwarte Piet ging uit fietsen en Zie ginds komt de stoomboot.
Alles met knecht en Zwarte Piet leek ons, gezien de zo langzamerhand wereldwijde, discussie, iets minder geschikt dus we zijn voor Zie ginds komt de stoomboot, gegaan. We werden wat vreemd aangekeken maar het antwoord werd vervolgens goed gerekend. Natuurlijk!!
Een probleem is hier wel de regen. Het regent al weken en wij zien het vanaf het moment dat we uit het vliegtuig zijn gestapt. Dit betekent weer grote modderstromen o.a. door de sloppenwijken, mensen hebben overal het water en de modder in hun golfplaten hutten staan. Kinderen zijn meegesleurd in de modderstroom, het verkeer is een nog grotere chaos dan gewoonlijk. Wegen zitten vol met gaten en water. Het is één grote puinhoop op diverse plekken. Laten we hopen dat het snel droog mag worden zodat, juist de arme mensen die hier het hardst door worden getroffen, weer een droge plek hebben om te leven.
Dit verhaal wordt alweer te lang dus bewaren we de verhalen over het werk voor de volgende keer. Want ook daar valt alweer wat moois over te vertellen.
Hartelijke groet,
Ina
Anneke
-
08 December 2019 - 18:55
Margot:
Wat heerlijk om dit verhaal te lezen en dat jullie daar 2 maanden kunnen zijn zeg al weer twee jaar geleden dat il er ook was denk er nog vaak aan...
Do we ze allemaal de groeten en sterkte met jullie werkzaamheden !!!! -
08 December 2019 - 19:51
Judith :
Wat een mooi verhaal om weer te lezen. Geniet ervan, het mooie werk dat jullie mogen doen en de fijne ontmoetingen met de familie inmiddels...Gods zegen wensen wij jullie toe. Lieve groetjes, Judith -
08 December 2019 - 21:04
Corina:
heel mooi om dit verslagje te lezen! Wat fijn dat jullie zoveel tijd hebben voor al het werk. Zet em op en gauw TOT ZIENS !! -
08 December 2019 - 22:36
Netty:
Later we het hopen dat het gauw droog wordt. Ik heb juist een beeld van Afrika dat het daar meestal erg droog is. Ik wens jullie veel succes met jullie werkzaamheden en blijf gezond. -
08 December 2019 - 22:49
Sieneke:
Wat geweldig mooi om te lezen!
We hopen van harte dat het heel snel droog mag worden.
Heel veel succes verder!! -
09 December 2019 - 09:12
Adri :
Wat fijn om op deze manier jullie te volgen. Wel weer bijzonder om zo de kinderen ook te ontmoeten. Weet jullie gedragen door gebed. Gr van ons -
09 December 2019 - 09:20
Ben En Ineke:
Leuk om jullie zo te volgen. Moet voor James heel leuk zijn geweest dat jullie er waren.
Hopelijk wordt het snel droger. We kijken uit naar het vervolg van jullie verslag. Veel succes en sterkte -
09 December 2019 - 11:53
Bertina Van Oostende:
Erg leuk om weer te mogen mee lezen. Jullie belevenissen in dat verre en momenteel natte Afrika. En geweldig voor James dat zijn Nederlandse mama bij hem omt eten. Wij hopen dat jullie weer mooi werk mogen doen, en geweldige ontmoetingen mogen hebben. Zie uit naar jullie belevenissen. Gods zegen bij jullie wetkd toegewenst.
Liefs,
Wim en Bertina -
11 December 2019 - 02:30
Mirjam De Jong:
HEEEJ dames,
Wat fijn om te lezen dat jullie weer naar jullie 2de thuis mochten gaan.
Succes, plezier en veel zegen.
Groetjes Mirjam -
11 December 2019 - 19:24
Elsbeth:
Gaaf hoor. Fijn dat jullie er weer kunnen zijn en ook een lange tijd kunnen blijven. Geniet van alles en ook veel succes en zegen bij al jullie plannen.
Lioeve groetjes Elsbeth -
23 December 2019 - 17:46
Marieke:
Geweldig dat jullie er weer zijn!
Veel zegen op jullie werk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
